जिंदगी नै झरी जाने पात भएपछि ।
संगै मर्ने संगै बाँच्ने बात भएपछि ।।
लहलह झुल्दै बास्न छरी फुल्ने प्रित ।
अधुरो भो हृदयमा घात भएपछि ।।
लेखान्ताले मात्र हुने संसारको रित ।
बांधा लायौ मतलाको जात भएपछि ।।
बेवारिसे लास भए बाँचू या मरुँ म ?
अध्याँरोमा फसे दिन्मै रात भएपछि ।।
आखा भित्रै राखु भन्थे उनी लाई पाए देखि ।
अंगालोमा बाँधी राख्थे मेरो सामु आए देखि ।।
टाढा बाट माया दिए शायद त्यों थोरै भयो ।
धेरै धेरै अझै दिन्थे उनी संगै भए देखि ।।
समीप आई सुम्सुम्याई फल्ने फुल्ने पिरतीमा ।
घात दिन्न अब भनी सत्य बांचा खाए देखि ।।
धुरु धुरु रुने थिईना दिन रात बियोगी भै ।
ख़ुशी हुन्थे रोए पनि उन्ले माया लाए देखि ।।
तराजुमा जोखीजोखी किन्ने माया छैन मेरो ।
सुनसरी बराबरी छिन्ने माया छैन मेरो ।
किन जोख्छौ काटा लाई जाली तराजुमा ?
सस्तो भाऊ खोजीखोजी हिन्ने माया छैन मेरो ।
हृदयमा राखी राखी बिस्वासको साँचो प्रीत ।
हिरा मोती सुन भनी चिन्ने माया छैन मेरो ।
सम्पतिमा मोज गरी अन्धो बनी रमाएर ।
पैसा जस्तै छनछनि गिन्ने माया छैन मेरो ।
जून भन्दा उनी राम्री मृगचालको के कुरा ।
अप्सरा झै सजिएको महलको के कुरा ?
सबलाई अदा गरी त्यों पायल बजौनेको ।
शायद् अर्कै संसार । धरातलको के कुरा ?
रूप रंग चन्द्रमा झै हेर्दै मात लाउछिन ।
तीर्थयात्रा गै पिउने गंगाजलको के कुरा ?
लत्पतीई सराबीले ओठ कमाई साथ माग्दा ।
मुखा मुख गरीहास्ने हलचलको के कुरा ?
लजालु ती नजरैले तानीतानी मार्यौ मलाई ।
मिठो बोली पेट्मा छुरा हानीहानी मार्यौ मलाई ।।
वशन्तको पालुवा झै पौलिने यो जिन्दगीलाई ।
कोपिलामै ओइलाएर जानीजानी मार्यौ मलाई ।।
वैरी धेरै कान फुक्छन् सत्य कुरा नबुझेर ।
निर्दोषिलाई त्यसै दोषी मानीमानी मार्यौ मलाई ।।
संगै रम्ने हरीयाली तन मन्को बगैंचामा ।
फुल्दै गर्दा काडा भनी छानीछानी मार्यौ मलाई ।।
जीवन म तिमीदेखि टाढा बसाइ सरी जान्छु ।
यो मन म तिमीलाई दिई पारी तरी जान्छु ।
हेर ! आज जोरी पारी हेर्दै हास्छ्न ती वैरिहरू ।
हाम्रो माया पिरतीलाई तिमीभित्रै सारी जान्छु ।।
जीवन को तिम्रो बांजी सबैसबै फिर्ता गरी ।
तिमीदेखि बांचाहरू आफै म हारी जान्छु ।।
धेरै दुःख कष्ट दियौ सधै साथ दिन्छु भनी ।
कसम यो अधुरो भो अब माया मारी जान्छु ।।
तिम्रो मात्रै दुःख देख्छौ कहा देख्यौ मेरो दुःख ।
नानाथरी कुरा लेख्छौ खै त लेख्यौ मेरो दुःख ।।
मेरो मन्को कल्पना थ्यो तिम्लाई रानी बनाउने ।
निठुरी भै आखिरिमा मैमा फेक्यौ मेरो दुःख ।।
धेरै थियो आशा ममा तिम्रो साथ पौछु भन्ने ।
ख़ुशी दिई जिन्दगीमा कहा छेक्यौ मेरो दुख ।।
छातीभित्र मुटु दुख्दा तिम्रै याद आउछ मलाई ।
कुर्कुच्चाले दबाएर कहा टेक्यौ मेरो दुख ।।
आजभोली एक छुट्टै त्यों संसार खोज्न मन छ ।
एक्लै बाँच्ने आफ्नो त्यों आधार खोज्न मन छ ।
कैयौ मान्छे बिच मेरो चिनापर्ची हराएर ।
अर्कै मुलुक तरी जाने जंघार खोज्न मन छ ।
मरेपछि स्वर्ग पुग्ने द्वार हुन्छ भन्छ मान्छे ।
द्वार खोली भित्र छिर्ने त्यों संघार खोज्न मन छ ।
बिछिप्त र बिचित्रले लुट्यो धर्म कर्म सबै ।
सत्यदेवी र लक्ष्मीको त्यों मुहार खोज्न मन छ ।
बेसहारा जिउदै म ढलेपछि आए हुन्छ !
मेरो लास चित्तामाथी चलेपछि आए हुन्छ !
आँशु झार या नझार ज्वाला भित्र जलाउदै !
मलामीले घोची घोची पोलेपछि आए हुन्छ ! !
लास संग अजम्बरी भनी लाको माया पनि !
आगो सितै दन्किएर जलेपछि आए हुन्छ !
मेरो सबै अस्तित्वहरू मेटाएर ख़ाक पारी !
ख़ाक भित्र खरानी झै गलेपछि आए हुन्छ !
बेसुरमा बजेको म संगीतको ताल हूँ ।
बेखबर बहेको म बहारको छाल हूँ ।।
जिन्दगीको थुप्प्रै बहाबमा बग्दै बग्दै ।
कही कतै चेपिएर बग्ने मैलो ढल हूँ ।।
सागरको छलाँग्सित उर्लिएर छेउको ।
किनारा भै रहने त्यों बगर बि"शाल हूँ ।।
छोपिएको घुम्टो उघारी रमाउने त्यों ।
मेरो देश चिनाउने शुद्ध फेवाताल हूँ ।।
