देशको कथा सुन्दा मेरो आँखा रुन्छ कठै ।
सुस्ताको गाउँ घुम्दा मेरो छाती दुख्छ कठै ।।
गण्डकी मेरो दुखी राछ सालौ देखी हेर ।
विदेशी नङ्रा चुभ्दा मेरो छाती दुख्छ कठै ।।
पश्चिम दुख्दा पुर्व रुन्छ ब्यथा उस्तै उस्तै ।
टनक पुर गुम्दा मेरो छाती दुख्छ कठै ।।
भुगोल मेरो मिची राछ सधैं सधैं किन?
दक्षिण तिर पुग्दा मेरो छाती दुख्छ काठै ।।
खेतबारी मात्रा किन अरु पनि फर्काउन ।
दुद्धे बालकको वात्सल्य पनि फर्काउन ।।
बक्बास तिम्रो झुट्को खेती गर्ने बानी,
ममताको न्यानो ओत पनि फर्काउन।
उल्टा सिधा जे पनि बोल्ने नकचरो,
हाम्रो लुटिएको सुन्दर सपना पनि फर्काउन ।
उल्क्याएर रन भुल्ल पार्न्सम्म पारी छार्योउ,
वर्वाद हाम्रो एक दशक पनि फर्काउन ।
युद्ध रापले दहित छत वीछत मनहरु,
आफन्त गुम्दा बगेको आँसु पनि फर्काउन ।
बगी जाने खोला जीवन ।
खाली रित्तो झोला जीवन ।।
घाम छायाँ दुई दिनको ।
मरी जाने चोला जीवन ।।
सर्व प्रिया हुन्छ महँगो ।
काँचो सुन तोला जीवन ।।
जली भस्म हुन्छ खरानी ।
धुवां अग्नी गोला जीवन ।।
झुटो बोल्या छैन समाइ कान भन्छु ।
सबै कुरा भुली समिप तान भन्छु ।।
जानी बुझी त्यसै दवाव दिनु हुन्न ।
हाँसी खुशी मेरो आग्रह मान भन्छु ।।
मौन ब्रत राखी पिरमा पार्छौ किन?
बरु चार पाँच थप्पड हान भन्छु ।।
भोकै सुत्नु हुन्न रातमा रोग लाग्छ ।
फाली रिस उता भोजन खान भन्छु ।।
मालिले फुल सारी गए पनि वेर्ना सरी सर्दिन म ।
तिमीले मायाँ मारी गए पनि बिख खाई मर्दिन म ।।
मायाँमा हुन सक्छ छल धोका राख्छु मन सम्भाली यो ।
ओरालो तल झारी गए पनि हेर तिमी झर्दिन म ।।
चहाना तिम्रो छली अन्तै जाने रछ किन बहाना त्यो ।
शिकारी पासो थापी गए पनि त्यसै झट्ट पर्दिन म ।।
सुन्दर थियो जोडी हाम्रो चोखो मिठो मायाँ धरती को ।
तमोर तरी पारी गए पनि जाली नदी तर्दिन म ।।
सपनीमा विपनीमा गजल लेखि रहे!
दुइ चार हरफ लेख्दै मेटी रहें!!
मुर्धन्य गजलाकार बन्ने सघन मनोकांक्षा,
जतन गरि काखी चेपि रहें!
कोर्छु पढ्छु मेटाउछु कति वेहिसाव,
एक पछी अर्को शव्द फेरी रहें!
पढ्दा सुन्दा मिठास स्वर्ण प्रिय,
अमुर्त शव्दसंग पिंग खेली रहें!
गैंती बेल्चा चलाउने मजदुर हामी
ढुंगा माटो गलाउने मजदुर हामी !
सेंची आफ्नो पसिनाले यो बन्जड भुमि
हिरा मोति फलाउने मजदुर हामी !
उठौ जुटौ कर्मथलो एकाकार भइ
कुविचार जलाउने मजदुर हामी !
कर्मबीर यौद्धा हामी ईतिहांस भन्छ
अत्याचार ढलाउने मजदुर हामी !
कती सहनु अझैं, धुत लुट जनता ?
गर्दा अभद्र कार्य, किन छुट जनता ??
भन्थे यिनले सधैं, हामी सबै समान ।
हेर यिनका किम्ती, जुता शुट जनता ।
गर्यौ विश्वास अस्ती, परी भर उसको ।
सबै नेताको बाचा, सेतो झुट जनता ।।
रची शड्याण्त्र अर्को, फेरी गाउ आउँदा ।
भोट अमुल्य माग्दा, नेता कुट जनता ।।
शिसा जस्तै, तकदिर यो, फुटी झर्दा दुख्छु अचेल
खुशीहरु, मुख मोडी, कोल्टे पर्दा दुख्छु अचेल !!
गगन त्यो, छुन भनि, दौडिएँ म, कति कति
लक्ष्य मेरो, झनै माथी, माथी सर्दा दुख्छु अचेल !!
समय उस्तो, हो की मेरो, कर्म खोटो बुझिन खै
सधै भरि, मेरै भागमा, दुख भर्दा दुख्छु अचेल !!
मनोरथ, छाती भरि, कति थिए कति मेरा
नउम्री ति, गर्भमा नै, तुहि मर्दा दुख्छु अचेल !!
दिन महिना बित्यो बित्नेछ साल पनि ।
हेर्दै जवानी लाग्यो बुढेस काल पनि ।।
फुल्यो कपाल सेतै हरायो रस रङ्ग ।
आँखा कम्जोर फुस्रो चौरियो गाल पनि ।
हुनु नहुनु भयो दायित्व पुरा गर्दा ।
चुड्यो बलियो आँट उध्रियो खाल पनि ।।
खेदो खनेर मेरो केकेन गर्छु भन्थ्यौ ।।
देखें हजुर तिम्रो सप्रेको चाल पनि ।।
