हिमाल हाँसेको हेर्न जाने हो नेपाल ?
मुनाल नाँचेको हेर्न जाने हो नेपाल ?
आउ मसँग मितेरी गाँस्न निर्धक्क
पिरती साँचेको हेर्न जाने हो नेपाल ?
पूर्व-पश्चिम अनेक जातिय एकता
मिलेर बाँचेको हेर्न जाने हो नेपाल ?
हिमाल, पहाड, तराइ छन् कसोरी !
मितेरी गाँसेको हेर्न जाने हो नेपाल ?
खोइ किन दुख्छ यो छाती देश सम्झदा !!
बद्लिएको हाम्रो राष्ट्रिय भेष सम्झदा !!
क्षिशित बन्यो भन्छन् समाज शंकै पो छ
सदन् हाँक्ने अझै पुराना केश सम्झदा !!
लाग्दैन कि निती नियम सबैमा समान्तर
भिन्नताको कुरा गर्ने मधेश सम्झदा !!
ईतिहास कस्ले रच्यो नेपाली बिरताको?
शर्म लाग्छ टुटेफुटेका अवशेष सम्झदा !!
के लेखेछ भाविले निधारमा हेर्न नमिल्ने ।
दु:खै पर्या भएनि भाग्यमा फेर्न नमिल्ने ।
सादा कागजमा कोरेको अक्षर मेटे जसरी
मेटेर चिताएको कुरा क्यै केर्न नमिल्ने ।
जो लेख्या छ सो घतित् हुन्छ निरन्तर
खुशी हुँदा बाटो छेकी सुख घेर्न नमिल्ने ।
फिजाउ कि ! वारपार षड्यन्त्रका ति जाल
सत्य उही छ कर्म जालमा बेर्न नमिल्ने ।
जस्तो सोच्यो उस्तै हुन्छु म
आत्मियताले मन् छुन्छु म
मलाई नजिकबाट नियाल
तिम्रा दु:ख पिडा गुन्छु म
भएका चोट ब्यथाहरु सबै
आफ्नै आँशुले नै धुन्छु म
भन तिम्रा रहरहरु निर्धक्क
सागरबाट मोती चुन्छु म
भार बनेछ भने मेरो माया
आँफै थुनिने जाल् बुन्छु म
थाहा छ म अस्ताउदैछु अब
थकित्थे र सुस्ताउदैछु अब
भित्र धेरै जलन् बढी रहेछ
नशा थोरै चुस्ताउदैछु अब
देखे दुर मन्जिल जो शिखर
बाटो लामो पश्च्ताउदैछु अब
अलीकती हो म मात्माछु आज
आफ्ना पाउ लर्खराउदैछु अब
कस्तो कुरा अचम्मकाथे सबै
बेहोशिमै मुस्का'उदैछु अब
उत्तरमा हिमाल छ हेर शिर उठाइरा'को
उतातर्फ सेतीले छ हेर पिर लुकाइरा'को
लाली फुल्दछन् डालिमा, ढपक्क छ पाखा
उस्तै मित धर्ती छ हेर निर झुकाइरा'को
जाल छल्कदा तालमा, लपक्क थ्यो माछी
उनिए ति सेक्नु छ हेर झिर उडाइरा'को
ताक तन्किए उस्तरी, तनक्क छ कमानमा
उचित लक्ष्य छुनुछ हेर तिर छुटाइरा'को
राप सेलाउदै डुब्यो, छपक्क आँचल त्यो
उजेली सुस्त छोप्दैछ हेर गिर लुकाइरा'को
कोपिला मै झरे फुलको के अर्थ ।।
बद्नामी नै गरे कुलको के अर्थ ।।
तिर्खाउदा प्यास मेटाउने पानी
बर्खायामै सुके मुलको के अर्थ ।।
दोष मात्र दिइर'ने माफी माग्दैछु
सधैं दोषी एकै भुलको के अर्थ ।।
मन्मा आधी चलेछ बिहोशी छु म
एकान्त हो कुनै हुलको के अर्थ ।।
जे कोरे नि हुन्छ केवल सादा पाना हुँ म
धुन बिना रचिएको हेर् आधा गाना हुँ म
मिल्दैन साहारा मेरो आँगनीमा भर नपर
भत्किएको घरमा अल्झिएको छाना हुँ म
किन गर्छौ लेखाजोखा मेरै मुटु जल्ने गरी
यसै भाकामा साटिने पुरानै ति माना हुँ म
जस्तो आकार देउ जस्तो रङग सजाउ लौ
तिम्रै कलाले बुन्दै लाने आखिर् ताना हुँ म
