हाँसीहाँसी अर्कैसित, सुहाएर गयौ ।
अभागीका सपना सब, तुहाएर गयौ ।।
जालमा जकडाएपछि, छुरी हान्यौ जाली ।
दुनियाँको नजरभित्र, कुहाएर गयौ ।।
अघिल्लो साँझ आएकी थ्यौ', मुख मिलाउन ।
झरे झर्ना आँखाबाट, नुहाएर गयौ ।।
छातीभरि जताततै, थिए काफी चोटहरू ।
जाने वेला एक घुट्की विष, खुवाएर गयौ ।।
सक्यौ हगि?आफ्नै हातले, आगो लगाउन ।
आर्यघाटको सेरोफेरो, धुवाएर गयौ ।।
माया हुर्काई, पाली, पोसी गयौ ठूली !
फेरि किन अनायास, दोसी गयौ ठूली?
निभाउन साह्रै गाह्रो, निभ्दै निभ्दैन त !
वनमा हैन, मनमा आगो, झोसी गयौ ठूली !!
बल्न थाल्यो छाती पूरै, डडेलोझैँ दनदन !
हावा हम्की अगुल्टा, ठोसी गयौ ठूली !!
खडेरीका खहरेझैं, रित्ता नसाहरू !
नसाभित्र बग्ने रगत, सोसी गयौ ठूली !!
जुनीभरि यौटै बाटो, हिडौँ भन्या' हैनौ ?
मलाई छाडी मेचीमै, कोसी गयौ ठूली !!
जानीजानी करेसामा, सिउँडीको बोट लगायौ !
मेरो यो जिन्दगीलाई जुठो पार्न, ओठ लगायौ !!
बुझ्नु पर्ने भन्दा पनि, बेसी बुझ्ने मान्छे तिमी !
छातीभित्र मुटु हुन्छ ! त्यहीँ किन चोट लगायौ?
आफूचाहिँ दूधैदूधले, नुहाएकी मान्छे हौ कि?
हैन भने भन किन, नाना थरी खोट लगायौ?
माया गरे जस्तै गरी, दुखाउने मन रै'छ !
त्यसैले त बारम्बार, मर्ममाथि घोट लगायौ !!
आफ्नाले नै बिरानोझैँ ठान्दा मन रोयो,
धोका दिई अर्कैलाई छान्दा मन रोयो ।
जाली रैछ्यौ यो घाँटीमा सुर्केनी कसेर,
जीवनरूपी बगरमा तान्दा मन रोयो ।
खुसी पर्दा यही मान्छे तिम्रो द्यौता भा'थ्यो,
द्यौतालाई दानवजस्तै ठान्दा मन रोयो ।
तन सुम्पेँ, मन सुम्पेँ, सुम्पेँ जिन्दगानी,
ताकीताकी भाला र तिर हान्दा मन रोयो ।
पानी प्युने बहानामा मोती नै झिकेर,
'सागर'बाट टाढिएको जान्दा मन रोयो ।
जून तारा नै झार्छु भन्थ्यौ झार वेला छँदै,
उल्टो सुल्टो कस्तो पार्ने ? पार वेला छँदै ।
नयाँ घरका कुराहरू भए धेरैधेरै,
घडेरीचाहिँ राम्ररी खार वेला छँदै ।
हरेक दिन एउटै लक्षण लिई आउँदैन,
अनिष्ट नि हुनसक्छ टार वेला छँदै ।
गर्न खोजे सम्भव हुन्छ खोज्नचाहिँ पर्छ,
बार बारे तिल जोगिन्छ रे बार वेला छँदै ।
लौ न छिटो उठिहाल भेल आउनै आँट्यो,
आफू तर अरूलाई तार वेला छँदै ।
मुटु हुँदै रगत बग्छ, रगत जमाई रेट्यौ ।
गरी खाने बबुराको, चोखो कमाई रेट्यौ ।।
धर्मको के कुरा गर्नु, तिमी जस्ता पापीले ।
गरिबलाई नाना-चाचा, पापा थमाई रेट्यौ ।।
अचम्मको बानी तिम्रो, तातो रगत पिउने ।
जति रोयो मानवसिकार, झनै रमाई रेट्यौ ।।
हिसाब छैन रेटिनेको, तिम्रा खुनी हातबाट ।
'जदौ' गरेन भेट हुँदा, भुन्टे दमाई रेट्यौ ।।
ठाँडो भयो भाँडो पनि, जब पूरा भयो काम ।
टाउकामाथि बोक्नेको, टुप्पी समाई रेट्यौ ।।
'तिमी मेरा राजा' भन्थ्यौ, अर्कै राजा छानी गयौ,
उसकै हात समातेर, म बिरानो ठानी गयौ ।
कति राम्रो थियो जीवन, कति रमाइलो थियो !
राम्रा अनि रमाइला, लिई कुराकानी गयौ ।
कुन्नि किन सक्तिनँ म, आफ्नै आँसु लुकाउन !
यी आँखाका आँसुलाई, बर्षातको भेल ठानी गयौ ।
सन्च मानेँ यो गलामा, पासो लगाउँदा पनि,
जाने वेला हाँसीहाँसी, त्यही पासो तानी गयौ ।
त्यही मुहार हेरीहेरी, मनको पियास मेटाउँथे,
आँखै देख्न छाडेँ म त, यी आँखाकी नानी गयौ ।
मनभरि छन् गाँठैगाँठा, सक्छ्यौ त फुन आऊ;
च्यातिएको उध्रिएको, ठाउँमा तुन आऊ !
मेरी भन्दाभन्दै तिमी, अर्काकी भइहाल्यौ;
सधैँ भन्नुभएन, एकैछिन धुन आऊ !
हँसाउँछु भन्दै आखिर, रुवाउँदा झन् दुखेँ;
जिन्दगीभर रुवाएर, एकै छिन रुन आऊ !
सुन्दरस्वरुप भित्रको त्यो, कालोमैलो को देख्छ?
माया गरेझैँ गरेर, यो मुर्दा छुन आऊ !
यौवनभरि मात्र हैन, साथ खोजेथेँ जुनीभर;
जीवनसाथी भइनौ भो', मलामी हुन आऊ !
परी आए सिसाझैँ, चर्की आउँला,
जसरी नि सान्नानी, फर्की आउँला !
पराईको भूमिमा, धेरै बस्दिनँ,
बढीमा एकै वर्ष, पर्खी आउँला !
मनका सारा पीर-व्यथा, यहीँ छाडेर,
मुसलधारे पानीझैँ, दर्की आउँला !
भगवानले हात थाप्छन्, केही हुँदैन,
मृत्युबाट समेत म, तर्की आउँला !
झुक्याउने कामै, मात्र बेसी भयो !
कामभन्दा नि हामै, मात्र बेसी भयो !!
हजारचोटि ढाँटी, 'पत्यार गर' अरे !
सर्वदा छलछामै, मात्र बेसी भयो !!
दिन बिराई बन्द, हड्ताल कतिकति ?
छिनछिनमा चक्काजामै, मात्र बेसी भयो !!
खानु-चुठ्नुसमेत, जनताका खातिर !
जनताको नामै, मात्र बेसी भयो !!
सिङ्गो घरै आज या, भोलि ढल्ला भा'छ !
र पनि नाक लामै, मात्र बेसी भयो !!
