आफ्नै सिमा लुटायौ, दुखेको छ देश
मातृत्व नै टुटायौ, दुखेको छ देश
पापी र दानबी भो तिम्रो व्यबहार
त्यो बस्ती नै उठायौ, दुखेको छ देश
सामन्ती जाल टाँग्छौ, अझैं के छ बाँकी
जातीयता जुटायौ, दुखेको छ देश
च्यापेर काख बैरी, मिल्यो के न भन्छौ ?
अस्तित्व त्याँ छुटायौ, दुखेको छ देश
गर्भे टु'रा बनेछन्, पुरै देशबासी
भातृत्व नै फुटायौ, दुखेको छ देश
जीवन संगै खुशी, हर्नु तिमीले
बस्ति बसाई उतै, सर्नु तिमीले
छाम्नु नि चीता भित्रै जल्न म लाग्दा
त्यो सिउँदोमा बुटा, भर्नु तिमीले
भाकि तिनै देउता, खोस्नु नि भाग्गे,
मिल्छ भने स्वर्ग त्यो, तर्नु तिमीले
पत्थरका मूर्ति त्यो, पुजिन मैले
स्माशन पुग्दा उजी, छर्नु तिमीले
बगर बिच म आफ्नै रुप ढालेर आएँ
जिउन भनि तिम्रो छवि बालेर आएँ ।
रुनु छ कति दु:खी रे ! कति सम्झेर ब्यथा
जतन गरि दुखेको मन टालेर आएँ
जलि-जलि म उदासी मन बोकेर फेरी
कसरि भनुँ जलाई दिल गालेर आएँ
निरह बनि हिँडेको छु म च्यापेर हाँसो
जलन जति सबै ती दिल पालेर आएँ
बल्झेर ब्यथा गल्दैछ आत्मा
सन्ताप कस्तो जल्दैछ आत्मा
के भाग्य लेख्यो दोषी छु आँफै
चर्केर ऐना छल्दैछ आत्मा
जादैछु टाढा यो गाउँ छाडी
रोकेर धड्कन् चल्दैछ आत्मा
जप्दैछु मैले यो मृत्यु माला
त्यो दृश्य सम्झी बल्दैछ आत्मा
गुरु दक्षिणा पो चढाएछन्, देशै भेटी राखी
आफ्नो अस्तित्व नै जलाएछन् देशै भेटी राखी
किन याँ जातिय राज्य खोज्छौ, यै हो र पहिचान्?
कस्तो अराजकता सजाएछन् देशै भेटी राखी
दुख्दा महाकाली हाँस्छ अरे मेची आजकाल
किन यो दुश्मनी जगाएछन् देशै भेटी राखी
विश्व बजारमा बिक्री भो रे, बुद्ध र लुम्बिनी
चिनो नेपालीको सटाएछन् देशै भेटी राखी
पुग्यो राजातन्त्र चाहिदैन, कुनै शाषक याँ
भन्दै गणतन्त्र रचाएछन् देशै भेटी राखी!
नापेर मुर्दा अब एक कात्रो बेरेर जाउ प्रिया
बल्दा समाधी जल पुष्प राखी घेरेर जाउ प्रिया
रोजेर मैले किन पाउथे नै त्यो दैबले नलेखी
भाग्य बिधाता भुलि कर्म रेखा केरेर जाउ प्रिया
बेबारिसे भो किन आज आँफै यो लाश आँगनीमा
त्यै लाश टेकी फरिया र चोली फेरेर जाउ प्रिया
मेरो मलामी रमिते छ आँफै के खोज्छ लाश माथी
जल्दै छ चीता यहि एक द्रिष्य हेरेर जाउ प्रिया
मनोमानी राज्य बाँड्ने संरचना जल्छ अब
छाती माथि संगिन् गाड्ने निंकुशता ढल्छ अब
सत्ताको नै बिलाशिता अति गर्यौ भोग चलन
राज्यकोशमा -याल काढ्ने तिम्री पुत्ला बल्छ अब
जनताको पसिनामा पौडी खेल्ने कस्तो शोख
देशद्रोही गद्दार फाँड्ने आँधी हुरी चल्छ अब
जातियता मुक्ती खोज्यौ को छ सानो ठुलो यहाँ
आपसमा जनता भाँड्ने कायरता गल्छ अब
देशै ब्रम्ह लुट् भो, खै त्याँ बिधान?
सीमा मिच्न छुट् भो, खै त्याँ बिधान?
के गर्छै लिलामी? थापेर पासा
भाईबन्धु फुट् भो खै त्याँ बिधान?
अड्को थाप्छ नेता राष्ट्रियतामा
त्यै विश्वाश झुट् भो खै त्याँ बिधान?
यो संघीयता नै पेवा हुँदैछ
गुण्डा गर्दी गुट् भो खै त्याँ बिधान?
आँखै पो रसाए यो देश देखी
बैरी कै त जुट् भो खै त्याँ बिधान?
साक्षी राखी अग्नी ज्वाला साथै बाँच्ने कसम खान्छु
मुटु भित्र जुनी जुनी प्रीती साँच्ने कसम खान्छु !!
परेली यो चुँ'दा ओत लाग्ने काख मिल्छ भने
हात राखी शिरमाथि सधैं हास्ने कसम खान्छु!!
पाले पुन्य मारे पाप तिमी नै हौ मेरो प्राण
खुशी दिए मयुर झै संगै नाच्ने कसम खान्छु !!
विश्वाशको दियो बाल्नु दुनियाँले डाह गर्दा
युगौ जाने अजम्बरी प्रीती गास्ने कसम खान्छु !!
रित्तिएको आत्मा साँचे, तिम्ले यात्रा मोडे पछि
टुक्रिएको मन गाँसे, अन्तै नाता जोडे पछि
चाँदनी नै रोएको थ्यो पागलपन मेरो देखि
आफैं भित्र मृत्यु दाँजे,तिम्ले बाचा तोडे पछि,
अन्तिम सास छुट्छ कि त तिम्रै नाम जपि-जपि
कयौं पल्ट मरी बाँचे, तिम्ले साथ छोडे पछि
संगालेर दर्दहरु अश्रु प्याला पिँउ कति
मद्होसी भाई नाँचे, मेरो मुटु फोडे पछि,
