समस्या छताछुल्ल यै मैदानमा छ ।
समेटेर राख्नु पर्ने संविधानमा छ ।।
अट्छ के त मागहरु थुप्रो ठुलै ला छ ।
कत्ति नि कम हुँन्न रे आफ्नै अडानमा छ ।
शहीदका ईच्छा भन्दै धेरै खेल भयो ।
देखेका तिनका सपना तिनकै चिहानमा छ ।
गरे के चै हुन्न कत्रा कत्रा पहाड गल्छ ।
कसैलाई चिन्ता होला कोई सुरापानमा छ ।
उनि रुँदा गाँउघरमा, फाट्दैछु म परदेशमा ।
दुखी दिन सन्चो भन्दै, ढाँट्दैछु म परदेशमा ।।
बेचिएर आफ्नै मोलमा, तोला निक्कै जोड्छु भनि ।
शुन्य हात लाग्ने पल यि, काट्दैछु म परदेशमा ।।
हुरी झैँ रहर उमेर, सम्झौतामा बाँधिएछी ।
खुशी हजार बेतनमा, साट्दैछु म परदेशमा ।।
चरी जस्तै उढ्न खोज्छु, बोझहरुले निसासिँदा ।
पखेँटा छिनाई आफै म, डाँठदैछु म परदेशमा ।।
झरि भए आँशु आफै , बर्षातलाई खास के भन्नु ।
मुदा सरि जीवन बन्दा , कात्रोको त्यो लाश के भन्नु ।।
संगालेको छुट्दो रैछ , भाग्यै खोटी भई दिँदा ।
गुमाएको चिज सम्झि , भयो त नाश के भन्नु ।।
बिहान दिउँसो साँझ रात , कुन प्रहरमा चर्किएन ।
टाँसिएको आफै सँग , दुखको त्यो रास के भन्नु ।।
मान्छे जोड्छन रम्छन , अथाह धन विलासमा ।
दुई छाकको सपनालाई , छ ठुलो आष के भन्नु ।।
शीर माथि राखी दिने हात हुँदैन परदेशमा ।
चौतारीमा बसी मिठो बात हुँदैन परदेशमा ।।
कामै काममा उस्तै लाग्छन बित्ने चारै प्रहर ।
सिरेटोले सुसेलिने प्रभात हुँदैन परदेशमा ।।
असारमा हिलो छ्याप्दा बैँश मातिन्थ्यो झन ।
ति दिनका झल्को दिने मात हुँदैन परदेशमा ।।
दुखे एक्लै दुख्नु पर्छ सम्झिएर आफ्नालाई ।
मन राख्ने सान्तवनाका खात हुँदैन परदेशमा ।।
कठोर श्रम भए पुग्छ मुल्य पा'को चुकाउन ।
मानवता देखाउने जात हुँदैन परदेशमा ।।
चिनामा के थियो हेरिएन कतै ।
भन्थ्यो ज्योतिष टेरिएन कतै ।।
प्रहार उस्तै हिँजो र आज पनि ।
अलिकति शैली फेरिएन कतै ।।
जे हुने हो त्यो भएरै छाड्छ ।
रक्षाकवज ले बेरिएन कतै ।।
व्यहोर्न तयार भएरै बसेँ ।
गुनासो कुनै केरिएन कतै ।।
कोही आएन सोधी खोजी गर्दै ।
सान्तवनाले घेरिएन कतै ।।
भैगो अब चाहिएन तिम्रा धेरै गुन पनि ।
काखमा राखी सुम्सुम्याई घाँटी थिच्ने धुन पनि ।।
निशानामा पारेकी छ्यौ अझै कति फसाउन ।
अन्जानमै पिठो बन्छ निर्दोष ति घुन पनि ।।
के के कुरा सुनाई दिए मेरो बारे तिमीलाई ।
घेरा सधै कालै हुन्छ पुर्णिमाको जुन पनि ।।
देखे भेटे सबै जना असलै मन हुन्न रैछ ।
रङ सबको एउटै भन्थे देखेँ कालो खुन पनि ।।
अब मुर्दा शान्ति भाको एक पल चाहिँदैन ।
भिषण् युद्द थालनीको मलजल चाँहिदैन ।।
मात्रै एउटै बाहानाको पर्खाईमा छन सबै ।
सम्झौता उल्टाउने कुनै गल चाहिँदैन ।।
दुर दराज गाँउमा पुग्नु पर्छ स्वाद शान्ति ।
कागजमा लेखिएको मात्रै हल चाहिँदैन
थाहै नपाई उमार्दैछन भित्र भित्रै द्वैष बिरुवा ।
कलह रिस फैलाउने कडा मल चाहिँदैन ।।
ऐठन भयो सपनीमै, सगरमाथा ढल्या रैछ ।
बिउँझी हेरेँ गाँउ शहर, घरहरु जल्या रैछ ।
अराजकको भुमरीले, गाँजेको छ देश मेरो ।
उन्नतिका पाईलाहरु, एकाएक गल्या रैछ ।
अँध्यारोमै रमाउँछन, उज्यालोलाई छेक्नेहरु ।
दिउँसै मध्य सडकमा राँकोहरु बल्या रैछ ।
जुनै तन्त्र आए पनि, फेरिएन गरिबको बास ।
जनताका छाती माथी, बन्दुकहरु चल्या रैछ ।
आष थियो करोडलाई, तर अर्को बाटो मागे ।
हिँजोका ति बाचा आखिर, हामीलाई छल्या रैछ ।।
कतै झुक्न नखोज्ने यो शीर जिन्दगी भो ।
कर्तव्यले थिचे पछि पीर जिन्दगी भो ।।
चारै तिर अभावले हात फैलाएछी ।
आफै पट्टि फर्किएको तीर जिन्दगी भो ।।
एक पछि अर्को भार थपिएर आए ।
बाध्यताले घेरे पछि भीर जिन्दगी भो ।।
कति दिन भागि बस्नु आफ्नै छाँया सँग ।
आवश्यक्ता उन्नै पर्ने झीर जिन्दगी भो ।।
सुस्त सुस्त आयौ र दिल थमाएर गयौ ।
मनमा प्यार सल्के पछि रमाएर गयौ ।।
दुबै पट्टि पग्लिएछ नौनी सरी मन ।
आफ्नो दिलको हाल सब छमाएर गयौ ।
झुकेँ म तिमी सामु बिश्वास जिते पछि ।
तिमी मेरो भन्दै हक जमाएर गयौ ।।
लजाउदो मुहार लाली चढेको थियो ।
मन भरिको बिश्वास कमाएर गयौ ।
