नाना थरी फेशन गर्छौ गाउघरमा हुर्की ।
बुढा बुढी बाबुआमा लाई देखाएर घुर्की ।।
शरिर भरी ट्याटु खोपी हिप्पप भन्छौ ।
साव अक्षर जाँदैनौ निकै लाउछौ फुर्ती ।।
स्टायल पार्छौ रयाप सितै पाए झ्याप ।
कुसङ्गत ले पिउछौ चरेस गाजा सुर्ती ।।
जिउनडालको मरन्च्यासे देखाउछौसान ।
मैहुङ भन्दै चोकचोकमा लगाउछौ उर्दी ।।
अन्ध्यारो मा कतीबस्नु, एउटा टुकी बालौन ।
नयाबिचार मनमा राखी, पुरानोलाई ढालौन ।।
आजबिक्रिती र बिसङ्गतिले, दुर्गान्धभो हेर ।
गाउबस्ती सुधारनलाई, सबलेपाइला चालौन ।।
सुनलाईजती पगालेनी,पित्तलकहिले बन्दैन ।
वैरी भाव फाली हजुर, कुबिचारलाई गालौन ।।
बैशाखीको साहारामा, पराइकै भर कती पर्नु ।
चुहिएकोआफ्नो घरकोछानो,सबैमिली टालौन ।।
बाउबाजेका कुरा हजुर ध्यान दिएर सुनौ ।
शब्द शब्द जोडेर यहाँ एउटा माला उनौ ।।
पुर्खा हरुको अमिट्छाप ले रङ्गिए को ।
दौरा सुरुवाल ढाका टोपी सबैमिली चुनौ ।।
नलगाउन नसुहाउने पहिरन तीमी ले ।
फरिया साडी अनी चाउबन्दी लाई तुनौ ।।
नझुक्ने त्यो गोर्खाली का सन्तान हामी ।
तुच्छ कुरा,सबैफाली राम्रा मात्र गुनौ ।।
मैले प्रित लाइन भने उनको आशा मर्छ अरे !
फक्रिएको फुल बनी नओइल्याउदै झर्छ अरे !!
मेरो न्यानो स्पर्शले उनको कोमलमुटु छुइनभने !
खडेरिको पियासी बन्दै अन्तै झोली भर्छ अरे !!
उर्लिएको सागर जस्तै उनको समिप भईनभने !
सप्तरङी इन्द्रेणी बन्दै अन्तै खोली तर्छ अरे !!
मैले सधैं उनलाई सर्वस्वनै मान्नुअरे होइनभने !
मौसम सङ्गै फेरिएर अन्तै बास सर्छ अरे !!
भन्थीन यहाँ तीमि बिना बाँच्न गाह्रो,
जिउने रहर मधुर हुँदा आशाहरु साच्न गाह्रो ।
मेरो जीवन निराधार भो किन, किन,
पराईसँग मुटु जोडी माया बाट्न गाह्रो ।
तिम्रो सम्झनामा यो मन धुरु धुरु रुन्छ,
आशु को भेल सङ्ग खुशी साट्न गाह्रो ।
किन आउछौ सपनिमा मन जलाउन,
छट्पटिमा अन्धेरीको रात काट्न गाह्रो ।
चाहियोरे मिनी स्कर्ट, चोली फेर्न थालिन ।
नबोक्नेरे डोकोनाम्लो, झोली फेर्न थालिन ।।
हिजो सम्म सोझि नै, थीईन मैले देख्दा ।
च्याठिएर अहिले त, बोली फेर्न थालिन ।।
कस्ले कान फुकी दियो, हिजोआज कुन्नी ।
पन्धेरी मा जादा नि, खोली फेर्न थालिन ।।
आखी भाउ नै उचाल्दै, मस्किएर सिधै ।
अरु सङ्ग कुरा गर्दा, सोली फेर्न थालिन ।।
नबोलाउन एकान्त मा भेट्ने मन छैन ।
चुलेसि को धारले गला रेट्ने मन छैन ।।
मेरोमाया दुइदिनको खेलौना नै सम्झियौ ।
घात गर्ने तीम्रो त्यो मुख देख्ने मन छैन ।।
दुनियाँले के के भन्ला तीमि लाई भेट्दा ।
सबै सामु कलङ्क दाग लेख्ने मन छैन ।।
थियो माया महँगो नै सस्तो ठानिदिएछौ ।
आलो घाऊ यो तीमि सँग सेक्ने मन छैन ।।
गएहुन्छ ढुक्क भई मनले रोज्या तिरै ।
पहिला जस्तै जता ततै छेक्ने मन छैन ।।
कलेजिमा उनकै माया सयौ डाँडा काटे पनि ।
मझेरीमा उनकै माया सयौ चिरा फाटे पनि ।।
स्वार्थ लुटी मलाई छोडि पराइ सङ्ग गएनी ।
सङ्गाले थे उनकै माया सयौ चोटि ढाटे पनि ।।
खाको कसम तोडी जादा मेरो आँचल भरि नै ।
अङ्गाले थे उनकै माया सयौ डोरी बाटे पनि ।।
लाको माया भुलेनी हिर्दय को पाना भरी भरी ।
रङ्गाले थे उनकै माया सयौ मुटु साटे पनि ।।
कती बस्छौ महलमा झुप्रोमा नि घुमी हेर ।
सुख मात्र होइन दु:ख लाइ नी चुमी हेर ।।
बोल्नेको पिठोबिक्छ कतिसुन्छौ उस्कोमात्र।
ईशारामा पोख्ने को ब्यथालाई नि सुनी हेर।।
सपाङ्ग हुँदा कती चढछौ शिखर चुम्न ।
अपाङ्ग भई जीवन लाई नि तुनी हेर ।।
साझ बिहान हात मुख नजोड्ने धेरै छन ।
निर्धन को आशु लाई परेलिमा उनी हेर ।।
आफ्नै छाती पोल्दा तीमी, किन छाम्दै नौ ?
सिधै ताक्दा आफ्नो लाई, किन काम्दै नौ ?
गाउ पसी बैरीले ईज्जत लुट्न थाले,
ढाक छोप गरी चुपै लाग्छौ, किन जान्दै नौ ?
सिमा मिच्दै अर्कैले आगन टेक्न थाले,
आफ्नै ताक्ने बन्दुक ले नै, किन हान्दै नौ ?
आफ्नो लाई शत्रु देख्ने अरु देखी काप्छौ,
मातृ भुमी बच्चाउ भन्दा, किन मान्दै नौ ?
