न जाऊ अहिले सुन्दरी, रात सुनसान छन
जता ततै जलिरहेको, बाटो भरी चिहान छन
एक्लै तिमी कता जान्छौ, शहर मातीने बेला
भालाद्मिको भेषमा, डुलीरहेको बेइमान छन
फूल रोजी हिड्छन सधै, गली गली ती रातमा
मित्रहरुको रुपमा, भंवराहरु शैतान छन
एक छीन यही बसी, पिडा मेरो हलुको गर
छाती भरी निष्ठुरीले, कोरेका निशान छन
अँध्यारो रातमा तिमी, कता कता हराउला
आज बस यतै यहाँ, बॉस बस्ने मकान छन
छाना माथि बाट झुण्डिएका फर्सी,
घारीघरको छेउ मै
ठुलो पिपलको बोट,
अनि
केराको घारी,
झुंडी रहेका मालभोग केराहरु,
आज किन मेरो गिद्दीमा
झुण्डिएको होला ?
लटरम्म फलेका
अम्बा र अनारका फलहरु,
इनार कै छेउमा
एकातिर अमला
र
अर्को तीर आपको बोट,
निबुवा, ज्यामिर र कागतिका बोटहरु
घरका समझना दिलाउँदैछन्,
चुलेशिले भोगटे ताछदा
च्वाटटै औला काटिदा
सैपत्रिको रस निचोरि
औषधि उपचार गरिन्थ्यो,
ढकमक्क फुलेका
ति पारिजातका फूलहरु
बोट हल्लाउँदा
मोती झरे झैँ भान हुन्थ्यो,
आज किन
गूंजी रहेछ मेरो कानमा
हजुरआमाले मन्दिरमा बसी
भटभटाएको
संस्कृतका ति श्लोकहरु,
म महसूस गर्दै छू
आरतीको राप अनि
धुपबत्तीको बासना,
होइन आज के भो मलाई ?
कसले बनायो मन्दिर साथी
मस्जिद बनायो कसले
मानवताको दुश्मन हुन् ति
यसको जग बसायो जसले
जात पातको झन्झट ल्याई
देशलाई न टुक्र्याउँ
काँधमा काँध मिलाई हामी
नेपालको मान बढ़ाउँ
पहाड पनि तिम्रो नै हो
मधेश पनि हो मेरो
सबै मिलाई बन्छ सिंगो
नेपालको सेरो फेरो
डाँकाहरु नेपाल पसेछन्
संग संगै लुट्न न जाउ
एक बनि बस्नु छ हामि
दुष्टलाई बाहिर भगाउ
उँच निचको फरक देखाऊदै
कसले द्वेष बढायो
नेपाली ले नेपालीलाई नै
कुट्न काट्न सिखायो
हिलै हिलो बीच पनि कमल फूल्ने गर्छ
काँडै बीच गुलाफ रही सुगन्ध छर्ने गर्छ
कोइलीको सुरिलो स्वर कहिँ बिछोडको दर्द हो कि
भँवरा त निर्मोही हो सँधै फूल बदल्ने गर्छ
रविको प्रचण्ड तापले डढेछ कहिँ आफै पनि
प्रितम कहिँ दियो भए पुतली जल्ने गर्छ
झरनाको बेग पनि कहिँ पहाड रो को हो कि
बोझ भए कहिँ अति पहिरो पर्ने गर्छ
बिउँझ्यो सुर्य उषालाइ लिएर
दिन बितायो किरण संगै डुलेर
ढल्यो सुर्य फेरि सन्ध्या पाई
प्रेममा कलंक गयो लगाई
माया चन्द्रले चाँदनीको पायो
वासनामा लिप्त भइ दाग लगायो
बादल आवारा भनि आरोप लागेछ
इज्जत गुमाई रोइ रोइ बर्षेछ
प्रेम गरि मौसमले बसन्त ल्याए
मुटु चुडे पछि शिशिर छाए
आक्रोस बढी फेरि हुरी चलेछ
बिजुली बनि डाँको छोडी कडकेछ
दिन दिनै दीनताले अब निकै सताउन थाल्यो
देशको समृद्धी पनि अब त्यसै हराउन थाल्यो
शंतानको बिचल्ली देखि मातृभूमि उदाश छिन
काली गण्डकी कर्णाली सबै आँशु बगाउन थाल्यो
कहाँ गएछ गौरव हाम्रो इतिहास कता हरायो
सगरमाथा निराश हुदै शिर निहुराउन थाल्यो
जात पात र क्षेत्र भन्दै अंश बन्डा गर्ने भए छन
तराई बाट दाजुभाइले नै निकाली भगाउन थाल्यो
रक्सी मै शक्ति थियो भने बोतल हल्लाई दिन्थ्यो
स्वादै थियो अति मिठो भने पिउन सिखाई दिन्थ्यो
निको हुदैन कहिल्यै मनको घाउ पिएर नै यो जहर
औषधि नै थियो भने मुटुको पिडा मिटाई दिन्थ्यो
बिर्स्यो कसले लौ भन हे साथी चुर्लुम्मै डुबे पनि यही
पिएरै शान्ती मिल्थ्यो भने सम्झना हराई दिन्थ्यो
सर्वस्यै किन गुमाउनु यसमा अचुक औषधि सम्झी
झन् रुन्चे बनायो पिएर यसले किन हँसाई दिन्थ्यो
