सम्हाली राख मैले कोरेका यी शब्दहरु
एकांकीमा कहिले तिम्रो मुटु छुन सक्छ
सम्हाली राख मैले कोरेका यी मायालु भाकाहरु
असह्य भै अनायासै आशुँ झर्न सक्छ
मेरा ब्यथाहरु शब्दमा ब्यर्थ लाग्छ भने
स्मृतिका पानाबाट मेट्ने प्रयाश गर
मेरो साथ तिमीलाई दुर्घटना लाग्छ भने
बिडम्बना सम्झी भुल्ने प्रयाश गर
सम्हाली राख मेरा यी प्रितिका गीतहरु
कुनै दिन जीवनका कथा बन्न सक्छ
लेख्न जान्दिन म,
केहि भाबनाहरु जन्मन्छन् शब्द बनि
बोल्लं जान्दिन म,
केहि शब्दहरु हुर्कन्छन् उदगार बनि
माया गर्न जान्दिन म,
परिभाषा मात्र खोतल्छु शब्दहरु खनी
तिम्रो हुन सक्दिन म,
माया मात्र गर्छु केवल तिम्रो बनि
जिन्दगीको मूल्य जान्दिन म,
विद्वानहरु संग बोल्छु सार भेटिएलानी भनि
तिम्रो बिद्वोता संग किन, लुका-छिपी खेल्न मन लाग्छ
तिम्रो मुटुबाट केहि किन, लुकी-लुकी चोर्न मन लाग्छ ।
प्रखर दिमाग, कर्मठ हात, झुकी-झुकी माया गर्न मन लाग्छ
तिम्रो आँखाबाट किन आज, अनुराग चोर्न मन लाग्छ ।
झरेका कपाल, खुम्चेका निधार, बारम्बार देख्न मन लाग्छ
मुटु कोरी जन्मिएको आज, प्रेमिल गजल मन लाग्छ ।
किन हो हिजो-आज, आफ्नो भन्न मन लाग्छ
तिम्रो बिद्वोतालाई किन आज, सलाम गर्न मन लाग्छ - ।।।
बोल्दैनौ किन म संग आजकल
कुरा खोल्दैनौ अन्तरमनका आजकल
जीवनका नियतिका बहावमा टाढिदैछु पलपल
बहाना व्यस्तताको बनाई बदलिदैछौ आजकल - !
भगवान जान्दिन तर नित्य पूजा जान्दछु
मोक्ष जान्दिन तर जीवनको नश्वरता जान्दछु
नसोध पटक पटक माया लाग्छ भनेर ?
माया जान्दिन तर तिम्रो रिक्तता जान्दछु - !
प्रेमिल युगलाई अभिशप्त पार्न, जन्मन्छन् राबण
आदर,भक्ति,सेवामा उत्सर्ग हुन, जन्मन्छन् श्रबन
लक्ष्य, संकल्प, कुटनीति सिकाउन, जन्मन्छन् अर्जुन
आतंकको आफ्नै चक्र-ब्यूहमा फसेर मरेछ लादेन- |
सत्ययुगमा पनि थिएँ म
त्रेता, द्वापर युगमा पनि खडै थिएँ
कलियुगको उषाकालमा, सिद्धार्थको शिरमाथि
आज जस्तै जडै थिएँ
मैले त्यसयुगमा पनि
खडा हुनु थियो
अग्लिएर बडा हुनु थियो
जो थाक्थे यात्राले वा
सूर्यको प्रचण्ड रापले
तिनलार्इ सुस्ताउन ‑ सियाँलको
पिउँ लाग्ने घडा हुनु थियो
कतै एक्लै र कतै वरसँग
कतै जंगलमा र कतै घरसँग
उसैगरी खडा छु म
मानिसहरू उसैगरी निहुरिन्छन् मेरो फेदमा
र प्रत्येक शनिवार
मैले तिमीलाई मन पराएँ
पत्यार गरेनौ
तिमीलाई माया गरे
पत्यार गरेनौ
तिम्रा दुःखहरूमा दुखे
त्यो पनि पत्याएनौ
तिम्रा पौरख र प्रगतिमा गीत गाएँ, नाचे
अहँ त्यसलाई पनि विश्वास गरेनौ
तिम्रो नाम लेखे बाँसमा, ढुंगामा, दलिनमा
घरका भित्ताहरू र खाली ठाउँ जताततै
तिमीलाई देखाएँ एकदिन
तिमीले सब नाटक हो भन्यौ
तिमी दृष्टियुक्त दृष्टिविहीन बन्यौ
अविश्वासमा बानी पर्दै गयो तिमीलाई
जिउँदो लाश बनेछ कोहि,जिन्दगीको आगोमा जल्नका लागि
धोखाका कुम्लो बोक्दैछ कोहि, छल कसैको लुकाउनका लागि
सायद - ! एक विद्वानको मानसिक मृत्यु भएछ आज
रित्तित्दैछ पिउदा-पिउदै कोहि,चरित्र-हत्याका गाथा छुपाउनका लागि ।
मुग्ध थिए मन भित्र भित्रै
कसैले मन मनै चाह्योकि भनि
डुब्दै थिए परेलीका ती सगर भित्रै
उनको विश्वास जितेकी भनि !
बाटो अघि अघि उ हिड्दै थियो
पछि पछी पाईला,म उनको गन्दै थिए
बिस्तारै बिस्तारै सुर्यास्थ हुदै थियो
पछि पछी छाँया,म उनकै खोज्दै थिए !
उ केहि कविता आज कोर्दै थियो
म शब्द उनको बन्दै थिए
उ केहि माया आज खोज्दै थियो
म उनको धड्कन बन्दै थिए !
