हिजो आज नेपाल मा शान्ती मैले देख्या छैन ।
कलङ्कित त्यो अनुहार हत्केलो ले छेक्या छैन ।।
बार्ह बर्ष युद्ध हुँदा यहाँ हजारौ ले ज्यान गुमाए ।
टुहुरा को आशु खस्दा कसै ले नि छेक्या छैन ।।
दिन दु:खी मरे भोक-भोकै नेता चढे पजेरोमा ।
शोषण गरी धन थुपार्दा कनुनलेनी छेक्या छैन ।।
जातिय र भौगोलिक मा नेतालेनै सङ्ग्राम मोडे ।
उर्ले जनता भेल जस्तै संबिधान ले छेक्या छैन ।।
ईमान्दारी कहाँ छन र? यहा मैले देख्न पाईन ।
आमाहरु को आशु खस्दा यहाँ मैले छेक्न पाईन ।।
अधिकार र गासको लागी छातीभरी गोली थाप्दै ।
देशको लागि मर्ने हरुलाई यहाँ मैले भेट्न पाईन ।।
चेली हरुको सिउदो पुछ्द्दै गरीबी को खुन चुस्ने ।
शासक हरुलाई चुलेसिले यहाँ मैले रेट्न पाईन ।।
निर्धो माथि शासन लादी भ्रष्ट बन्ने नेता लाई ।
फुल्न नपाई कोपिला मै यहाँ मैले मेट्न पाईन ।।
हत्केला ले छेकिएथ्यौ मैले हात समाइ भगाउदा,
लजावती देखिएथ्यौ तीमिलाई बेहुली मा सजाउदा ।।
लगन बाधी डोली चढाइ जन्म जन्म साथ रहने,
शर्माए झै देखिएथ्यौ मैले सिउदो तीम्रो रङ्गाउदा ।।
सत्य नै हो ढाट्या होइन झुटो बोले मरी जाउ म,
परी जस्तै देखिएथ्यौ तीमिले साडी चोली लगाउदा ।।
घुम्टो खोल्दा तिम्रो आचल भरी न्यानो श्वास पाएथे,
दुलही झै देखिएथ्यौ अन्जुलीमा मैले माया उघाउदा ।।
बैश छ्दा... फुलाउने सबको लागि माली भए ।
बैश जादा.. बेमौसमी सबको लागि बाली भए ।।
तन भरी यौवन... चढी जवानी ले मस्त हुँदा ।
गाउ गाउमा बोलाउने सबको लागि साली भए ।।
मेरो रुप को लाली चोरी इन्द्रेणी ले रङ्ग भर्दा ।
थुङ्गा हरु फक्रिए झै.. सबको लागि डाली भए ।।
रस चुसी फ्याके पछी ओइलिएको फुल जस्तै ।
जवानी यो ढल्किएछ सबको लागि काली भए ।।
सबै मान्छे एउटै हुन्नन कोही हुन्छन जाली ।
दु:ख पर्दा सबै मिली यहाँ बजाउछन ताली ।।
हासो खुशी जिन्दगीहो एउटा पछी अर्कोआउछ ।
आफ्नो मानो खानुछ ब्यर्थै किन गर्छौ गाली ।।
शिखर चढ्न गाह्रो हुन्छ पुर पुरोमै भए नि ।
धैर्य गर्न सिकौ हामी एक्दिन आउछ पाली ।।
देखा सेखी गरि खानु रिस राग ले होइन ।
स्वाबलम्बी बन्न सके हाम्रो हातहुन्न खाली ।।
मानिस ठुलो दिलले हुन्छ, जात लाई किन मान्नु ?
सामन्त ले बनाएको हजुर, बात लाई किन मान्नु ??
पेशाले मान्छे सानो हुन्न, जात जातिको पछी पर्दै,
रङ्ग रुप छुट्याएर गर्नेको,घात लाई किन मान्नु ??
मन्दिर धाम चुला चौका र, पानी खाने पन्धेरिमा,
यहाँ छुवाछुतको तक्मादिने, हात लाई किन मान्नु ??
चौतारी र पाटी पौवा झोलुङ्गे मा, भाग बरा बरी,
यहाँ उच निच को दर्जादिने, साथ लाई किन मान्नु ??
गुण लगाई चरी ले, बासै सर्यो किन भन्छौ ?
बाध्यताले छुटिएथ्यौ, आसै मर्यो किन भन्छौ ?
आफ्नो भनी सम्झेर, चाडै फर्की आउन लाग्दा
फक्रिएको फुलपनि, ओईली झर्यो किन भन्छौ ?
तीम्रै निम्ती बहार, मन भरी नै सगाले थे
पोख्नुअघी साराखुशी, अन्तै सर्यो किन भन्छौ ?
सिन्दुर पोते देखाएर, अर्कै को नाशो भन्दै
जुनीजुनी मेरोजीवन, मेची तर्यो किन भन्छौ ?
तीमी देखी हारी सके ।
मैले माया मारी सके ।।
एकान्तमा मन भुलाउन ।
अन्तै जीवन सारी सके ।।
आशा हरु फेरी फुलाउन ।
सयौ खोली तारी सके ।।
मन मिल्ने परी जस्तै ।
माया जाल्मा पारी सके ।।
यहाँ मेची देखी काली सम्म कोही देखिएन ।
सबकोलागि केहीगरौ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
हिमाल, पहाड, मधेस तराइ सबै एउटै हो ।
हामीएक हौ छैनौपराइ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
मन्दिर,चर्च,चैत्यगुम्बा,मस्जिद, माङ्हिम ।
सबैलेपुज्ने देउताएउटै भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
दिनकोघाम रातकोजुन सबैले खाने एकैनुन ।
छुवा छुत लाई फालौ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
हासोसँग बाँच्न पाउदा मनलाई अन्तै साटिरहिन
आशुसँग साच्न पाउदा आँफैलाई फेरी ढाटिरहिन ।।
तिम्रोजीवन खोटो भन्दै सुखसयल चुम्ने उनको रहर
खुशी मात्र सिउछु भन्थिन बादल जस्तै फाटिरहिन ।
कोयली को भाका गाउदै बनपाखामा डुल्ने उनको रहर
चरी जस्तै जिउछु भन्थिन सधैं कैदी जीवन काटिरहिन ।।
