मलाई जहान पाल्नु छैन ।
भत्केको छ घर टाल्नु छैन ।
बिदेशमा रगत बेचेर मेरो,
सिस्नुमा नुन हाल्नु छैन ।
म भिमशेनको छोरा हुँ आमा,
बाबाको ईज्जत फाल्नु छैन ।
निभ्न देउ चुलोमा आगो बरु,
स्वाभिमान गुमाई बाल्नु छैनँ ।
लक्ष्मण विष्ट (मिलन) द्वारा रचना गरिएका लेखहरु
विधाहरू
मैले मुटु नजलाई जिउन कहाँ सक्या छु र ।
दिल्मा आगो नलगाई जिउन कहाँ सक्या छु र ।
मेरो फुल फर्कियो सगन्ध बिनानै अचेल त,
अश्रु धारा नबगाई जिउन कहाँ सक्या छु र ।
चन्द्र छैन गगनमा ताराको चित्कार सुन्छुँ,
उफ्फ!छाती नचराई जिउन कहाँ सक्या छु र ।
कति दिन छट्पटिदै बाँच्याछुँ लेखा-जोखा छैन,
मिठो याद नपठाई जिउन कहाँ सक्या छु र ।
फुलेको गुलाबले डसेको याद छ केवल ।।
चाँदनि आँचलमा खसेको याद छ केवल ।।
संगम दोभानको कसरी अलग भयो ?
छातिमै छुराले धसेको याद छ केवल ।।
ढुक्ढुकी चल्दै थियो,सायद ज्यान ढल्दै थियो,
बाँस् माथि बरियोले कसेको याद छ केवल ।।
कसरी पुरियोथ्यो माटोको खण्डहर ?
हो सत्य.! त्यहाँ भित्र पसेको याद छ केवल ।।
चाँदमय गजब्को रात भईरहेछ ।।
हल्कासा यौवन्को उन्मात भैरहेछ ।।
बाफिला बास्पले छट्पटी छट्पटी,
एउटा अलग्गै आघात भैरहेछ ।।
स्पर्स चुम्बनको अनौठो सुम्सुम्याई,
कति चुलबुले यो हात भैरहेछ ।।
लाजका आवरण खुलस्त भए पछी,
आंशिक मज्जामा हिम्पात भैरहेछ ।।
लायाको बाहुल्या प्रिती छोणीगै मैनाले ।।
पराईको शिन्दुर्या घुम्टो ओणीगै मैनाले ।।
एकलै छुँ रुल्ल-टुल्ल दुनियाँका माँझ,
आफु बाईगै मेरो मुटु फोणीगै मैनाले ।।
मेरा घर आग् लगाईगै मुकी जिउनै जलाई,
डोलि चणी अर्कै घरबार जोणीगै मैनाले ।।
मुकन भारभारका दु:ख जन्जाल्या प्रितीले,
ज्युदै मुई खाडल भित्र तिणीगै मैनाले ।।
धिक्कार छ बाँच्नु भन्दा, मरी गए जाति हुन्थ्यो ।
यो पापी संसार छोड्दा, जे-जे हुन्थ्यो माथि हुन्थ्यो ।।
आँशुको आहालमा, निर्थुक्क भिज्छुँ बरै,
देह आत्मा अलग भए, किन नाना-भाति हुन्थ्यो ।।
एकान्तमा बेसहारा, जिवन् आज जिईरहेछुँ,
मर्दा बरु मेरो पछि, मलामीको ताँती हुन्थ्यो ।।
मुटु हुँदा-हुँदै पनि, ढुङ्गा जस्तै लाग्छ मान्छे,
छोडुँ छिट्टै प्राथना छ, मेरो त्यस्तै छाति हुन्थ्यो ।।
धात लाउनँ अविर चन्दन किन्ने बेला नरोए है ।
त्यो दैवले हाम्रो खुशी छिन्ने बेला नरोए है ।
प्रवाशमा छुँ कति बेला के हुन्छ थाहा हुन्न,
मृत शरीर बाँस माथि लिने बेला नरोए है ।
चक्नाचुर चुरा होलान तिम्रो शिउदो पुछीएला,
मलामीको लहर पछी हिंड्ने बेला नरोए है ।
श्रदान्जलि गर्न पुग्नु सानु बाबु काख्मा च्यापि,
आफन्तले मेरो चिहान चिन्ने बेला नरोए है ।
हान्यौ लात टुक्रियो मन, धिक्कार छ तिमीलाई ।
चोटै चोट बल्झियो झन, धिक्कार छ तिमीलाई ।
मुटु भरी माया दिएँ, जिवन सुम्पेकै त थिएँ,
छोड्यौ आज मेरो आगन, धिक्कार छ तिमीलाई ।
आँशुको ताल भयो, यो कस्तो बबाल भयो,
फिर्ता देउ मेरो चुम्बन, धिक्कार छ तिमीलाई ।
अचानोमा पारी गयौ, जिउने आश मारी गयौ,
अलग भयो एउटै धड्कन, धिक्कार छ तिमीलाई ।
हिउदमा खहरे सुक्नु स्वभाविक हो,
बल्झेका चोट तिँ दुख्नु स्वभाविक हो ।।
सडकमा भलाद्मि हिडेको देखे पछी,
भुस्याहा कुकुर भुक्नु स्वभाविक हो ।।
अरुको कुभलो चाहने मान्छेलाई,
दुनियाँले थुक्क ! थुक्नु स्वभाविक हो ।।
दम्भ कहिल्यै गर्दैनँ निको मान्छे,
जुझारु पाईला रुक्नु स्वभाविक हो ।।
तिमी बिना मर्छ भनि दिनु निर्झरालाई !
हो छट्पटि गर्छ भनि दिनु निर्झरालाई !
हरक्षण हरपल यादै यादमा टोलाउदै
मेरो मुटु चर्छ भनि दिनु निर्झरालाई !
बाडुल्की लाग्नै छोड्यो सम्झिन छोड्यौ सायद
आँखा आँशु भर्छ भनि दिनु निर्झरालाई !
समयले अलग-अलग बनायो 'प्रियसी'
सँगै जिउनु पर्छ भनि दिनु निर्झरालाई !!
