हामि संग हिमाल छ, पाहाड छ, छ तराई पनि
जंगल छ, जडिबुटि छ, छ साथमा पराई पनि
खोला-नाला, ताल तलैया के को कमि छ र !
तर पनि गरिब छौँ केहिको छैन है भर !!
स्वार्थ लोलुप पद लोलुपको सधैँ भरि हालिमुहालि
भ्रष्टाचारि र कमिसनखोरको सधैँ हुने पदबहालि !
प्रकृतिद्वारा दिईएका तर प्रवृत्तिद्वारा ठगिएका
हामि हौँ आफ्नैद्वारा भाग्य खोसि लगिएका !!
विद्युत गृह नदीमा बने पक्कै बत्ति बल्थ्यो होला
के गर्नु खै योजनाले भरिन्छन् दलालहरुका झोला
बाँध-पैनि बाटो-घाटो सवको हालत उस्तै छ
आवश्यकता चुलिएका छन् कार्यान्वयन सुस्तै छ !!
आशा गर्यो निरासा मात्र हात लाग्ने
जोस-जाँगर अनि उमङ्ग सवै भाग्ने
यसतो पाराले खै के समृद्धि आउला
जीवनमा कहिले खुसहालि छाउला !!
यो वा त्यो बहानामा समय घर्किदोछ
आपसि कलह झन-झन पो चर्किदोछ
यसतो पाराले खै के समृद्धि आउला
जीवनमा कहिले खुसहालि छाउला !!
जनतामा जाने म्याउ-म्याउ गरेर
सत्ता भोग गर्ने स्व: खल्ति भरेर
यसतो पाराले खै के समृद्धि आउला
जीवनमा कहिले खुसहालि छाउला !!
हातिबनको रिसोटमा सहमति भएनछ
लाग्छ दिमागबाट अहंकार अझै गएनछ
अब गोकर्ण वा गोदावरितिर जाने होला
२--४ वा ५ लाखको भोज खाने होला !!
खल्तिहरु यीनका टन्न पोटाउने भए
शरिर पनि यीनका टन्न मोटाउने भए
चिनि वा ह्रिदयघातले छोला लाग्दैछ डर
मोटाए पछि यी रोगहरुको हुदैन है भर!!
आखाँ दुखे उपचारमा विदेश जानेहरुलाई
पुरुष सांसदले सुतकेरि औषधी खानेहरुलाई
नेपालको अस्मिता माथि धावा बोल्नेहरु
नेपालीको स्वाभिमानलाई तावामा पोल्नेहरु
सावधान,
नालापानिमा युद्ध लड्नेका सन्तान हौँ हामी
एउटा हद सम्म बसेका छौँ मन थामि
जसले यो मुलुकलाई स्वतन्त्र राखेका थिए
जसका हातबाट वैरिले हारको स्वाद चाखेका थिए
तिनै विर पुर्खाहरुको धरोहर हो यो भूमि
यसमाथि थिचोमिचो गर्न नखोज तीमि
सुस्ता मानेभञ्ज्याङ वा कालापनि
चिमोटेका छौ तीमिले जानि जानि
यो सुल भएर बसेको छ नेपाली मनमा
अव आगो लाउन खोज्दै छौ हाम्रो तनमा
"वुद्ध" काहाँ जन्मिए तीमिले बताउनु पर्दैन
सवलाई थाहा छ ईतिहास मर्दैन
उहि पुर्खाको रगत हो तीमि यो मान
हाम्रो सालिनतालाई कमजोरि नठान
यो धर्ति हाम्रो हाम्रै हो आकास
जुर्मुराई उठ्छौँ जब पर्दछ सकस
जय जन्मभूमि जय मातृभूमि
प्रजातन्त्र विकसित भई लोकतन्त्र भाको छ
नाइकेहरुको बुद्धि भने, घासँ चर्न गाको छ
कुन शक्तिले हो यीनका बुद्धि अव फर्काई दिने
गलत काम गर्दाहुदिँ यीनलाई थर्काइ दिने॥
सत्तालिप्सा, भत्तालिप्सा आफन्तलाई पोस्छन्
जनताको वास्ता छैन, मुलुकलाई सोस्छन्
मुलुक र जनता संग गर्दाछन् यीनले झेला
राजनीति यीनका लागि मोजमस्तिको खेला॥
डेड अक्कलिहरुले भरिएको यो समाज
गर्नै पर्ने भयो दुइ अक्कलिहरुले मसाज
यो गर्यौ भने हुन्न भन्न सक्ने
के गर्यो भने हुन्छ ? भन्न नसक्ने
तर्क वितर्क घाँस चर्न गए,
कुतर्कको गर्दाछन् हुंकार
भाषण गर्ने मञ्च पाए
गर्छन् पुङ्नपुच्छरका फुङ्कार
आफुले बोलेको आफै बझ्दैनन्
अरुले के बुझ्लान्
घर मिलाउन सक्दैनन्
देश मिलाउने जिम्मा पाका छन्
त्यहि भएर हुने नहुने जे भेटेनि खाका छन्
अव डेड अक्कलिहरुको ठेगान लगाएर अक्कल
ताजा खबर आउने क्रम जारि छ,
शुभ नहुदा मन भारि छ
स्थाई सरकारका नायकहरुले,
सामुहिक पदत्याग गर्न लागेका छन् रे !
अस्थाई सरकारका नालायक विरुद्ध,
यीनिहरु अहिले जागेका छन् रे !
