तिम्रो शहर् छिरेपछि मैले आफ्नो नाम पाएं
सम्मान् गर्यौ, परिश्रमको गर्नलाई काम पाएं
गरिबीको, सिरोटेले, चिसियाथ्यो डडाल्नो
डडाल्नो नै पोल्नेगरि न्यानो तातो घाम पाएं
भौतारिएं सडक् गल्ली लक्ष्य खोज्दै हिडें कति
सहजै त्यो, लक्ष्य चुम्न, सक्ने सुन्दर् ठाम पाएं
नौलो नयाँ शहर् देख्दा अन्योलमा परिगाथें
आत्मियताको, बर्को ओढें, शहर् भित्रै गाम पाएं
आफ्नो सीप आफ्नो कला, बिक्दैनथ्यो हिजोसम्म
सीप चल्यो, कला बिक्यो, तातो मिठो माम पाएं
प्रेम, समर्पण, आस्था
जीवन जिउने आधार
यहि आधार
यहि केन्द्रबिन्दु
सायद आज नदी बनेर बग्दैछ
यसरी बग्दैछ
न त्यसलाइ छेक्न सकिन्छ
न त्यसलाई थुन्न सकिन्छ
छेक्छौ ,थुन्छौ?
अहं त्यो त अडिग छ
निश्चित समय पश्चात
त्यो फेरि बग्नेछ
जसरी मनलाई बाँध्न असम्भव छ
अबिरल,अनवरत बग्ने नदी
अनि हामी त्यसको दुई किनार
एउटै कथा व्यथा तर, अलग जिउनु पर्ने
कुन जुनिको पाप हो सानी?आँशु पिउनु पर्ने
मलाइ दुखे तिम्लाई दुख्छ तिम्लाइ दुखे मलाइ
गर्न सक्ने केहि होइन बस्नु पर्ने टोलाइ
हरेक प्रहार यो मन फाट्दा एक्लै सिउनु पर्ने
कुन जुनिको पाप हो सानी आँशु पिउनु पर्ने
ठिक छ अब मन बुझाउँदै बाँच्न सिकौ है
कुरा काट्छन् देखे यहाँ हाँस्न सिकौं है
अब तिमी न आउ
तिमी न आएकै जाती
मेरो क्षितिज रग्ताम्य पार्न
मेरो आँगन मसानघाट बनाउन
तिमी अब दोर्ह्याएर न आउ
कहिले बम् बारुद बन्यौ
कहिले आतकं रात बन्यौ
कहिले ज्वालामुखी बनि जलायौ
त कहिले रगतका आहालमा
चुर्लुम्म डुबायौ
बबण्डरको हुरीहुण्डरी बनि
मेरो सुन्दर घरसंसार उडायौ
विस्फोटका ती छिटाले
आज पनि पोल्दैछ
त्यसैले तिमी न आउ
आज तिनै मर्महात
मेरा यी आँतमा
सहमतीका मल्हम लागेकोछ
भत्किएका मेरा पिढीं
हस्ताक्षरले लिपिएकोछ
चुडिएका मेरा सन्तानहरु
हातेमालोको साङलोले कस्सिएको छ
छट्पटिएका मनहरुमा
दु:ख पर्दा यी आँखा नि, पराई हुँदो रहेछ
रुन खोज्दा त्यसै नाटक गराई हुँदो रहेछ
भक्कानिदाँ मन मुटु यो, आँशु झरेन
कस्तो कपट आफ्नै नयन वास्तै गरेन
छट्पटिदैँ आफ्नै सामु मरै हुँदो रहेछ
रुन खोज्दा त्यसै नाटक गराई हुँदो रहेछ
फूललाई मैले मन पराए थें, फूलले अन्तै मन दिएछ
सुनाउंदै थिइन् हाँस्दै आज, उनले अन्तै तन दिएछ
उसलाई हाँसो खुशी दिनु मेरो पनि चाहना थियो
उसले हाँस्दा म नि हाँसे त्यो त एउटा बहाना थियो
पापी नजर लाग्ला लाग्थ्यो तर कसैलाई यौवन दिएछ
सुनाउंदै थिइन् हाँस्दै आज, उनले अन्तै तन दिएछ
सोंचिन होलि खुशी छ यो, उनिसंगै हाँस्दै छ भनि
के थाहा उनलाई मुटु जलाई मैले बाँच्दै छु भनि
मन परेको डालीमा, फूल्न नपाउँदा
बैँश हुँदा भमरासँग, भुल्न नपाउँदा
मेरो जीवन बगरको, ढुंगा सरी भो
माझी बिना दोभानको डुंगा सरी भो
दुख्यो मुटु प्रेमको शिखर, चुल्न नपाउँदा
बैशा हुँदा भमरासँग, भुल्न नपाउँदा
मनको दीप निभे झैं आँशु झरेर
अन्धकार भो संसार, आशै मरेर
पोल्यो छाती सबै सामु खुल्न नपाउँदा
बैशा हुँदा भमरासँग, भुल्न नपाउँदा
संधै झैँ आजको यो ढल्किदो साँझमा अतृप्त
यौनको प्यास बोकी मेरा पाइला अघि बढ्दै छन
ल्याक्र्याक-ल्याक्र्याक सुन्धारा,रत्नपार्क र ठमेलका गल्लि तिर.....
मलाई थाहा छ हिजो,अस्ति जसरि आजको साँझ नि
मैले मोल मोलाई गर्ने छु
आलु झैं गरेर ति गल्लि र घरको पेटीमा लाम बत्त रहेका
यौनकर्मीहरु
बास्नादार अत्तरले
चुर्लुम्म डुबेका छन् क्या
रे
एक झोकां हावासंगै त्यो मिठो गन्ध नाकमा पस्छ
म रङ्गमङिन्छु
अध्याँरा कोठाहरुमा म बन्द हुन्छु
मेरो एक् एक इशारामा
उ नग्न हुदैं जान्छे
म बासनाको खेलमा खरो उत्रिन्छु
खल्तीका नोटहरु सिध्याउंदै जान्छु
स्खलित तन् अनि रित्तिएको मन्
बोकेर जब म डङ्ग्र्ग पल्टिन्छु
त्यो बास्नादार केटी
मलाई कुल्चदैं
घृणाको एक दृष्टी फ्याँक्दै
उठेर जान्छे
लगन आयो भन्दै लमी,तस्बिर छान्नु रे
यहि हो मौका नछोड रुम्बा,भन्या मान्नु रे
सँधै त्यसै भन्छ खालि,तस्बिर देखाउंदै
आ'को समय रोकिन्न हेर,आफै जान्नु रे
तस्बिर हेर्छु सबै मोटी,आफु परें लुरे
हुन्न भन्दा हुन्छ अरे,मायाले बान्नु रे
सागर म लहर बनि चन्द्र तिमी छुन्छु
सुस्त सुस्त पवन बनि अङ्ग तिम्रो चुम्छु
जब छुन्छु शरीर तिम्रो कम्पन् यस्तो हुन्छ
बढ्दै जाँदा दिलको धड्कन श्वास मेरो थुन्छु
अधेरीमा कहिलेकाँहि तिम्रो सामु परे
अगांलोमा बेरिएर प्रणय गीत म सुन्छु
यस्तो चाह पलायो मन्मा तिम्रो साथमै रहुँ
तन्मा तिम्रो मन्मा तिम्रो नशा नशामा हुन्छु
