लोलाएका ती ठूला तिम्रा दुई नजरले
हेरिदिए मलाई चाहिन्न अर्को केही
सौभाग्यशाली औठी तिम्रो त्यो हातको भै
स्पर्शमात्र पाए चाहिन्न अर्को केही
सुन्दर मुहार तिम्रो चन्द्रमा सर्माउने
एकपल्ट देख्न पाए चाहिन्न अर्को केही
छिनेको त्यो कटीमा जलको घडासरि भै
टाँसिरहन पाए चाहिन्न अर्को केही
काला घटा भदौका जस्ता ती केशराशी
छाया भए मलाई चाहिन्न अर्को केही
महेन्द्र वीरविक्रम शाह द्वारा रचना गरिएका लेखहरु
विधाहरू
मायाले मेरो मायाले टाढै बसे पनि
नसम्झेरै पनि रुवाउँछ किन यो मायाले
ओठको हाँसो खोसेर लग्यो पापीले
सम्झना मात्र छोडेर गयो बैगुनीले
आकाशभरिका ती तारा घर फर्किए
मेरो त साथी फर्केन घर, पर्खिएँ
भन लौ तिमी नढाँटी कसरी बुझाऊँ यो दिल
हेरेर खाली तस्बीर कति दिन बुझाऊँ यो दिल
ब्यूँझे पनि मै देख्छु, तिमी नै म देख्छु निदमा
दिनरात सम्झी खाली कसरी बुझाऊँ यो दिल
तिमी जान हौ यौ जीउको तिमी प्राण जिन्दगीको
टाढा बसी कति दिन कसरी बुझाऊँ यो दिल
बिर्सेको भए बितेका कुरा पापीको मनले
सम्झायो होला पुरानो माया त्यो चिसो हावाले
लेकाली फूल शीतका थोपा फूलका मुनाले
बिउँझायो होला सुतेको माया बिहानी पखले
त्यो मुटुबीच गडेको याद जमेको हिउँले
सम्झायो होला पुरानो माया चर्केको घामले
उडेको देखी जुरेली जोडी आकाश रङ्गले
बिउँझायो होला सुतेको माया साँझको यामले
सम्झायो होला पुरानो माया त्यो चिसो हावाले
सुतेको बेला सपना देखी खुलेको आँखाले
सम्झायो होला पुरानो माया जूनको छायाले
बगेका गाजल नयनबाट निस्केका आँशुले
बिउँझायो होला सुतेको माया पुरानो यादले
सम्झायो होला पुरानो माया त्यो चिसो हावाले
बिहानी घाम गोरेटो हुँदै चुलीमा पुगेर
हिमाल ढाक्यो मुसुक्क हाँसी सुनौला परेर
त्यो घरको मान्छे हातमा लौरो हल्लाई ओर्लेर
फुकाई दाम्ली आउन थाल्यो पनेरो ताकेर
हिमाल ढाक्यो मुसुक्क हाँसी सुनौला परेर
दतिवन भाँची हातमुख धोई पवित्र बनेर
अँजुली पानी चढाई वरी सूर्यलाई हेरेर
हिमाल ढाक्यो मुसुक्क हाँसी सुनौला परेर
त्यो ढुङ्गामाथि थचक्क बसी सुसेली हालेर
गोरटो ढुक्यो बाख्राको पाठो काखमा च्यापेर
हिमाल ढाक्यो मुसुक्क हाँसी सुनौला परेर
गाईगोठ सोरी त्यो घर्ती कान्छी आइन् निस्केर
सिम्रिक टीको आँखामा गाजल गुराँस सिउरेर
हिमाल ढाक्यो मुसुक्क हाँसी सुनौला परेर
छटपट गरेर नै सधैँ बिती गयो नि रात
छटपट गरेर नै सधैँ…
दिनमा पनि कहाँ म पाउँछु र चैन
तसबीर उनकै सामने आएर दिनरात
छटपट गरेर नै सधैँ….
आई गयो वसन्त; गृष्म, वर्षा पनि
आँशु बनेर नै गयो शरद्को चाँदनी
आँशु बनेर नै गयो….
हेमन्तको बतासमा गयो निराश आश
शिशिरको तरूसरी सारा शरीर छ लाश
छटपट गरेर नै सधैँ….
केटा-
पलक झारी जमिन कोरी घुम्टोमा लुकेर
दुलहीसरी मुसुक्क हाँस्ने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
केटी-
झुल्केको घाम परेको सुनी सुन्दर प्रभात
दुई डाँडा टेक्ने इन्द्रेणीसरी त्यै मान्छे जस्तो छ ।
केटा-
उषाको बेला शीतको थोपा केशमा जडेर
सिम्रिक टीका गाजल कोर्ने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
केटी-
दिनमा सधैँ सम्झना बनी आँखामा ढुकेर
रातमा पनि सपना हुने त्यै मान्छे जस्तो छ ।
केटा-
ओठको लाली घामको पारी साँझको सोरेर
फूलको बास सासमा झार्ने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
केटी-
दु:खमा आज आँशुको थोपा मायाले पुछेर
छटपट गरेर नै सधैँ बिती गयो नि रात
दिनमा पनि कहाँ म पाउँछु र चैन
तसबीर उनकै सामने आएर दिनरात
आई गयो वसन्त; गृष्म, वर्षा पनि
आँशु बनेर नै गयो शरद्को चाँदनी
हेमन्तको बतासमा गयो निराश आश
शिशिरको तरूसरी सारा शरीर छ लाश
चोट दिल में रात दिन लुकाई आँसु झार्दछु
जिन्दगी भर आफ्नो तकदीर तौलंदै म जान्दछु
रात दिन लुकाई आँसु झार्दछु
पार टुक्रा यो कलेजा गर्नु सम्मन जे गर
आफ्नो वर्वादी कोसिकवा मुखमा किनल्याउँछु
रात दिन लुकाई आँसु झार्दछ
गर्दिन फरियाद ओंठले
चाहेजति दुश्मन बनुन्
दर्द दिन्छौ ताप झनझन
दिलमा अपनाउँछु । चोट...
चिरेर मुटु यो तिमीले के पायौ
कित मेरो भन्नु पर्छ के आई हेरिदियौ
चिरेर मुटु यो तिमीले के पायौ
नचुंडी हाल्यो नजोडी हाल्यो
यसरी नपार विचमा विन्ति आईदेउ
चिरेर मुटु यो तिमीले के पायौ
बुझने कहिले सकिन अहिले
कस्तो यो चोट यस्तो
विन्तीछ सुनी देउ
चिरेर मुटु यो तिमले के पायौ
