लाश हुँ म रिस गर्दै कुटे पनि के भयो त
जिन्दगी त सिसैसिसा फुटे पनि के भयो
बाँच्ने रहर छदै थियो पिरतीले मार हान्यो
माया गर्छु भन्नेहरु छुटे पनि के भयो त
घृणालाई हाँसी हाँसी प्रेम गर्छु भने जब
छियाछिया मुटु मेरो टुटे पनि के भयो त
रोई रोई थाकेका छन् बादलसरि आँखाहरु
साथी मेरो अश्रुधारा, लुटे पनि के भयो त
बिश्वासको झिनो डोरी टुटेपछि हामी बीचको
चोइटिएको मुटु जोडी खुटे पनि के भयो त
मरुभूमि झैँ हुन्छ मन
सुक्खा-सुक्खा, चिरा-चिरा
माया बिनाको बन्जर छाती
खाली खाली, आधी आधी
किन लाग्छ मलाई
कापेका छन् ती ओठहरु केहि बोल्न
किन लाग्छ मलाई
गाला भरिका धर्साहरु मुस्कुराउदैछन् मुटु खोल्न
तिम्रा सोचका पर्खालहरु
डगमगाए झैँ लाग्छ किन मलाई
तिम्रो आखाँ भरिका बिस्वाश
पलाएँ झैँ लाग्छ किन मलाई
अनायासै भेट्दा उनलाई
हडबडाउछु किन किन
चित्र भित्र देख्दा उनलाई
सरमाउछु किन किन
नसोध मलाई
किन धड्किन्छ मुटु, नाममा उनको बारम्बार
नसोध मलाई
किन रुन्छ आँखा यादमा, उनको बारम्बार
प्रतिक्षाको प्रेमिल क्यालेन्डर उनि
हरदिन नायाँ, हरदिन जवान उनि
सातै रंग इन्द्रेणीको मुहारमा खुल्यो तिम्रो
मायाको बिऊ रोपेको थे मुस्कानमा फुल्यो तिम्रो
फ़र्फ़राउछ् नयन यो घरि घरि प्रभातमा
दर्शन प्रिय यो मनमा एक फेर डुल्यो तिम्रो
खनीजोती मायाको खेत यी आँशुले भिजाएथे
मुटुभरि मोति जस्तो सम्झना पो झुल्यो तिम्रो
भन्दिन म तिमी मात्र जिन्दगीमा भेटे मैले
किन कुन्नी सबै भन्दा माया धेरै चुल्यो तिम्रो
कहाँ थियो तातो हरे,चिसै थियो दिलको कुवा
पिरतीको मीठो चिनी यो मनमा घुल्यो तिम्रो
मेरा आकांक्षाहरु च्यातिएर छरिएका छन् यता उता
मेरा आशाहरु बादल झै फाटी सकेका छन् कुर्दा कुर्दा !
मुटु संग संगै छौ भन्ने मीठो आभास हुन्छ मलाई
पल मै आफनै छायाँ रहेछ भनी आघात हुन्छ मलाई !
फर्कन्छौ कहिले भनि, म त थिए औला गन्दा गन्दै
फर्की सकेछौ तिमी भने, म त तिम्रो बाटो रुग्दा रुग्दै !
प्रतिक्षाको अधीर हिमसैलले आफैलाई थिच्न थाल्यो
आकाक्षाका फूलका माला अब हातैमा सुक्न थाल्यो !
जीवन जहरै जहर भो अब, मर्न देउ खुसीले मलाई बरु
नतडपाऊ सुकरात झै प्रिय,चाडै पिलाउ बिष घोलेर बरु !!!
मनको ढोकामा
किरिरी किरिरीको
मीठो पुकार
आजकल हरप्रभात बज्दैछ निरन्तर
उत्सुकतापूर्ण हातले
जसै उघारेँ
ओठहरु मुस्कुराए मेरा
लाग्यो ढोकाबाट थोरै घाम छिरयो
आँखाहरु रसाए मेरा
मानौ लामो खडेरीपछि वर्षात भयो धरतीमा
कौतुहलले स्पन्दित भयो छाती
मानौ निद्राबाट कसैले ब्युँझाइदिएको होस्
आधी उघ्रेको ढोकामा
कुनै पुरूष उभिएर
फिस्स हाँस्दैछ मसंग
मुटु पिच्छे मायाको नि बेग्ला बेग्लै भाउँ हुन्छ
बाहिर खाटा देखिए नि भित्र दुख्ने घाउँ हुन्छ
मझधारमै डुब्न सक्छ मर्ने बाच्ने ठेगान हुन्न
जसको पाउँमा एकैचोटी दुइ वटा नाउँ हुन्छ
पनि जस्तै तल तल बगी जाने माया हुन्छ
मायाको त्यो अन्नपुर्ण, जीवहरुको माउँ हुन्छ
दिनु पनि लिनु पनि सबैथोक हुन्छ भन्छन्
कहिले हार्ने कहिले जित्ने मायालुको दाउँ हुन्छ
अन्जुलीमा पुष्प हार निधारमा टिका हुन्छ
काँडा टेकी रगताम्य कठैबरा पाउँ हुन्छ - !!!
कहाँ छौ तिमी, कस्तो छौ तिमी
जहाँ छौ तिमी, मेरै छौ तिमी
सुस्केराको भाकाले बोल म संग
पीडा मृत्युको खोल म संग
व्यथाले मुटु कति जल्यो होला
आगोले तिमीलाई कति पोल्यो होला
मरेर बिऊतिन फेरी मिल्ने भए
भोगेका पीडा भन्न मिल्ने भए भए
रोइ-रोइ पीडा सुनाउथ्यौ होला
म सुन्दा-सुन्दै मर्थे होला
तिमी माया मेरो,मुटु भन्दा नजिक
तिमी छाँया मेरो, आँखा भन्दा नजिक
तिमी स्मृति मेरो, अनुभूति भन्दा नजिक
तिमी स्पन्दन मेरो, जीवन भन्दा नजिक - !
हरेक न्यास्रो साँझले पीडालाई निम्त्याउछ ढु:खी भएर
मदिराको हरेक चुस्किले पीडालाई भुलाउछ ढु:खी भएर
नचोईटि मुटु कसैको,पीडाको जन्म कहाँ हुन्छ र मायाको
निभेको दियोले प्रतिक्षाको अधिरतालाई दर्साउछ ढु:खी भएर - !
सम्पुर्ण प्रेमीहरुको
समर्पण हुने दिन रे आज
प्रेममा समर्पण भई
मुटु साट्ने दिन रे आज
साटेर सुटुक्क मुटु,
प्रेममा बाधिने दिन रे आज
साटेर आस्थाको चिनो,
मायाको बाँचा गर्ने दिन रे आज
प्रेमका सागरमा डुबी,
संग-संगै बहने दिन रे आज
तेसैले
नसम्झ कुनै आफ्नालाई आज
