गुनकेसरी केसमा, कता हो जान लागेको
सजधज छ भेषमा, कता हो जान लागेको??
देखेँ हतार चालमा, ठूलै तिर मारिन्छकि
मुहार त्यो आवेशमा, कता हो जान लागेको??
सजियो कि स्वयंवर, वा प्रतियोगी तिमी हौ
जित्नलाई त्यो रेसमा, कता हो जान लागेको??
असजिलो टार्नलाई, पलायन पो हुन्छौ कि
महामारि छ देशमा, कता हो जान लागेको??
दशौँ वर्षे द्वन्दमा पिल्सिएका हामि नेपाली
छुट्कारा पाइएलाकि ! आश थियो यसपालि
कर्ताका कर्म याहाँ आज जो देखिदैछ
मनबाट आशा सव आज मेटिदैछ
जनविश्वास पोको पारि सभा भवन छिरेका
शान्ति र संविधान दिने जिम्मा काँधमा भिरेका
जनताको आकांक्षा के ! यीनलाई मतलव भएन
मुल काम लाथालिंग यीनको ध्यान गएन
राजनीति यीनका निम्ति कमाउ धन्दा भाकोछ
भ्रष्टाचार र कमिसनमा यीनको ध्यान गाकोछ
एकले अर्का संग छिर्के दाउ खेल्दा छन्
अहंकार र दम्भले अकारण पेल्दा छन्
यीनका बुद्ध फिराउन दवाबको खाँचो छ
मनन् गर्नुस मित्रहरु यो कुरा साँचो छ
म सागर हुँ ठानेको त खहरे रहेछु
सुक्नु थियो क्षणभरमा नै उर्लि बहेछु!!
पात-पतिंगर ढुङ्गा माटो साथ लिएर गएँ
वर्षा रुक्यो तागत सकियो ठण्डाराम भएँ
क्षणिकताको उन्मादमा बेहोस भएछु
सुक्नु थियो क्षणभरमा नै उर्लि बहेछु!!
अस्तित्व मेरो मेटिनु थियो नदीमा मिसिएँ
बेनाम म वर्षाको पर्खाईमा समुल चिसिएँ
देखिन जुक्ति नदीको ब्यंग मैले सहेछु
सुक्नु थियो क्षणभरमा नै उर्लि बहेछु!!
श्रृजनाको फूल फुलाउन श्रृजनसिलताको खाँचो हुने
श्रृजनसिलताको प्रयोग गर्दा, जो कोहिको मन छुने
कोहि हाँस्छन् श्रृजना हेरेर, कोहि भने धुर-धुरी रुने
श्रृजनकर्ताको कुरै छाडौ, दुवै अवस्थामा मख्ख हुने॥
को राम्रो अनि नराम्रो, श्रृजनकर्ताको विषय बन्छन्
सलल बगि भावनामा, अरुका मनको कुरा भन्छन्
ओल्लो अनि पल्लो किनार जोडे भाँति योजनाकारले
लेक वेँसि भावनाले जोड्छन् हाम्रा यी श्रृजनाकारले॥
न भुतको संझना छ, न चिन्ता छ भविष्यको
जाहाँ जे पायो डकार्छन्, कुरा गर्छन् हविष्यको
को हौँ भन्ने हेक्का छैन, कर्तव्यको त के कुरा
वर्तमानको कार्यभार, के गर्लान् यस्ताले पुरा !!
भाषणले मुलुक बन्ने, सपना जो देखाऊँछन्
विपनामा पुरा हुन्न, जनतालाई सेकाउँछन्
मातृभूमि चिथोरेर,... कुरुप यीनले पारिसके
कता जाने हो त्यै तिर, खुट्टा यीनले सारिसके !!
खुलामञ्चमा गर्दाछन्, मुलुक टुक्र्याउने भाषण
कति झेल्नु पर्ने हो, हामिले यो निर्लज्ज शासन
आज एकजना पुरानो व्यबस्थाका हिमायति नेताले
जेष्ठ १४ मा संविधान बन्दैन भनेछन्
५७ दिन मात्र बाँकि छ औँलामा गनेछन्
उनको कुरा बुझन सकिन्छ
ईच्छा त्यसै माटोमा मिसिएर मकिन्छ॥॥
यता नयाँ नेपाल बनाउन हिँडेकाहरुको ताल वेताल छ
प्रजातन्त्र-लोकतन्त्र-संघिय गणतन्त्र
यीनका मुखमा झुण्डिएको मुल मन्त्र
विचार छरिएका छन् यत्र तत्र.......
