खुसी खोज्दा खोज्दै लुटिएको मान्छे म
आफ्नै भाग्यसँग ठगिएको मान्छे म
किनारा छोई बग्ने नदी झैँ जिन्दगी
बगेर खुसी मेरा आत्मा भो बन्दकी
बाँच्ने आशा सबै रित्तिएको मान्छे म
आफ्नै भाग्यसँग ठगिएको मान्छे म
शीशा झैँ टुक्रियो मुटु कस्ले सक्छ जोर्न
भावीको लेखान्तलाई न त सक्छु मेट्न
दैब पुज्दा पुज्दै आष्था टुटेको मान्छे म
आफ्नै भाग्यसँग ठगिएको मान्छे म
दिल भित्रै पुजी रहें शिर राखी पाउ माथि
लुटे पछी मेरा खुशी थाहा पाएँ रैछौ घाती
फुल पात अनि धर्ति भरि शित सरि चुँदा
रित्तिसके आँशु पनि एकान्तमा सम्झी रुँदा
अन्तिम बुँद आँशु मेरो तिम्रै तष्बिर माथि
लुटे पछी मेरा खुशी थाहा पाएँ रैछौ घाती
दिल भित्रै पुजी रहें…
ठेस लाग्यो संघारमै अचेत भएँ आज
मसानघाट भो मेरो आगन हर दिन साँझ
पुजेको थें तिमीलाई मनकी देबी मानि
दिल तोडी गयौ आज पराय झैं ठानी
औंशी जस्तो कालो रात जुनेली भो टाढा
नबिझाउने फूल पनि बन्यो किन काँडा
सुम्पेको थें सबै उजी चाँदनी हौ भनी
दिल तोडी गयौ आज पराय झैं ठानी
पुजेको थें…
दुख्दो रैछ मुटु पनि बेदनाले चुट्दा
ताल बन्यो आफ्नै आँगन अश्रुधारा छुट्दा
