तिम्रो जिबन चैतमासको, खडेरी झै नाहोस !
जुनबिनाको डरलाग्दो, अधेरी झै नहोस !
सदाबहार छाओस सधै, शिखर चुम्दै जानू !
हिउद मास मुलसूकेको, पधेरी झै नहोस !
ख़ुशी हुनु सधै तिमि, यही मेरो कामना छ !
तिम्रो मन त्यों अध्यारो, मझेरी झै नहोस !
सफल तिम्रो जोडी लाइ, जुनिजुनी बाच्नु !
कहिल्यैपनि साथ छुटेको, भगेरि झै नहोस !
अजम्बरी बुटी मिले तिम्लाइ नदीइ खादीन म !
स्वर्गजाने मौक़ामिले तिम्लाई नलीइ जादीन म !
यति धेरै माया गर्छु खै कसरी तिम्लाई भनु ?
पानी बिना माछा जसतै तिमि नभई बाच्दीन म !
शिब लाइ पार्बति राम लाइ सीता भए जसतै !
मेरो माया तिमि बाहेक अरुलाई साच्दीन म !
थाहा छैन यो दुनियामा अरु कसले के के गर्छन ?
पाइन भने तिमीलाई जुनी भरी हासदीन म !
सधै ख़ुशी भएको तिमीलाई हेर्ने मन छ मेरो !
दुखी हुञ्छ्यौ भने देखि कहिलै पनी नाच्दीन म !
नुन खान धौ धौ भा'छ, सुन को कुरा गर्छ सरकार ।
हरेक रात औसि भा'छ, जुन को कुरा गर्छ सरकार ।
देश्मा रोजगार नहुदा नै युबाशक्ति बिदेशियो ।
गास बास कपास, उन को कुरा गर्छ सरकार ।
दिन दिनै मिचिदै छ,नेपाल को साध सिमाना ।
कहिले भारत अनि, चिन को कुरा गर्छ सरकार ।
दश बर्से युद्ध काल मा, कयौ सहिद भए पनि ।
संबिधान सार्दैअर्को,दिन को कुरा गर्छ सरकार ।
तिमि धाउनु पर्दैन भो, मै बेशि झरौला ।
आउ मात्र भन प्रिय, सयौ खोला तरौला ।
तिम्लाइ देख्न मेरा नयन, असाध्यै आतुर छन ।
दिल्मा ठाउ देउ प्रिय, मनको बसाइ सरौला ।
तिमि राजि हुंछ्यौ भने, डोलि लिइ आउनेछु ।
हास्दै खेल्दै मेरि प्रिय, गाउबेशि गरौला ।
केहि नहोस तिम्लाइ भनि, देविदेउता भाक्याछु ।
सयौ जुनि बाच्नु प्रिय, मै पहिला मरौला ।
मायालु तिम्रो हातले दिएको रोटिको याद आयो ।
डिंपल परेको गालामा तिम्रो कोठिको याद आयो ।
घास दाउरा जादा सुसेलिले मलाइ बोलाउथ्यौनि ।
ऐसुलु काफ़ल टिपेर पातमा खाएको याद आयो ।
बासुरि मैले बजाउदा तिमि धरधरि रुंथ्यौनि ।
नरोउ न भदै तिम्रो परेलि पुछेको याद आयो ।
चंचले तिम्रो त्यो बानि देख्दा म छक्क पर्थेनि ।
पाउमा तिम्रो बिझेको काडा झिकेको याद आयो ।
तिम्रो मेरो मायाको, आज अबसान भो ।
लाश पर्यो पिरतिको, माया समसान भो ।
दुनियाको आखा लाग्यो, हाम्रो पिरतिमा ।
माया बिच समाजको, युद्ध घमसान भो ।
निश्चल चोखो मायामा दैबले रिस गर्यो ।
खरानि भो जलेर, आज सुनसान भो ।
संगै बाच्ने मर्ने कसम हाम्रो माया को ।
मरे पछि लैलामजनु जस्तै बयान भो ।
तिमि देखि धेरै टाढा बिरानो शहरमा छु ।
तिम्लाइ भेट्ने अथाह मनको रहरमा छु ।
रहरले होइन प्रिय बाध्यताले टाढा हुनुपर्यो ।
त्यसैले प्रिय पानिबिना माछि झै बगरमा छु ।
तिम्रै खातिर हासि हासि सहिदिंछु दुःख हरु ।
त्यसैले प्रिय आज बेतन लिने लहरमा छु ।
तिमि देखि धेरै टाढा बिरानो शहरमा छु ।
तिम्लाइ भेट्ने अथाह मनको रहरमा छु ।
रुझि सकेपछि, छाता किन ओड्नु पर्यो?
छोडि गएपछि, नाता किन तोड्नु पर्यो?
हिजो सम्म संगै थियौ, एउटै थियो बाटो ।
बाटो मोडेपछि किन, चुरा फ़ोड्नु पर्यो?
खालि सिउदो रंग्यौदा, अग्नि साक्षि थियो ।
पराइ रोजि गएपछि, सिंदुर किन घोट्नु पर्यो?
सुखसयल दिएकै थे, अप्सरा झै राखेकै थे ।
अंतिम पल्ट बोलाएर, किन भेट्नु पर्यो?
मेरो माया बसाउने, शहर पाइन मैले ।
त्यै भएर गजल लेख्न, बहर पाइन मैले ।
नखोजेको होइन मैले, माया गास्न उनिसंग ।
तर्कि गईन खै किन हो, नजर पाइन मैले ।
नुन बिनाको तर्कारि भो, माया बिना जिबन ।
पिएरै म मर्छु भंदा, जहर पाइन मैले ।
मेरो माया बसाउने शहर पाइन मैले ।
त्यै भएर गजल लेख्दा बहर पाइन मैले ।
पराइको साथ रोजेर तिमि, मलाइ धेरै बांच भंछ्यौ ।
आखा भरि आशु दिएर तिमि, मलाइ धेरै हांस भंछ्यौ ।
उस्ले भंदा बेसि माया, मैले तिम्लाइ दिएकै हो ।
उस्को माया मखमलि, मेरो भने कांस भंछ्यौ ।
मैले भर्ने तिम्रो सिउदो, पराइ हातले भर्ने भयो ।
तिम्रो बिहेको निम्तो दिएर, मलाइ धेरै नाच भंछ्यौ ।
उस्लाइ जिबन सुंपिएर, मेरो चासो फ़ेरि किन?
बाकि भा'को मेरो माया अरुलाइ सांच भंछ्यौ ।
