प्रेम, समर्पण, आस्था
जीवन जिउने आधार
यहि आधार
यहि केन्द्रबिन्दु
सायद आज नदी बनेर बग्दैछ
यसरी बग्दैछ
न त्यसलाइ छेक्न सकिन्छ
न त्यसलाई थुन्न सकिन्छ
छेक्छौ ,थुन्छौ?
अहं त्यो त अडिग छ
निश्चित समय पश्चात
त्यो फेरि बग्नेछ
जसरी मनलाई बाँध्न असम्भव छ
अबिरल,अनवरत बग्ने नदी
अनि हामी त्यसको दुई किनार
अब तिमी न आउ
तिमी न आएकै जाती
मेरो क्षितिज रग्ताम्य पार्न
मेरो आँगन मसानघाट बनाउन
तिमी अब दोर्ह्याएर न आउ
कहिले बम् बारुद बन्यौ
कहिले आतकं रात बन्यौ
कहिले ज्वालामुखी बनि जलायौ
त कहिले रगतका आहालमा
चुर्लुम्म डुबायौ
बबण्डरको हुरीहुण्डरी बनि
मेरो सुन्दर घरसंसार उडायौ
विस्फोटका ती छिटाले
आज पनि पोल्दैछ
त्यसैले तिमी न आउ
आज तिनै मर्महात
मेरा यी आँतमा
सहमतीका मल्हम लागेकोछ
भत्किएका मेरा पिढीं
हस्ताक्षरले लिपिएकोछ
चुडिएका मेरा सन्तानहरु
हातेमालोको साङलोले कस्सिएको छ
छट्पटिएका मनहरुमा
संधै झैँ आजको यो ढल्किदो साँझमा अतृप्त
यौनको प्यास बोकी मेरा पाइला अघि बढ्दै छन
ल्याक्र्याक-ल्याक्र्याक सुन्धारा,रत्नपार्क र ठमेलका गल्लि तिर.....
मलाई थाहा छ हिजो,अस्ति जसरि आजको साँझ नि
मैले मोल मोलाई गर्ने छु
आलु झैं गरेर ति गल्लि र घरको पेटीमा लाम बत्त रहेका
यौनकर्मीहरु
बास्नादार अत्तरले
चुर्लुम्म डुबेका छन् क्या
रे
एक झोकां हावासंगै त्यो मिठो गन्ध नाकमा पस्छ
म रङ्गमङिन्छु
अध्याँरा कोठाहरुमा म बन्द हुन्छु
मेरो एक् एक इशारामा
उ नग्न हुदैं जान्छे
म बासनाको खेलमा खरो उत्रिन्छु
खल्तीका नोटहरु सिध्याउंदै जान्छु
स्खलित तन् अनि रित्तिएको मन्
बोकेर जब म डङ्ग्र्ग पल्टिन्छु
त्यो बास्नादार केटी
मलाई कुल्चदैं
घृणाको एक दृष्टी फ्याँक्दै
उठेर जान्छे
यो म नै हुँ त?
हो त
म छामछाम् छुमछुम गर्छु
सबै सबै अङ्गहरु सग्लै रहेछन्
म त क्षतविक्षत थिएं
कसरी कसरी पुर्ण र सग्लो भएछु
हिजो सम्म म यहि क्षत् विक्षत् शरीरलाई
लाशहरुको थुप्रोमाथि चढाउंदै थिएं
लाश पनि थरीथरीका
कुनैको हात थिएन
कुनैको आँखा
कुनैको मुटु थिएन
त कुनैको खुट्टा थिएन
लाशहरुको थुप्रो माथि
तानशाह हांस्दै थियो
म तिर अदम्भको
अस्त्र फ्याँक्दै थियो
बोल्न डराउंथें
हेर्न डराउँथें
श्वासप्रश्वास सम्मको समस्या
हिड्नु,जंजीर तोड्नु त परका कुरा हुन्थें
एकाएक ति लाशहरु उठे
बोक्सीको आरोपमा आँखा झिकिएकीले
एक जोर आँखा
