यस्तो लाग्छ हामी दुईको ढुक ढुकीको ताल उस्तै
एकदिनको बिछोडमा नि हामी दुईको हाल उस्तै
चखेवाको जोडी जस्तै नछुटेर बसौं जस्तो
प्रेमको डोरी कस्दादुख्छ तर पनि कसौं जस्तो
घाम बिनाको दिन रुन्छ हाम्रो पनि चाल उस्तै
एकदिनको बिछोडमा नि हामी दुइको हाल उस्तै
ज्यान कता मन कता पानी अनि आगो जस्तो
उड्न नपाइ छिनेको चङ्गा अनि धागो जस्तो
न्याउली रुन्छ एक्लै हुँदा हाम्रो पनि काल उस्तै
एकदिनको बिछोडमा नि हामी दुइको हाल उस्तै
फूल रोजौं कि तिमी रोजौं,दुवै उस्तै लाग्न थाल्यो
दोधारैमा पर्दा आज मनको चैन भाग्न थाल्यो
कति कोमल लाग्छ मुहार त्यस्तै सुन्दर फूल जस्तो
कहिले गर्ब लाग्छ पाउँदा कहिले गरें भुल जस्तो
के गरौँ म भन प्रिय मनले तिमीलाई माग्न थाल्यो
दोधारैमा पर्दा आज मनको चैन भाग्न थाल्यो
हिमाल झैं छाती तिम्रो झरना सरि केस आहा !
कति राम्रो सुहाएको नेपाली त्यो भेष आहा !
निलो आकाशमा टांगिएको त्यो चर्को घामलाई छल्दै प्रकृतिले एक झर्को वर्षाद गरिहाल्यो। अनि पो देख्न पाईयो त प्रकृतिको त्यो अनुपम दृश्य। भर्खरै जन्मिएको सानो बालक झै लाग्ने कोमल घामले राहत दिलाएको थियो गर्मीको प्रसबलाई। चिसो चिसो हावा पनि बयली खेल्दै कहिले त्यो अग्लो बडेमानको टावरलाई चुम्दथ्यो त कहिले बैशंमै ईज्जत गुमाएका तरुणी जस्तै देखिने खजुरका बिरक्त लाग्दा रुखका हाँङ्गाहरु हल्लाउन पुग्थ्यो। छुदाँ पनि दाग लाग्ला झै लाग्ने ति टलक्क टल्किएका नागबेली सडक-राउण्ड बोट वारी-परि मौलाएका दुबोहरु र फूलका बेर्नाहरु पनि आनन्दको सास फेर्दै गरे झैं देखिन्थे । म यी दृश्यहरु नियाल्दै कारमा रफ्तारका साथ मन भरि कुरा खेलाउदै आफ्नो गन्तब्य तिर लम्किंदैथें। सधै झै ल्यापटप ब्यागबाट डायरी निकालेर केहि कोर्ने विचारले नघोत्लिएको पनि हैन यद्दपी हातमा भएको मोबाईलमा आफ्नो फेसबुक स्टाटस अपडेट र साथीभाईको गतिबिधि बुझ्ने क्रम भने यथावत नै थियो। मैले यात्राको गति लिएको ठाउँबाट करिब २२ किलोमिटरको दुरीमा पुगेर कार रोकियो। केरला(इन्डियन) मुलका ड्राइभरले –“भाइ साप नेसनल आगए'” को आवाज संगै म झस्किएं।२० कतारी रियल नै चाहिन्छ भन्ने उनको मागलाई मैले शिरोपर गरें र” ओके थ्यांङ्कस “ भन्दै थुपुक्क त्यति नै रकम उनको हातमा थमाईदिई लागें गन्तव्य भेट्न। मेरो यात्राले अझै गन्तव्य भेटिनसकेकोले अझै अघि केहि दुरी पर तिर लागें। यात्राको क्रममा केहि हदसम्म भएपनि सहुलियत पाउन सार्बजनिक (यातायात) बस कार्ड बनाउनु उपयुक्त भएता पनि सधै यात्रा गर्न नपर्ने र कहिलेकाँही गर्नै परे ट्याक्सीकै सहारा लिने अभ्यास म मा विद्दमान छ।
यौटै यो मुटु माथि लाखौँ भयो चोट
कति प्रहार गर्छौ दैब केछ ममा खोट ?
चाह पनि गरे थिएन डाली माथि फूल्न
न त रहर गरें मैले निलो गगन डुल्न
आँशु संगै हाँसो बग्दा बाँझै थियो ओंठ
कति प्रहार गर्छौ दैब केछ ममा खोट ?
साहस बोकी दियो बाल्छु पल-पल हुरी चल्दा
लाचार मलाई नठान दैब कुनै पल म ढल्दा
असिनाले चुटि राख्छौ मेरो मनको बोट
अति भयो अब दैब केछ म मा खोट ?
