हासो-खुशी माया-स्नेहको रहर जगाउन खोज्छ मान्छे
दु:ख-कष्ट रोग-व्याधको पहर भगाउन खोज्छ मान्छे ।
पर्दा जन्ती मर्दा मलामी पाउनलाई जहाँ गाह्रो हुन्छ
जय-जय वाह-वाहको लहर लगाउन खोज्छ मान्छे ।
अभावले मर्नेहरु मरि रहुन पर्वाह गर्ने फुर्सद छैन
सय-सय लाख-लाखको शहर ठगाउन खोज्छ मान्छे ।
तिर्खा मेट्न थोपा छैन तर नि हुन्छ यहाँ अचम्भ
नदी-नाला झील-सागरको नहर बगाउन खोज्छ मान्छे ।
मन्दिर मस्जिद गिर्जामा ढोग्नेहरु बड्दैछन
भाकल राखेर गुनासा पोख्नेहरु बड्दैछन ।
विश्वास कसलाई गर्ने र चारैतिर उही हाल
छलछाम र मनमा पाप बोक्नेहरु बड्दैछन ।
होश गर है जिउ र ज्यान सुम्पिदिनेहरुले
नासो थमाइ भागिजाने लोग्नेहरु बड्दैछन ।
धिक्कार त्यो जवानी होश गुमाउनेहरुको
अबोध शिशुलाई हुर्कन रोक्नेहरु बड्दैछन ।
बिद्रोहको बाँध हेर लौ फुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
बहुतल्ले भवनलाई नि टुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
पत्याउनु पर्ने सामर्थ्य नपत्याउनु गल्ती भयो
धन, ज्यान समेत हेर लुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
मान्छे भएर बिबेक छैन एकतामा बसौ भन्ने
झरी, पैह्रोलाई एकैसाथ जुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
सन्तुलित रहोस धरा अब पोलिथिन बन्द गरौ
नत्र त मानवको साथ छुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
मायाको जग बसाइदिउला छाना बन्छौ कि?
शब्द संगीत सजाइदिउला गाना बन्छौ कि?
निद्रा छैन भोक छैन दिन र रात नि उस्तै
भोक प्यास मेटाइदिउला खाना बन्छौ कि?
अमुल्य छ जोवन मेरो सबैले त भन्छन
जोवन कैद गराइदिउला थाना बन्छौ कि?
जिन्दगीको सबै दाउ तिम्रै नाउमा पर्नेछ
भोटे चिडी मिलाइदिउला पाना बन्छौ कि?
बड्नु पर्छ लक्ष्य लिएर एकै ठाउमा टोल्नु हुन्न
भित्री कुरा भने मनको सबै ठाउमा खोल्नु हुन्न ।
दर्पन भनी साहित्यलाई सबैले नै त मानेको छ
साहित्यको माध्यमले बिष चाँही तर घोल्नु हुन्न ।
उदाङो जती नै बनाए नि समाजको दिनचर्यालाई
श्लीलसँग अश्लिलतालाई कहिले पनि मोल्नु हुन्न ।
चेलीबेटी हुनसक्छन नि वरीपरी दर्शक माझमा
बोल्नु पायो भन्दैमा जे पायो त्यही बोल्नु हुन्न ।
घर बनाउन थाले पछि काँटी पाउन गाह्रो नहोस्
आफ्नो अस्तित्व बचाउने आँटि पाउन गाह्रो नहोस्।
असलिको रुप रङमा नकली सुनले भाउ पाए पनि
दुलहिको शोभा बडाउने खाँटी पाउन गाह्रो नहोस्।
पिज्जा, बर्गर,बिर्यानीसबको फेब्रेट भए नै पनि
गुन्द्रुक, ढेडो निलिदिने घाँटी पाउन गाह्रो नहोस्।
घर बनाउन थाले पछि काँटी पाउन गाह्रो नहोस्
आफ्नो अस्तित्व बचाउने आँटि पाउन गाह्रो नहोस्।
गिटी कुटे झै कुट्नेहरु कुटिरहेछन दार्जिलिङलाई
बर्मा लुटे झै लुट्नेहरु लुटिरहेछन दार्जिलिङलाई ।
हाँस भने हाँस्दै नाच भने नाचिरहेछन सोझासाझा
कोदो चुटे झै चुट्नेहरु चुटिरहेछन दार्जिलिङलाई ।
पिल्सिएर जनता यहाँका अस्त ब्यस्त भइरहेछन
माछा भुटे झै भुट्नेहरु भुटिरहेछन् दार्जिलिङलाई ।
गिटी कुटे झै कुट्नेहरु कुटिरहेछन दार्जिलिङलाई
बर्मा लुटे झै लुट्नेहरु लुटिरहेछन दार्जिलिङलाई ।।
बिन्ती गर्छु एउटा कुरा मेरो बात खान्छौ भने
तिम्रो भलो चिताउने असल चेली मान्छौ भने
तिम्रै कारण आमाबाबु रोएर बस्छन कठैबरा !
मान आग्रह आशु नभै हाँसोलाई छान्छौ भने
सुध्रिहेर एकपटकलाई दुनियाँको सामु तिमी
साथीसङी आफन्तलाई आफुतिर तान्छौ भने
आएका थियौ खाली तिमी जानेछौ खाली नै
परिचय चाँही पाउनेछौ यदी केही लान्छौ भने
कोइलिको कुहु सुन्दा बनै पनि रमाइलो
तिमीलाई भेट्न पाए मनै पनि रमाइलो
चाहिदैन नरम डस्ना एक निन्द्रा निदाउन
तिम्रो काख र खुल्ला गगनै पनि रमाइलो
पर्खाउछौ मध्य घाममा आउँदैछु म भनी
पोलिदिने तब त्यो किरनै पनि रमाइलो
तिम्रै हुँ म भनी जब विश्वास दिलाउछौ
लजाउदै ढाक्न पर्ने योवनै पनि रमाइलो
बिरहको गीत लेख्ने माध्यम बनोस गजल यो
हितैशिको हित लेख्ने माध्यम बनोस गजल यो
मेहनत र परिश्रमले देश गर्वित तुल्याउने ति
खेलडिको जित लेख्ने माध्यम बनोस गजल यो
दुश्मनी र वैरभाव त्यागी मैत्रिभाव बडाइदिने
दुइदेशको मित लेख्ने माध्यम बनोस गजल यो
धनी गरीब विवेध हटाइ मायाको जग बसाउने
मायालुको प्रित लेख्ने माध्यम बनोस गजल यो
