स्वर्ग जस्तो संसारमा, सीता जस्ती नारी
सुकोमल भावनामा, हाँस्थ्यो घर बारी
सुषमा को ज्योति आउने सधैँ मिर्मिरेमा
प्रभातिले नौलो किरण छर्थ्यो वारी पारी
ढकमक्क कुसुमले खुसि छायो दिलमा
हाँसी खुसि फैलिएका वन पाखा घारी
पूजा, पाठ, अर्चना र सद्भावना बाँड्दै
सद्प्रेमले भक्तिभाव हुन्थे मन कारी
सन्तोषले रमाउथ्यौँ सुख, शान्ति, घरमा
आपसमा माया प्रेम सबै सदा चारी
दशैं आयो राम्रै सङ्ग, मनाउनु है साथी
आफ्नो रीतिरिवाजमा, रमाउनु है साथी
केटा केटी आँगनमा, रौनकता छर्लान
बजारमा नयाँ लुगा, छनाउनु है साथी
आफन्त र नातेदार, सबै जम्मा होलान
आपसमा माया प्रीति, खनाउनु है साथी
जमरा र टीका लगाइ, नाचगान गर्लान
सबै लाई मीठा गीत, भनाउनु है साथी
मान्यजन र बूढाबूढी, आशिर्वाद देलान
सदप्रेमले हाँसी खुसी, बनाउनु है साथी
दैव ! तिम्ले सधैंभरि हराएरै छाड्यौ l
जताततै बिल्लीबाठ गराएरै छाड्यौ l
फुल्नुपर्ने फूलहरु ओइलाउन थाल्दा l
बेदनाका आँशु हरु झराएरै छाड्यौ l
सबै तिर भताभुङ्ग लथालिङ्ग भयो l
दिनदिनै आपतबिपत पराएरै छाड्यौ l
तर्सिएर भित्रभित्रै दुख्न थाल्यो छाती l
मुटु पनि कम्जोर भयो डराएरै छाड्यौ l
आजभोलि यस्तोलाग्छ, झुकेको छ देश मेरो ।
परदेशीको दिलमा पनि, दुखेको छ देश मेरो ।
हाम्रो गौरव गाथा के हो? धेरै लाई थाहै छैन ।
सगरमाथा हाम्रो आफ्नै, लुकेको छ देश मेरो ।
छिमेकीछन् झलमल्ल, हाम्लाई अँध्यारोमा ।
बगेकाछन् कोशी काली, सुकेको छ देश मेरो ।
चोरबस्छन चौतारीमा, सज्जन पाउँछ शूली ।
असक्त र निमुखालाई, भुकेको छ देश मेरो ।
तिरस्कार गरी नमारौं कहिल्यै सहिदका सपना
घुयेंत्रो हानी नझारौं कहिल्यै सहिदका सपना
स्वदेशको लागि बहाए रगत जीउ ज्यान अर्पेर
यता न उता नपारौं कहिल्यै सहिदका सपना
छाडेर गए हामीलाई खुसी समुज्वल भविष्य
कृतघ्न बनी नटारौँ कहिल्यै सहिदका सपना
स्वतन्त्रताको बिरुवा रोपी सुम्पेका फलाउन
रछ्यान माथी नसारौँ कहिल्यै सहिदका सपना
भरोषा गरेथेँ ढल्यो आज फेरी
खरानी भएरै बल्यो आज फेरी
दियौ घात धोका कसम बिर्सनाले
विचारेर मष्तक गल्यो आज फेरी
उडाएर स्वप्ना अधिक शून्य पार्दै
मनैमा हुरी पो चल्यो आज फेरी
कपटले सबै चीज निखारेर लुट्दै
अधर्मी निठुरले छल्यो आज फेरी
कस्तो हुन्छ चोखो मायाँ गर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
कति दुख्छन चोटहरू पर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
बाध्यता र विवसताका कथा व्यथा जति सबै
अभावमा सधैँ आँसु झर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
सतहलाई नियालेर देखिंदैनन भित्री कुरा
जङ्घारको गहिराई तर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
गाह्रो छ कि सजिलो छ विछोडमा जिउनु पर्दा
प्रत्येक पला तड्पिएर मर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
यो नव वर्षको, शुभकामना छ है
खुसी र हर्षको, शुभकामना छ है
शान्ति र संबिधान, लडेरै ल्याउँला
सफल संघर्षको, शुभकामना छ है
निकालौं साथी हो, निकास देशमा
उचित निष्कर्षको, शुभकामना छ है
मिलौँ सबै जना, भातृत्व भावले
विचार विमर्शको, शुभकामना छ है
संसारमा आमा भन्दा ठूलो नाता कुन्छ ?
टुहुरो भै बाँचेको छु यो मन साह्रै रुन्छ
ममताकी खानी अनि वात्सल्यकी मूर्ति
सम्झनाले छाती मेरो छिया छिया हुन्छ
दस धारा दुधको भारा कहिले तिर्नु मैले
दिमाग भित्र सधैँ भरि यही एउटा धुन्छ
बेसहारा भएको छु कोही छैनन् जस्तो
धैर्यताको बाँध फुट्दा बाध्यताले थुन्छ
(१)
शान्ति !
तिम्रोलागि मरिहत्ते गर्नेहरु,
असीमित माया गर्नेहरु ,
चाहनामा छटपटाउनेहरु ,
थुप्रै थुप्रै थिए यहाँ l
तर .........
तर तिमि त चटक्कै छोडेर गयौ l
अनन्त यात्रामा निक्लिए झैं ,
अफ्नाहरुलाई पनि धुरु धुरु रुवाएर ,
आफू पनि डाँको छोड्दै गयौ तिमी,
शायद ,कहिल्यै नफर्कने गरेर ?
(२)
तथाकथित महामनाहरुले ,
अति निर्दयता र निर्ममता पूर्वक
ढोका थुनेर कुटे तिमीलाई l
बारुद ,बन्दुक र हतियारले,
नाङ्गो आक्रमण गरे तिमीलाई l
तिम्रो शरीरभरि नीलडामै नीलडाम भयो l
तर तिम्रो क्रन्दन कसैले सुनेन l
तिम्रो प्रलापलाई कसैले बुझेन l
कङ्कला शब्दले चिच्याइरह्यौ तिमी l
तिम्रो आवाजलाई कुल्चेर दबाइदिए l
त्यसैले त बस्नै नसकेर गयौ तिमी,
शायद, कहिल्यै नफर्कने गरेर ?
(३)
नराधमहरुले निर्वस्त्र नाङ्गो पारे l
चिथोरे,कोपरे र रगतपच्छे बनाए l
पटक पटक तिम्रो अस्मिता लुटिरहे,
निसहाय भएर रोइ रह्यौ ,रोइ रह्यौ l
तिम्रोलागि,कोहि बोलेनन् l
यसको बिरुद्धमा कोहि चिच्यायेनन l
सबै मुक दर्शक मात्र भएर उभिइरहे l
असहनीय पीडाले तिमी छटपटाइ रह्यौ l
तिमीलाई कसैले सहानुभूति देखाएनन् l
खपिनसक्नु भएर त गयौ तिमी ,
शायद, कहिल्यै नफर्कने गरेर ?