सक्छौ भने मनभरिका व्याथाहरु लेख्नु
हामी बीचका पुराना ती कथाहरु लेख्नु
लुकाउँछौ पीडाहरु दिन्छ त्यसले चोट
आखिरमा हामी बीच के नै थ्यो र खोट
हाम्रो मायाप्रेमका सबै जेथाहरु लेख्नु
हामी बीचका पुराना ती कथाहरु लेख्नु
एउटै थियो विचार् हाम्रो,एउटै चाह हाम्रो
ठूलै मान्छे बन्ने तिम्रो सोच थियो राम्रो
कवि बन्यौ लौ त हाम्रो गाथाहरु लेख्नु
जुल्फे माइला बिगत ६ बर्ष देखि कतारको एक सेक्युरिटी कम्पनीमा कार्यरत छ । घरदेश छाडी परदेश लागेको यतिका बर्ष सम्म उ घर फर्केको छैन । घर देश छाडी परदेश लाग्नु सबैको निम्ति एउटा बाध्यता नै हो । तर बाध्यता एक भए पनि समस्या भने अनेक हुन्छन । अन्य नेपाली कामदार झैं आर्थिक अभाबले जुल्फे माइला परदेश लागेको नभई द्धन्दकालमा उनि माऔबादीको शिकार भै परदेश लागेको थियो । पंचायतकालमा जुल्फेको बाउ एक प्रधान पंचाको भरौटे थियो। त्यसैले उनि गाउँ ठाउँमा निक्कै दादा गिरि गरि खान्थें । त्यस्तै संस्कारमा हुर्केकोले होला जुल्फे माइला पनि बाउले झैं गरि सोझा सिधा गाउँलेलाई दुख दी रहन्थ्यो भने गाउँको छोरी चेलीलाई आँखाको तारो बनाउने गर्थ्यो । आफ्नो बाउ र पूर्व प्रधान्पंचाको रबाफमा जुल्फेले गाउँ समाजमा चोरी डाँका समेत गर्न थालेसी गाउँलेहरु अचित हुन थालेको थियो । देश द्धन्दकलिन अवस्थामा भएको कारण गाउमा सरकारी प्रहरी चौकी शुन्य नै थियो । त्यसैले सबै गाउँले मिलेर बिद्रुही माऔबादीको जना अदालतमा मुद्दा दर्ता गर्यो । त्यसै अनुरुप माऔबादीले उसलाई पक्रेर २ महिना आफ्नु पार्टीमा हिंड्नु पर्ने र माऔबादी पार्टीको निर्देशनानुसार समाज र पार्टीलाई फाइदा हुने कार्य गर्नु पर्ने,अनि यस्तो अपराध कहिलै नगर्ने सर्तमा उसलाई छोड्छ । नानी देखि लागेको बानि कहाँ छाड्नु । केहि दिनमै जुल्फेले १२ बर्षीय नानी देखि लिएर ३५ बर्षीय गर्बावती महिलालाई समेत बलात्कार गर्छ । यो घटना थाहा पाउन साथ् माऔबादी पार्टीले आफुले सम्झाई अनुसार नसुध्रेकोले उसलाई मृत्यु दण्ड दिने निर्णय गर्छ । यो खबर जुल्फेले थाहा पाउन साथ् उ रातारात सदरमुकाम गइ पास पोर्ट बनाइ कतार भाग्छ ।
जता जाउँ जहाँ जाउँ, तिम्रै चर्चा चल्छ परदेशी
तिम्रो याद आउँदा अनि, सारै मुटु जल्छ परदेशी
कसरि खै पोखाउँ पीडा, नासै भरि छा'छ
तिमी टाढा भए देखि, यो मन उड्ने भा'छ
तिम्रो साथ् खोज्छ पाइला, चाल्न खोज्दा गल्छ परदेशी
तिम्रो याद आउँदा अनि, सारै मुटु जल्छ परदेशी
मान्छौ भने फर्की आउनु, दु:ख सुख सहौला
पिठो मिठो जे भएनी संगै बसी खाउँला
मेहेनत गरे आफ्नै ठाउँमा, हिरा मोति फल्छ परदेशी
जिन्दगीमा नसोचेंको मिठो बहार आयो
बेसहारा यो जीवनले न्यानो साथ् पायो
लाग्छ अब यहि साथलाई मैले पुज्नु पर्छ
जिउनी आखिर यौटै संग मैले बुझ्नु पर्छ
काँडा लाग्थ्यो हिजो सारा फूल बनि छायो
बेसहारा यो जीवनले न्यानो साथ् पायो
बजाउँ भने बाँसुरी आफ्नै मन रुन्छ
नबजाउँ त बाँसुरी पिरले मुटु खान्छ
जिन्दगि यो लाली बिना गोधुलिले ढाक्यो
मन बुझाउने जून-तारा थ्यो त्यो नि टाढा भाग्यो
आउन खोछ खुशी मनमा तर बिलाई जान्छ
बिरह चल्छ बाँसुरीले र त यो मन रुन्छ
मन बुझाउछु आज भोलि फुल्या गुलाफ हेरी
बाँच्ने रहर जाग्छ अनि छुट्टै इतिहास कोरी
सपना फुल्ने ति नयनमा आँशु नपार्नु प्रिय
सागर हुन् तिम्रो नयन मोति नझार्नु प्रिया
साँच्नु बरु धेरै रहर सारा जगत हेर्छु भनि
काँडेयुगलाई बदलेर फूलको भेषमा फेर्छु भनि
दरो बनाउ इच्छ्या शक्ति कहिल्यै नहार्नु प्रिय
सागर हुन् तिम्रो नयन मोति नझार्नु प्रिया
जहाँ इक्छ्या त्यहीं उपाय यदि तिमीले चायो भने
बन्नु पर्छ बतास तिमी मनमा बादल छायो भने
