आज फेरि एउटा मुटु, टुक्रिएर रोएको छ
जिन्दगीको खुसी हाँसो,निख्रिएर रोएको छ ll
कसको आँखा लागेर हो, भताभुङ्ग भयो जम्मै
प्वालै प्वाल पर्ने गरी उध्रिएर रोएको छ ll
प्रतिकूल भो वातावरण, जति मरिमेट्दा पनि
बारम्बारै परिस्थिति, बिग्रिएर रोएको छ ll
पाएको छ सधैँ भरि, हण्डर अनि चोटहरू
अनगिन्ति आपत विपद, बज्रिएर रोएको छ ll
बाध्यता मा बाँच्नु पर्दा स्वाभिमानै गुम्दो रैछ
सगरमाथा जस्तो शिर, लत्रिएर रोएको छ ll
सकेसम्म हामी रमाएर बाँचौ
सधैँ नाम इज्जत् कमाएर बाँचौ
नरोजौं छहारी उपेक्षा जहाँ छ
नछुट्ने सहारा समाएर बाँचौ
गरौं प्रेम भोका र निर्बलहरूमा
भरोसा र आशा थमाएर बाँचौ
बिराएर बाटो हिंडे हुन्छ सास्ती
सही के गलत् के ठमाएर बाँचौ
जिन्दगीमा मिठो मुस्कान, सितिमिती पाईंदैन
झलमल्ल सुनको विहान, सितिमिती पाईंदैन
गुराँस फुल्छन् वसन्तमा, शिशिरमा झर्छन् सवै
बाह्रै मैना फुल्ने उद्यान, सितिमिती पाईंदैन
घुमिराख्छन् सुख दु:ख, कुमालेको चक्र जस्तै
वेदनाका उचित निदान, सितिमिती पाईंदैन
आजका ती वैभवशाली हुन सक्छन् कङ्गाल भोलि
सधैं उस्तै मान सम्मान, सितिमिती पाईंदैन
काम, क्रोध, लोभबाटै, डगमगाउँछन् कति कति
नहल्लिने स्थिर चट्टान, सितिमिती पाईंदैन
कुरा जस्तै काम भए, स्वर्ग हुन्थ्यो देश हाम्रो
निस्वार्थ र स्वच्छ विधान, सितिमिती पाईंदैन
खुसीहरू सपना भए
र आँसु यी गहना भए
रहेन क्यै लुटियो सबै
विचार झन् अदना भए
निसासियो मन यो सधैँ
विनासका घटना भए
ऊजाडिए छ वसन्त नै
सुवासहीन् हसना भए
मुहार भो चुपचाप लौ
निराशता ढकना भए