ठेगान छैन बोलिको चलाउदाछन् मनपरितन्त्र॥॥
दुवैको एउटा समान अनि सदावहार चरित्र छ
यिनले सधैँव लिन्छन् जनताको ठेक्का
न शिद्धान्त फुल्यो याहाँ, न व्यबहार फक्रियो
न विचार फल्यो याहाँ, न राजनीतिले बाटो पक्रियो ।
चुनाव आयो मत मागे, जनताले त्यो दिए
उनिहरुको भयो भलो, मुलुक यो.. कक्रियो ।
इमान सव बेचियो, आफन्त सेचियो
जमान पोलियो, झुठ मात्र बोलियो ।
आश्वासन बाँडियो, जनताले पत्याए
जनताको विश्वासमा, पानी पो फेरियो ।
सहकर्मि सहधर्मि, धरापमा परेका
कबोलेका काम यीनले, काहाँ छन् गरेका ।
अहिलेको आवष्यक्ता, शान्ति र संविधान
यीनैका कर्मले, हुदै छ व्याबधान ।
नबुझ्नेहरुलाई, जनताको चाहना
कति पो पर्ने हो, हामिले सहन ।
न विकास भाको छ, न शान्ति छाको छ
जाहाँ जे भेटिन्छ, त्यो सवै खाको छ ।
भो अब अति भो, चार चाहिँ नगर
जे गरेनि सहन्छन्, यस्तो भर नपर ।
शिद्धान्त हामिले, चपाउन मिलेन
विचारको के कुरा, केहि पनि छिलेन ।
सदा सर्वदा यस्तो त, गर्न काहाँ पाइन्छ
श्रृजनाका फुलबारिमा फुलुन सदाबहार फूलहरु
गरुन सच्याउन मद्दत भ्रमराका साह्रा भुलहरु ।।
हटुन दिमागका काला दाग र लागेका पर्दासबै
सुकुन विकृतिका साह्रा भङ्गाला अनि मुलहरु ।।
भ्रमरा रमाउने बास्नामा माहुरिलाई रस चाहिने
कलह त्यो मेटाउनलाई बनुन मित्रताका पुलहरु ।।
मल्हम-पट्टि होस घाउमा सितलता प्राप्त होस
मद्दत पुगोस हटाउन आत्मामा गडेका सुलहरु ।।
क्रान्तिको राग अलापेर, सिद्धान्तको स्लोक फलाकेर, पिडितहरुको मुक्तिदाता बनि, क्रान्तिमा होमिएकाहरु एउटा काल खण्ड पार गरीसके पछि जनवलको आधारमा पद वा ओहदाको हकदार बनिसके पछि सत्ता र भत्ताको चास्निमा रुमल्लिएर पटक-पटक पिडितका सपना तुहाउने मात्र होइन, आफैँ पिडक बनेर निस्कने गरेको एथार्थता पिडितहरुको मनमा सुल भएर गाडिने क्रम निरन्तर चल्दो छ। यसको अन्त्य काहाँ गएर हुने हो ?
आकासलोकमा हाल-सालै वि-भिन्न काल खण्डमा क्रान्तिका नाममा विरगति प्राप्त गर्न पुगेका नयाँ-पुराना शहिदहरुको सम्मेलन भयो। सम्मेलनको उदेश्य थियो, आफुहरुले गरेको योगदानको पृथ्वीलोकको नेपाल खण्डका जीवात्माहरुले कति कदर गरे ! आफुहरु शहिद हुदाँ जुन उदेश्य प्राप्तिका निम्ति भइएको थियो त्यो पुरा भयोकि भएन ! सर्व प्रथम बुढा शहिदहरुले आफ्नो समिक्षा सुनाए, हाम्रो योगदान जाहाँनिया शासन अन्त्य गर्नका निम्ति थियो, तर परिवर्तनका बाहक शक्तिहरुले आफैँ भित्र कलह गरेर, लोकको भलो गर्नुत कता हो कता बाँचेकाहरुले हाम्रो वलिदानको पनि मान राख्न सकेनन्। अर्को निरंकुशतन्त्र जन्मियो। हाम्रा टाउकामा उहि निरंकुशतन्त्रको पुर्खालाई राखियो, अझ ठूलो शहिद जस्तो।
नयाँ दिन नयाँ उमंग लिएर आउला, यहि कल्पना गरेर
नयाँ संदेस लिएर आउला, यहि दिल भित्र भरेर
अघिल्लो दिन विदा गरिन्छ,
तर फेरि ! अकर्मन्यता र उट्पट्याङ्ग गतिविधिहरुको
उहि सिल्सिला दोहोरिएको दख्दा, मन निराशाले भरिन्छ।
सिल्सिला यस्तो कहिले सम्म रहने हो !
कर्तव्यहिनता र गन्तव्यहिनतालाई कहिले सम्म सहने हो !
उत्तर सहज छैन, तर पनि पाउन सके,
काम सहज छैन, तर पनि कारकहरुलाई दाउन सके,
सायद हामिले सोचेको अनि दुनियाले खोजेको,
