जीवन हर्षित छ
आकर्शित छ,
अर्थपुर्ण छ
बिरङ्गीत छ
अनी रोमान्चित
यहाँ साकुरा फूल्दा ...
यहाँ पैयु र आरु
बेली र चेरी फूल्दा ..
ह्वाङ नदीको सेरोफेरो
बाटा र गल्लीहरु
छेवैको सउल पार्क
अनी नदी किनार,
कुनै नवजवानी युवती
पहिलो रजरस्वाल,
हुर्किन्दै गरेको बैश झै
सेताम्य छ,
राताम्य छ
पहेलपुर....
अनी बिरङीत ...
साकुराका फुलहरुले ..
पैयु, चेरी र आरुका फुलहरुले ।
बन्दुक किन बिसायौ ?
संगै किन मिसायौ ?
सोध्दै हुँदा जनता
त्यसै तिमी रिसायौ
आखिर् यस्तै हुनुथ्यो
अघि किन पिसायौ ?
सन्तान् एकै आमाका
मौका चुम्न फिसायौ
संम्झेर पिढीमा बसेकी आमा
लडेर छिडीमा पसेकी आमा
उचाली जुरुक्कै सम्माल्न आएँ
ऋणको दल्दल्मा फसेकी आमा
गौरबको पौरख म खान्छु भन्थिन
भोकोपेट पटुकी कसेकी आमा
फोक्ल्यान्ड युद्धमा म लड्दै हुँदा
घरैमा अबिर घसेकी आमा
जवानी छरेर हुर्किछ्यौ माधुरी ।
भनेको थोरैथ्यो फुर्किछ्यौ माधुरी ।
आँखामा गाजलु पोतेर तिमी त
परेली सबै नै खुर्किछ्यौ माधुरी ।
प्रितको चाहना बोकेर मनमा
जवान सामुन्ने घुर्किछ्यौ माधुरी ।
वसन्ती जवानी मुहान रसिदा
रङ्गिन थोपामा तुर्किछ्यौ माधुरी ।
हाउ कान्छा दाजु सेतो जोडी परेवा शान्तीको प्रतिक हो भने उही जातको जोडी ढुकुर चाँही के को प्रतिक हो नि लु भन्नु त "
पारी गाउँको भैरे माघे संङ्ग्रातीको बिहानै मकर नुहाएर म आउँदै हुँदा तल्लो घर फुपुको गोठ नजिकै मलाई सोध्यो ।
आफ्नै पारामा के के सोची रहेको बेला मैले केही भन्नु सकिन ।
केही बेर पछी " होइन के पो भनिस हौ भैरे !," मैले बिस्तारै भने
"बुद्धिमानी र बिद्धान मान्छेले एती पनि नजाएको सुहाएन है कान्छा दाई " भैरे ले चर्किएर भन्यो
"लु आएन नि त ,भन त के हो " मैले भैरेलाई अनुरोध गरे ।
भैरे खिस्स हाँस्दै बोल्यो ," जोडी ढुकुर - प्रेमको प्रतिक हो दाजु !"
मैले यसो सोचे भैरे ले सही कुरा गर्यो । मेरो मनमा उस्को कुराले गहिरो छाप पार्यो । उस्को अगाडि मलाई लजित हुनु पटक्कै मन परेन । मैले पनि
हिजो अस्ती,
चतुर्दसीको भोलीपल्ट,
वा
परेवाको अघिल्लो दिन,
भनौ
शरीर रङ्गिन भएको दिन
वा
धर्तीभरी रङ्ग पोखिएको दिन
तिमीले फागुपुर्णे मनायौ
तिमीले होली मनायौ,
त्यो भन्दा ठुलो कुरा त!!
चैत्रमा छरिएको बतास जस्तै
होलीका सयौ कबिता कोर्यौ
डोलीका लाखौ सेरहरु कोर्यौ
चोलीका कोटी कोटी बयानले
मुक्तक भन्यौ
म जाँन्दछु ..
तिमीलाई होली थाहा छ
तिमीलाई त्यस्को कबिता थाहा छ
गजल थाहा छ
अनी हो यस्तै यस्तै
अरु थुप्रै थाहा छ
तर
यो ज्यान लान ताक्छौ तिमी,गरि खाने आली खै त ?
त्यो परको सबै भन्छौ ,मेरा लागी खाली खै त ?
रक्त चन्दन तस्करको जोडा भइ कमायौ कि!
पल्सर मोटर देखे तर जोती खाको फाली खै त ?
गङ्गा टिस्टा ताज महल कुरा ल्यायौ पिरतीमा
त्यती ठुलो पर्दैन नि!शीत छेल्ने पाली खै त ?
घुटु घुटु थुक निल्यौ बैशे मेरो लाली हेरी
बगैचा पो नजिक देख्यौ ,तिम्रा लागी ढाली खै त ?
हुरी बुढो रुख भच्चाउन तल्लिन छ,
बतास निकै बेगमा बह्न्छ,
रुखको डाली भुइ र टुप्पो हुँदै शैसला खेल्छ
परिपक्क फलदाना दाँया र बाँया हल्लिन्छ
अनी कोयाको गुप्ताङ्ग प्याट्ट फोरेर
बाहिर निस्कन्छन ,
सिमल भुवाहरु ......
सिमल भुवाहरु!,
आरु फुल्ने बेला,
हावा चल्ने बेला,
आकाश गर्जदा जन्मे ,
मेरो जन्म
न आरु फूल्ने बेला भयो
न हावा चल्ने बेला भयो
न आकाश गर्जदा भयो,
म त
बाख्राको दुध पिएर
कसैको काखमा हुर्किएको रे...
अरु कसैको कोक्रामा हल्लीएको रे...
धरै बर्ष थाङ्नाको दिशा र पिशामा मुच्छिएको रे...
अनी आमाको वात्सल्यताबाट छुटिएको रे.... ।
त्यो दिन,आकाश खुल्ला थियो
धर्ती चकमन्न थियो
हावा सुस्त सुस्त बहदैथ्यो
प्रक्रिती बिछट्ट रङ्ग भर्दैथी
मैले चिप्लेढुङ्गामा खुट्टा टेकी
पारी गाउँ हेर्दा
वारी गाउँ हेर्दा
तल बस्ती नियाल्दा
सालिम्मोका झुप्राहरु
चित्कारका थुप्राहरुमा
फुस्स फुस्स हावामा कावा खान्थे,
स्वाभिमानले सोभित हुनुको बादला
झोलिएका स्तन बोकी
एक लस्कर आमाहरु
डडेको झुप्रा हेर्दै निधार ठोक्दथे
सार्दा सार्दा च्यातिएको लुङ्गी
खोल्दा खोल्दा फाटेको सुरुवाल
बिर्यलेपतिएको त्यो रातो लबेदा
या भनौ
बिजुली चम्किदा
आकाश गर्जिदा
धर्ती थर्किदा
चैत्र र बैसाखे बताससगै,
बिस्तारै तातेको धर्तीमा !
डडेका कान्ला र पाखाहरुमा
बर्षाद संगै टुसाएका सिरुहरु,
नव पालुवा र बिरुवाहरु,
सधैं खेल्ने धारे ढुङ्गा
र
छेवैको रानी बनमा,
म नहुँदा,
मेरो अनुपस्थीतिमा
म माथी
ठूलै आरोप लागेछ..... ।
आरु फूल्ने बेला
म परदेशी भएँ रे
आरु फूल्ने बेला
मैले देश काल
