कसले बोले हुने होला ? कसको पो मुख ताक्ने होला ?
खाडलमा देश जाकिसके, अझै कति जाक्ने होला ?
जति जोगी आए पनि, कानै मात्र चिरिएका !
यो बरबादीबाट बच्न, कुन द्यौता पो भाक्ने होला ?
भरियाले गह्रौँ भारी, बिसाएझैँ चौतारीमा !
मनको भारी जनताले, कुन थलामा राख्ने होला ?
आफ्नो भुँडी भरेपछि, भुले भोकका सारा पीडा !
गरिबले नि लोकतन्त्रको, फल कैले चाख्ने होला ?
सगरमाथाभन्दा उच्च भयो महँगी ।
दिनैपिच्छे आकासिँदै गयो महँगी ।।
सुन्तलीको पोल्टाको त्यो मकैभटमासजस्तै ।
जनताको पोल्टाभरि रह्यो महँगी ।।
ठूलाबडाहरूबाट पा'को उपहार ।
हामीलाई अति प्यारो छ यो महँगी ।।
बस्तीबस्ती डुबाउने बर्खे भेलजस्तै ।
पिछडाको बस्तीतिरै बह्यो महँगी ।।
'देशका निम्ति गर्छु' भन्ने, आए कति-कति !
जनताको नामै भजी, खाए कति-कति !!
आजसम्म देखिए, रक्षक नामका भक्षक !
सबै भुली आफ्नै महल, छाए कति-कति !!
'सीमा आयो सीमापारि, जान हुन्न' भनी,
दिएकै हुन् दुनियाँले, राय कति-कति !!
सुत्नु, उठ्नु, बस्नु, खानु हाम्रै लागि अरे !
यसो भन्ने घर-घरै, धाए कति-कति !
आज उल्टो भूमिका छ, दिने-माग्नेबीचको !
'हाम्रा गीत त यी पो', भनी गाए कति-कति !!
जानेनजानेका नाना गुड्डी र गफ चुट्नै पर्यो,
यसकै बलमा दुनियाँको दिमाग पनि भुट्नै पर्यो ।
अचम्मको गणित रै'छ राजनीतिको गणित साथी,
जुटी हिसाब नमिले त मिलाउन फुट्नै पर्यो ।
गाडी इन्धन आवास अनि अरू धेरैधेरै कुरा,
जुनीभरका यी सुबिधा जुटाउन जुट्नै पर्यो ।
कसले छाड्थ्यो यस्तो मौका नघुमेर देश-विदेश?
घरी यता घरी उता विमान चढी छुट्नै पर्यो ।
मन पर्ने जग्गा चाहियो मन हर्ने महल चाहियो,
धेरै ठाउँमा उध्र्यो पनि उध्रिँदा त खुट्नै पर्यो ।
अजीर्ण भई पेट दुख्ला, गजबसित गाली खाओ ।
गर्दै छन् झैँ देखाउन, चास्सचुस्स टाली खाओ ।।
वर्षौवर्ष गुजारेर भोज र मोजमा भुलिरा'छौ ।
माखै मार्नु परेन त, बसीबसी खालि खाओ ।।
आफ्नै भुँडीबाहेक अरू, नदेखिँदो रै'छ हगि?
विवश नेपाल आमालाई भड्खालामा हाली खाओ ।।
फुलाउने-फलाउने मिठामिठा कुरा गर ।
डालीडाली चालीचाली, रूखैसमेत ढाली खाओ ।।
बुझ्नु भा'छ साथीहरू ? भाइ जन्मन थालेको छ ।
पूरै दोब्बर गर्भावस्था खाई जन्मन थालेको छ ।।
सबै फूल राम्रा हुन्छन्, केवल हेराइ भिन्न न हो ।
मनै हर्ने वसन्तको जाई जन्मन थालेको छ ।।
जता गयो, उसकै चर्चा-परिचर्चा सुन्न पाइने ।
कति विघ्न लोकप्रिय नाम, पाई जन्मन थालेको छ ।।
ढिलो भयो, केही छैन, कहिलेकाहीँ यस्तै हुन्छ ।
नवरत्नजडित ताजै, लाई जन्मन थालेको छ ।।
अगाडि छ भुँडी, झन् बढ्यो झन् देखे,
भित्रभित्रै स्वार्थी-पन बढ्यो झन् देखे !
अनेक जडिबुटी, जन्तु अनि वृक्ष,
रातमै धनी पार्ने, वन बढ्यो झन् देखे !
सम्झे सबै आफ्ना, नसम्झे बिराना,
आफ्ना सम्झनेको, जन बढ्यो झन् देखे !
मनको महिमा म, खै कसरी गाऊँ?
जति पनि बढ्ने, मन बढ्यो झन् देखे !
नभए यौटै पीर, भए हजार भन्छन्,
दिनैपिच्छे अकुत, धन बढ्यो झन् देखे !
ढाँट्नै परेपछि अरू बहानामा ढाँट्नु होला,
अहिले प्रमुख कार्यभार पूरा गर्न आँट्नु होला !
चाहिँदैन केही पनि निर्धक्क भै बाँच्न पाए,
सारा दुःख हाम्रै पेवा, सुखैसुख काट्नु होला !
मिठो खोज्या' हुँदै होइन, सागसिस्नोमै अभ्यस्त छौँ,
मह पनि खानुहोला, हात नि आफैँ चाट्नु होला !
हिजो, आज चलेजस्तै भोलि नचल्न नि सक्छ,
अरू छाडी संविधानका बाँकी पोया बाट्नु होला !
जिन्दगीमा धेरैधेरै घात-प्रति-घात खाइयो ।
त्यसैसित वेदनाका खातमाथि खात खाइयो ।।
मान्छेलाई के दोष दिनू?दैवै निष्ठुर हुदो रै'छ ।
भाग्य लेख्ने त्यो पापीको,अग्घोर खुनी हात खाइयो ।।
हृदयमा सजिएका इन्द्रेनीझैँ सपनाहरू ।
टुटेपछि ती सपना मुटु घोच्ने रात खाइयो ।।
घामको मुखै नदेखी जिन्दगानी ढल्ने भो ।
जुनीभरि कालो बादल,असिना र वर्षात् खाइयो ।।
सग्लै छ भन्ठानेको थेँ, फुटिसकेछ,
जुनीभरको हाम्रो नाता, छुटिसकेछ !
हुर्की बढी लटरम्म, फलेको नि हो,
नियतिको असिनाले, चुटिसकेछ !
चङ्गा बनी मनाकाशमा, उडिरहँदा,
कति खेर कता धागो, टुटिसकेछ !
तिमी थियौ मेरो भाग्य, थियो मसित,
अनायासै कुन पापीले, लुटिसकेछ !
केही बेरपछि रहनेछ, केवल खरानी,
आगो दन्की धुवैँधुवाँ, उठिसकेछ !
