दशौँ वर्षे द्वन्दमा पिल्सिएका हामि नेपाली
छुट्कारा पाइएलाकि ! आश थियो यसपालि
कर्ताका कर्म याहाँ आज जो देखिदैछ
मनबाट आशा सव आज मेटिदैछ
जनविश्वास पोको पारि सभा भवन छिरेका
शान्ति र संविधान दिने जिम्मा काँधमा भिरेका
जनताको आकांक्षा के ! यीनलाई मतलव भएन
मुल काम लाथालिंग यीनको ध्यान गएन
राजनीति यीनका निम्ति कमाउ धन्दा भाकोछ
भ्रष्टाचार र कमिसनमा यीनको ध्यान गाकोछ
एकले अर्का संग छिर्के दाउ खेल्दा छन्
अहंकार र दम्भले अकारण पेल्दा छन्
यीनका बुद्ध फिराउन दवाबको खाँचो छ
मनन् गर्नुस मित्रहरु यो कुरा साँचो छ
Shailendra Kr. Thapa द्वारा रचना गरिएका कविताहरु
श्रृजनाको फूल फुलाउन श्रृजनसिलताको खाँचो हुने
श्रृजनसिलताको प्रयोग गर्दा, जो कोहिको मन छुने
कोहि हाँस्छन् श्रृजना हेरेर, कोहि भने धुर-धुरी रुने
श्रृजनकर्ताको कुरै छाडौ, दुवै अवस्थामा मख्ख हुने॥
को राम्रो अनि नराम्रो, श्रृजनकर्ताको विषय बन्छन्
सलल बगि भावनामा, अरुका मनको कुरा भन्छन्
ओल्लो अनि पल्लो किनार जोडे भाँति योजनाकारले
लेक वेँसि भावनाले जोड्छन् हाम्रा यी श्रृजनाकारले॥
न भुतको संझना छ, न चिन्ता छ भविष्यको
जाहाँ जे पायो डकार्छन्, कुरा गर्छन् हविष्यको
को हौँ भन्ने हेक्का छैन, कर्तव्यको त के कुरा
वर्तमानको कार्यभार, के गर्लान् यस्ताले पुरा !!
भाषणले मुलुक बन्ने, सपना जो देखाऊँछन्
विपनामा पुरा हुन्न, जनतालाई सेकाउँछन्
मातृभूमि चिथोरेर,... कुरुप यीनले पारिसके
कता जाने हो त्यै तिर, खुट्टा यीनले सारिसके !!
खुलामञ्चमा गर्दाछन्, मुलुक टुक्र्याउने भाषण
कति झेल्नु पर्ने हो, हामिले यो निर्लज्ज शासन
आज एकजना पुरानो व्यबस्थाका हिमायति नेताले
जेष्ठ १४ मा संविधान बन्दैन भनेछन्
५७ दिन मात्र बाँकि छ औँलामा गनेछन्
उनको कुरा बुझन सकिन्छ
ईच्छा त्यसै माटोमा मिसिएर मकिन्छ॥॥
यता नयाँ नेपाल बनाउन हिँडेकाहरुको ताल वेताल छ
प्रजातन्त्र-लोकतन्त्र-संघिय गणतन्त्र
यीनका मुखमा झुण्डिएको मुल मन्त्र
विचार छरिएका छन् यत्र तत्र.......