यो जगाईले अर्थ राखोस्,
कुपमण्डुक नालायकहरुले मजा चाखोस्
आफु चोखो र ईमान्दार बन्न सके,
सहिलाई सहि र गलतलाई गलत भन्न सके
यो मुलुक र जनताको भलो हुन्थ्यो,
अयोग्यहरुले योग्यलाई किन छुन्थ्यो !
बन्दले मुलुकलाई बनाउदै छ मन्द
यस्को कारण हो,
धोखा, अविश्वास र बिग्रिएको संबन्ध
जो जिम्मेवार ठाउँमा छन्, फैलाउदै छन्
अदुरदर्शिता, भ्रष्टाचार र अकर्मन्यताको दुर्गन्ध
सहमति र संझौताका ठूल्ठूला डिङ हाँक्छन्
कर्यान्वयन कहिल्यै हँदैन सरोकारवाला थाक्छन्
यो सिलसिला निरन्तर चल्दै आएको छ
यस्ले सामाजिक सद्भावलाई खाएको छ
थाहा छैन यस्तो कहिले सम्म चल्ने हो
सर्वसाधारणलाई कति सम्म छल्ने हो
निमको रुखमा गुलियो आँप फलाउन छाडौँ
सवै मिलेर विकृति र विसंगतिको जंगल फाडौँ
सवै मिलेर गरौ अप्ठ्याराहरुको सामना
पुसको कठाङ्ग्रिदो जाडो सडकमा कुद्दै छन् चम्किला प्राडो, बाहिर फुट्पाथमा स्यु स्यु चिसोले हात खोकिलामा, दुर दराजबाट आएको त्यो पथिक, दुर्गम र बिकट क्षेत्रको उत्थानका लागि हामीलाई साथ दिनुहोस भन्दै हिजो गाउँमा आएकाहरू आज सरकारमा बसेर नीति निर्माण गर्दै गरेका बेला आफ्नो दु:खको पोको बिसाउन हस्याङ फस्याङ गर्दै जाँदो छ भेट्न मनमा एउटा बिश्वास लिएर कि आफ्नो दु:ख पिडाको सुनुवाइ अबत पक्कै हुन्छ। यो अटल बिश्वासको पक्का कारण पनि त छ उ संग। हिजो कष्ट साध्य यात्रामा उसले भरपुर साथ दिएको छ। आफ्ना लालाबालाको मुख मोसेर उनिहरुको भोक मारेको छ। कठाङ्ग्रिदो जाडोमा आफु स्यु स्यु गर्दै एउटा भएको पाखि उनलाई ओढाइ दिएको छ। पुलिस प्रसासनको नजरबाट बचाउन झुप्रो भित्र राखेरकैयन दिन-रात चौकिदारि गरेको छ, मल मुत्र भाँडोमा थापेर विसर्जन गरेको छ। यो बिश्वासका साथ कि ,उसको गाउँ बस्तिको पनि दिन फिर्ने छ ।यत्तिकैमा उ पुग्छ गन्तव्यमा र देख्छ आलिसान महलको आँङ्गनमा उहि अघि सडकमा कुद्दै गरेको चम्किलो गाडि अनि देख्छ छेउमा ठिङ्ग उभिइको एक जना बन्दुकधारि पहरेदारलाई। काहाँ कसलाई के भन्ने हो भेउ पाउनै गाह्रो पर्छ उसलाई ।
आज संविधानसभाको चुनाव भएको पनि लग-भग चार वर्ष वित्न लागेछ। यस भन्दा अघि भए गरेका ससस्त्र शंघर्स र जन आन्दोलनको परिणाम स्वरुप प्राप्त उपलब्धिहरुलाई संस्थागत् गर्दै समाजमा ब्याप्त थिचो-मिचो, अन्याय, विभेद आदि अन्त्य गर्ने र विकास निर्माणले गति लिने अनि उद्योग कल-कारखाना प्रचुर मात्रामा संचालन भई स्वदेशमै रोजगारिको अवसर श्रृजना गरेर विदेशमा मजदुरीका लागि जानु पर्ने बाद्यताको अन्त्य हुन्छ भन्ने आशमा एउटा छोरो “हर्क” ससस्त्र शंघर्शका दौरान गुमाएका, छोरि “हेमा” त्यहि बेला बेपत्ता बनाइएकि जसको आज सम्म शास वा लासको पत्तो छैन, अर्को छोरो “हिरा” ऐतिहासिक राजधानि केन्द्रित आन्दोलनमा सहादत हुदाँ देशका लागि वलिदान भए भनि गौरव गर्दै चित्त बुझाएर बसेका “आस बहादुर” र उनकि श्रीमति “आसाकला” आज निरास भएका छन्। आन्दोलनकै दौरान दायाँ खुट्टामा गोलि लागि अपाङ्ग भएको टुहुरो भतिजो “आदर्श”लाई साथमा लिएर बुडेसकाल काट्दै गर्दा हिजो शंघर्सको मैदानमा जानु अघि छोरा-छोरिले देखाएको सपनाहरु आज सम्म आई पुग्दा भताभुङ्ग भईसकेकाछन्।
लाडाई लड्न भूमिगत जानु अघि हर्क र हेमाले भनेका थिए, वा हामि देश र दुख: पाएका जनताको हितमा नयाँ व्यबस्था ल्याउन युद्धको मैदानमा जादैछौँ।
