थाहै भएन मलाई कति चाडै गलाई सकेछौ
भित्र भित्र यो मुटुमा तिखो छुरा चलाई सकेछौ
रम्दै थिए तिम्र्रै मायामा हराउदै तिम्रै छायामा
आफ्नो मन न्यानो पार्न मेरो मन जलाई सकेछौ
सगै हुन्छु सयौ जुनी तिम्रै हु म सदा सदा भनी
यता मख्ख पारी अन्तै दिल जोडी छलाई सकेछौ
भन्थ्यौ पैलो तिमी मेरो अन्तिम सम्म नी तिमी मेरो
होला भने भर परे कयौ मन ढलाई सकेछौ
अभावले गर्दा आज रारा रुदैछ
उसै गरी बिरगंज बारा रुदैछ
देखेर नेताको काम गर्ने चाला
हो दुखियाको बस्ती सारा रुदैछ
दिनानुदिन बढेर बेरोजगारी यां
छट्पटिदै भविष्यको तारा रुदैछ
अझै पुर्न सक्या छैन दन्दको घाउ
रत रुकम सग सगै खारा रुदैछ
"यति जनासँग, यति रात, यसरि गरियो" उसको फुर्ती साथीहरु माझ ठुलो हुन्थ्यो । उ आफुलाई साथीहरु माझ एक नम्बर मर्द कहलाउथ्यो । भेट हुने वित्तिकै उ आजको रात फलानोसँग यसो गर्यो भनेर सुनाउथ्यो । उ जहिल्यै पनि फरक फरक महिला सँग रात बिताएको कुरा गर्थ्यो । प्रत्येक दिन यसरी फरक फरक महिलाहरुसँग रात बिताउन पाउदा गर्व गर्थ्यो उ । साथीहरुलाई चाहि डाह हुन्थ्यो "यसले मात्रै कति मौका पाएको होला कहिले काहि त हामिले पनि पाए पॊ" एकपटक धेरै दिनपछि उसलाई मैले गाउमा भेटे, तर पहिलाको जस्तो उत्साह थिएन उ सँग, हातमा एउटा कागज थियो मैले त्यो कागज उसको हातबाट खोसेर पढेँ । त्यो त उसको मर्दपनको सर्टिफिकेट रहेछ, किनकि त्यहा लेखिएको थियो "HIV AIDS positive"...
"छापा नहान्नुस है मेरो होटलमा तपाईको जागिर जान सक्छ" होटलवालाले भन्यो ।
छापा हान्न गएको एसपी रिसले मुर्मुरियो र करायो
"तेरो होटलमा छापा हान्दा मेरो जागिर किन जाने ? ए केटा हो कुनै पनि ठाउ बाकि नराख"प्रहरी जवानहरु छापा हान्न लागे ।
छापा हान्ने क्रममा एउटा कोठामा एक जोडि आपत्ति जनक अवस्थामा भेटियो । समात्न भनेर एसपी नजिकै पुगे अनि त्यो जोडिलाई नजिकबाट हेरे । अनि पो एसपीले बल्ल थाहा पायो, अघि होटलवालाले किन आफुलाई त्यसो भने भनेर । किनकी त्यहा त्यसरी भेटिने पुरुष अरु कोहि नभएर अघिल्लो दिन होटलहरुमा छापा हान्न आदेश दिने गृहमन्त्री थिए ।
कसैले छोडिदिएको चिठी खाम थियो
हेर्दा खेरी पाउनेमा मेरै नाम थियो
खोली हेरे रमाउदै केहि छ कि भन्दै
जब पढे मुटु दुख्यो बोली जाम थियो
माफ गर तिम्रो हुन सकेन भनेर
लेखिएको मुटु खाने शब्द लाम थियो
छोडेपनि तिमीले बदनामी नगरे हुन्थ्यो
जे भएनी मेरो माया लिलामी नगरे हुन्थ्यो
गल्ति हुन्छ मान्छेबाटै भयो होला म बाट नी
सुधि्रन्थ्यो कि माफिले नै बिरामी नगरे हुन्थ्यो
मलाई त गर्नु गर्यौ भैगो जे जे गरेपिन
यसैगरि अरुलाई हरामी नगरे हुन्थ्यो
आज पनि तिम्रो अभाव उस्तै छ
के भनौ मनमा दबाव उस्तै छ
सम्झनामा तिम्रो झरिदिन्छ आशु
के गरु त अब स्वभाव उस्तै छ
खोजेकै हु भुल्न तर सकिएन
आज पनि मेरो लगाव उस्तै छ
भएन मन यो पथ्थर सरिको
र त अझै तिम्रो प्रभाव उस्तै छ
धन भएर मात्र नहुने रै छ
जन भएर मात्र नहुने रै छ
चोखोमाया पाउन आजकाल
मन भएर मात्र नहुने रैछ
जवानीको मेटाउन प्यासहरु
तन भएर मात्र नहुने रै छ
जित्नलाई जस्तो सुकै युद्ध पनि
गन भएर मात्र नहुने रै छ
रुदा रुदै सके आश धित मरेको छैन
मनभित्र अझै उन्को प्रित मरेको छैन
कोहि नभएका यी म जस्ताका लागी भनि
यसैले त विरहको गीत मरेको छैन
चोटैचोटले हजार बार हारै सहेर
अझै पनि जिन्दगीको जित मरेको छैन
हिजो यहि मान्छे विशेष थियो आज धरातलको कुरा गर्छौ
जब दिदादिदा रित्तिसके म अनि बल्ल जलको कुरा गर्छौ
तिमीलाई पाउने बहानामा सबै गुमाईसकेको मान्छे म त
मैले दिनै नसकिने किन ती दरबार महलको कुरा गर्छौ
जे भनेनि आखिर तिम्रो छोड्ने बहाना हो छोडे हुन्छ बोरु
करोडमा पनि किन्न नसकिने किन तलतलको कुरा गर्छौ
मेरो मात्र ईज्जत जादैन बदनाम त तिमी पनि उस्तै हुन्छौ
यस्तो उस्तो दुनिया हल्लाउने किन हलचलको कुरा गर्छौ