ठेगान छैन बोलिको चलाउदाछन् मनपरितन्त्र॥॥
दुवैको एउटा समान अनि सदावहार चरित्र छ
यिनले सधैँव लिन्छन् जनताको ठेक्का
न शिद्धान्त फुल्यो याहाँ, न व्यबहार फक्रियो
न विचार फल्यो याहाँ, न राजनीतिले बाटो पक्रियो ।
चुनाव आयो मत मागे, जनताले त्यो दिए
उनिहरुको भयो भलो, मुलुक यो.. कक्रियो ।
इमान सव बेचियो, आफन्त सेचियो
जमान पोलियो, झुठ मात्र बोलियो ।
आश्वासन बाँडियो, जनताले पत्याए
जनताको विश्वासमा, पानी पो फेरियो ।
सहकर्मि सहधर्मि, धरापमा परेका
कबोलेका काम यीनले, काहाँ छन् गरेका ।
अहिलेको आवष्यक्ता, शान्ति र संविधान
यीनैका कर्मले, हुदै छ व्याबधान ।
नबुझ्नेहरुलाई, जनताको चाहना
कति पो पर्ने हो, हामिले सहन ।
न विकास भाको छ, न शान्ति छाको छ
जाहाँ जे भेटिन्छ, त्यो सवै खाको छ ।
भो अब अति भो, चार चाहिँ नगर
जे गरेनि सहन्छन्, यस्तो भर नपर ।
शिद्धान्त हामिले, चपाउन मिलेन
विचारको के कुरा, केहि पनि छिलेन ।
सदा सर्वदा यस्तो त, गर्न काहाँ पाइन्छ
नयाँ दिन नयाँ उमंग लिएर आउला, यहि कल्पना गरेर
नयाँ संदेस लिएर आउला, यहि दिल भित्र भरेर
अघिल्लो दिन विदा गरिन्छ,
तर फेरि ! अकर्मन्यता र उट्पट्याङ्ग गतिविधिहरुको
उहि सिल्सिला दोहोरिएको दख्दा, मन निराशाले भरिन्छ।
सिल्सिला यस्तो कहिले सम्म रहने हो !
कर्तव्यहिनता र गन्तव्यहिनतालाई कहिले सम्म सहने हो !
उत्तर सहज छैन, तर पनि पाउन सके,
काम सहज छैन, तर पनि कारकहरुलाई दाउन सके,
सायद हामिले सोचेको अनि दुनियाले खोजेको,
आज फेरि बम पड्किएको छ
चार जनाको ज्यान चड्किएको छ
कैयौँ जीवन मृत्युको लडाई लड्दैछन्
जन-जनको मनमा भय र त्रास गड्दैछन्!!
जनकपुरमा पड्किएको बमको आवाज
सिंहदरवार र वालुवाटारमा छिर्यो छिरेन
शान्ति सुरक्षा सुदृढ छ भन्ने गृह मन्त्रीको
दिमाग यो घट्ना पछि फिर्यो फिरेन!!
मृत्युको खेति सँधै गरिरहने
निर्दोस मानिस अनाहकमा मरिरहने
यस्तो खेति कहिले सम्म चल्ने हो
मुलुकमा शान्तिको दियो कहिले बल्ने हो!!
परिवर्तन भयो ठालु फेरिए
जनता झन समस्याले बेरिए
झन-झन वितण्डा गर्दा छन्
श्री लेखिने ठाउँमा पिचिरि केरिए!!
केहि हुन्छ भन्यो आशमा बस्यो
कसका आखाँ लाग्यो राहु पस्यो
वृहस्पति आउने कुनै ठेगान छैन
खस्ता हालत झन तल खस्यो!!
भ्रष्टहरुको विरुद्धमा चलोस् श्रष्टाहरुको कलम
तव मात्र लाग्नेछ मनमा पिडितहरुको मल्हम
यो हो मुलुकमा फैलिएको, रोग क्यान्सर सरि
मुलुक खोक्रो तर मख्ख छन् याहाँ भ्रष्टाचारि॥
नैतिक्ता यीनले चपाईसके छैन कुनै लाज सर्म
पैसा भए पुग्ने यीनलाई, राख्दैनन् पदको मर्म
भ्रष्टाचारको प्रमाण पुगि कारवाहि गरदा पनि
षडयन्त्र हो भनि खोक्छन्, जेलै पो परदा पनि॥
काँडा संग डर लागे फूल टिप्न नजाउ
जेल जान डर लागे घुस तमि नखाउ॥
विछोड्को डर लागे माया पृति नजोड
इज्जतको डर लागे अनुशासन नतोड॥
दुधमा पाके खीर बन्छ पानिमा भात
राम्रो गरे स्यावासि त नराम्रोमा लात॥
कोदो रोपे कोदै फल्छ धान रोपे धान
कुकर्मको फल कहिल्यै हुदैनहै मान॥
