सय थरी गोडाको एउटै चाल हुनु पर्छ ।
देश पर्दा बिपत्तिमा हामी ढाल हुनु पर्छ ।
नेपालआमा गीत हाम्रो भाका पनी उनी
हातेमालो गर्दै नाँच्ने एकैताल हुनु पर्छ ।
बैरीआँखा लाऊँदैछ मेरो देश हत्याउन ।
दुश्मनलाई तिमी, हामी काल हुनु पर्छ ।
शुद्ध पार्न जान्नु पर्छ समुन्द्र झैं हाम्ले ।
पन्छ्याउँदै फोहोर मैला छाल हुनु पर्छ ।
हुनुहुन्न शंतिभूमि रगताम्य भएकोनी
न त अब हाम्रो देशमा ब-बाल हुनु पर्छ ।
अंधकार भो जीवन हाम्रो ज्योति कस्ले देला?
धौ धौ भयो दुईछाक खान रोटी कस्ले देला?
भनेको नी कहाँ छू र हिरा, मोती देऊ मलाई!
हाम्लाई केवल अवसरमा छोपी कस्ले देला?
नून जस्तै चर्को भयो हाम्रो देशमा राजनीति!
आफ्नै भुंडी भर्छन हाम्लाई धोती कस्ले देला?
ढलेको छ जीवन हाम्रो सड़क पेटी छेउतीर!
मान्छे भई जड़ा गाड्थ्यौ, रोपी कस्ले देला?
मन भरी पाप बोकी गंगा स्नान किन?
झूटो आस्था बोक्नेलाई सम्मान किन?
मान्छे नै राक्षस यहाँ अरु किन खोजूँ?
हैन भने मान्छे गर्छन, रक्त पान किन?
ह्रदय खोलीदेऊ जेजे दिन्छौ दुःखीलाई
लोभगरी मन दुखाई दिन्छौ दान किन?
दुःखी अनी असक्तको दुःख देखौं सुनौं
नदेख्ने आँखा र, ,नसुन्ने कान किन?
हजुरको माया,सम्झना मेरो बाँच्ने आधार हो!
हिफाजत गर्नु आँखामा त्यही मेरो संसार हो!
मरे तुल्य हुन्छु म तिम्रो आहट नसुन्दा सम्म!
फुल्नु अनी फुलाउनु तिमी नै मौसम वहार हो!
को ठुलो को सानो यहाँ धन पैसाले चिनिएर!
मानिस सुन्दर त हुन्छनै ठुलो मन,विचार हो!
के युवा?के युवती? पलायन छन् बेरोजगार भै!
देश छोडी विदेशिनु सरकार नै जिम्मेवार हो!
तिमी बिना जिन्दगीका दिनै पूरा हुन्नन्!
तिम्रै चर्चा हुन्छन् प्रिय अरु कुरा हुन्नन्!
हात समाई सँगै बसी ,खाईएका कसम!
हुन्छन साकार सप्नाहरु अधुरा हुन्नन्!
बचनले कड़ा बोल्नन् केही तितो लाग्ला!
मन् त्यो सफा जुन बगलीमा छुरा हुन्नन्!
युद्धमा लोग्ने मर्यो समाजले लुछ्यो हिँजै!
पाखण्डी भन्छ रॉडी हातमा चुरा हुन्नन्!
समयको चक्र सँगै मनको ढोका खुल्दा!
प्रिति का बाटा हरु कैल्यै साँघुरा हुन्नन्!
फूलले पनी बिझाई रह्यो काँडाको के कुरा!
ओझल पर्छ्यौ समीप बाटै डाँडाको के कुरा!
योवन छँदै हाँस्दै र खेल्दै पिरतीमा रमाऔं!
आजकै दिन मर्नेपो हौंकी ठाँडाको के कुरा!
अस्तित्व छैन नेपाली तिम्रो स्वामित्व नेताकै!
ईज्जतै छैन खुस्कियो धोती नाँडाको के कुरा!
बढेको देख्छु लुट्नेको ताँती देशमा त्यो हाम्रो!
सबैमा बोझ बन्दैछ तन्त्र घाँडाको के कुरा!
डराएका किन हेर आखिरका सपूत तिमी!
जानू हुन्न बिलाईकन् वीरका सपूत तिमी!
राख्नु पर्छ पुर्खाको त्यो इतिहास जोगाएर!
स्वाभिमानी नझुकेका सिरका सपूत तिमी!
कति लडे वीरहरू देशको निम्ति ज्यानै दी!
फर्की आऊ नालापानी तिरका सपूत तिमी!
गर्ने ठाने हामी पनी कम कहाँ छौं र भन्छौ!
नेपाली हौ बहादुर तक्दिर् का सपूत तिमी!
फूल झैं बास्ना छर्नु मधु झैं मिठास घोल्नुस ।
गहना हो मानिसको सुमधुर बचन बोल्नुस ।
बस्न पाए थ्याच्च र बोल्न पाए प्याच्च अरे ।
जो सँग जून सभामा बोल्दा खेरी तोल्नुस ।
शेवा गरे मेवा मिल्छ श्रद्धा गरे देवा भन्छन ।
भगवान मानी आमा बाउको पाऊ मोल्नुस ।
दुःख राखे मनमा भारी लाग्छ जीवनई यो ।
सबै माँझ हजुरका मनका कुरा खोल्नुस ।
दुख्दैछ मुटु छातीमा कुटी गजल लेख्दैछु ।
पिडाको मात्रा घटाई जुटी गजल लेख्दैछु ।
दुखेको मेरो दर्दको कथा कसले बुझ्ला र ?
सर्वस्व भन्नु उसैले लुटी गजल लेख्दैछु ।
देखाई छोड़ी स्वर्गकै सप्ना जलाई सबैनै ।
सपना मेरा गै'हाली भूटी गजल लेख्दैछु ।
दुनिया बोल्छ उनकै बारे फालिछे इज्जेत ।
उ भने सती सावित्रि खुट्टी गजल लेख्दैछु ।
सपनीमा तिमी हुन्छ्यौ बिपना तिम्रै हुन्छ ।
गजल लेख्छू शब्दमा वेदना तिम्रै हुन्छ ।
न मेटिदै मनको धोको रह्यो मन भित्रै ।
मेरो मनमा उर्लिदो तिर्सना तिम्रै हुन्छ ।
पुगे छोड्छौ महलमा नपुग्दा सम्म साथी ।
दुःखीको शेवा गर्ने भावना तिम्रै हुन्छ ।
हूँदा छँदा सबै आफ्नै नहुँदा सबै पराई ।
नसोच भो स्वार्थी यो जमना तिम्रै हुन्छ ।
