आज मलाई किन-किन केहि लेख्नै मन लाग्दैन
मन उद्वेलित छ.... केहि गर्न जाँगर नै जाग्दैन
विहानको चिसो मौसम तात्दै जादाँ मन फिर्छकि
अक्षर वहाउनलाई दिमाग भित्र केहि छिर्छकि॥
कोकोहोलो आवाज विच संवाद सुन्न सकिएन
के लेख्ने हो! त्यहि भएर मनमा गुन्न सकिएन
आवाज शान्त भएपछि मननि शान्त भइजाला
तत् पश्चात् पोख्ने छु भावना अक्षरमा काला॥
सद्गुणिँ त्यो हो जो दु:खमा नि हाँस्न सक्छ
बिवेकि त्यो हो जो शत्रुसंग नि मित्रता गाँस्न सक्छ
इमानदार त्यो हो जो वचनको पालना गर्न सक्छ
परोपकारि त्यो हो जो अरुको पिडा नि हर्न सक्छ
लिच्चड त्यो हो जो आफुसंग हुदाँ हुदै माग्न सक्छ
कायर त्यो हो जो अप्ठ्यारो पर्ने वित्तिकै भाग्न सक्छ
साहसि त्यो हो जो चुनौतिसंग जुझ्न सक्छ
बुद्धिमान त्यो हो जो अरुको मार्का बुझ्न सक्छ
मुर्ख त्यो हो जो कुरा नबुझि सन्किन सक्छ
कुप मण्डुक त्यो हो जो अरुको कुरा सुनेर मन्किन सक्छ
लोभि त्यो हो जो नबोलाएको भोजमा ऊपस्थिति जनाउन सक्छ
चतुर त्यो हो जो आफ्नो कुरा अरुलाई मनाउन सक्छ
एक जना मित्रले भन्ने गर्नुहुन्थ्यो
बाँच्नु पर्छ धेरै कुरा देख्न र सुन्न पाईन्छ
कुरा यत्ति हो त्यो सव सहने हिम्मत चाहिन्छ
आज याहाँ त्यस्तै हुन लागेको छ
हिजोका वाचा कबुलहरु लत्याएको देखिदै छ
शान्ति र संविधानको बाटो छेकिदै छ
हतियारमा धार लगाउने फर्मान जारि भएको छ
फेरि हत्या र हिंसाको बाटो तिर ध्यान गएको छ
कसैलाई फाईदा नहुने यो द्वन्दको खेतिले
खै कस्का करङ भाँचिने हुन्,
को विधवा वा विदुर हुने हो
कसको काख रित्तिने हो,
कसको बा-आमाको साथ सिद्धिने हो
यसै भन्न सकिदैन,
किन उन्मादिहरुको मन भकिदैन !
भिष्मपितामह सैलिको ईच्छामृत्युको अवसर रोकिएको छ,
अव बाँकि दुई महिना मात्रैको समय सिमा तोकिएको छ
तै पनि यी नौटंकिहरुको मति फिरेको छैन
भोलि के हुने हो! यीनका दिमागमा अझै छिरेको छैन !!
पिडितहरुको आक्रोसको आगो दन्के पछि
साह्रा तिमिले टेकेको धर्ति रन्के पछि
काहाँ जाउला तिमि भागेर
पिडितहरुले समाउने छन् जागेर !!
के मागेका छन् र जनताले,एक थान संविधान र शान्ति होइन !
के त्यति दिने पनि तिमि संग ल्याकत छैन !
यदि छैन भने छैन भन, तर सदा सर्वदा वैमान नबन !!
छिर्के हानि आपस्तमा लड्नु लड्यौ अव नलड
जनताको चाहनालाई समयमै राम्रो संग पढ
हिमाल पाहाड तराइ,कोहि छैन पराइ
भन्दै
हामि भाइचारामा बाँचेका नेपाली
खै ! कता गयो यो भावना
खोजि मर्यो कहिँ कतै आज पाइदैन ॥
स्वार्थ यति बढिसक्यो, त-तँ, म-म,
तेरो मेरो भन्दा फरक सोच्न छाडि सक्यो,
जन्म दिने माता अनि जन्मभूमि प्यारो भन्थे
यी दुइको तुलनामा अरु केहि हुन्न भन्थे
आज सवै गुमनाम छन्,सामुहिकता र सद्भाव अनि
भाइचारा र हामि हाम्रो भन्ने सवै भाव पनि
नेपाल र नेपालीत्व गुम्ने पो हो कि जस्तो
चिरा चिरा पार्ने नारा आज भयो कति सस्तो
अधिकारको खोजि गर्दा कर्तव्यलाई बिर्सिएको
मुलुक रुँदा ब्यक्ति हाँस्ने कस्तो चलन भित्रिएको
आजको बिहानि किन निन्याउरो मुख लाएर आएकोछ!
सूर्यको वरिपरि वाक्लो तुवालो छाएको छ
सायद नेपाल आमा माथिको बज्र प्रहारको पिडाले
प्रकृति सुस्ताएकि पो हुन् कि !
निकम्माहरुको मथिङ्गललाई जिस्क्याएकि पो हुन् कि !
कपडा लगाएकाहरुको नाङ्गोपनले लजाएकि पो हुन् कि!
अथवा, आफु माथिको अन्याय सहनेहरु देखि निराशिएकि हुन्!
कि, आधिँ-तुफान अघिको शान्ति देखाएकि हुन्!
किन आज हामि आफै आफ्नो वैरी भएकाछौ
कासि जान हिड्या यात्री कुति तिर गएकाछौ
कानुनको धोति लगाई जिम्मेवार हिडि राछन्
व्यभिचारि फटाहाले इमानको गित ...गाछन्
घुस नखाइ काम गरे कर्मचारिको जान्छ धर्म
घुस दिने त्यो गरिवको कस्ले बुझ्ने याहा मर्म
देश हाक्ने मन्त्री याहा कमिसनको खेल खेल्छ
साधारण जनता भने... अभावको मार झेल्छ
पढ्न जाने विद्यालयमा, पढाउने छैनन् सर
विद्यार्थिले पर्नु पर्छ..... पुस्तकको मात्र भर
प्रहरिका हाकिमले... श्रीमतिको हत्या गर्छन्
सुरक्षाकै अभावमा सर्वसाधारण याहा मर्छन्
देश हाक्ने नेता हेर्यो,... छैन कतै दुर दृष्टि
हे युवाहरु हो,
तिम्रो-हाम्रो गाउँ-वेसि कुण्ठा झेल्दैछ
सहरियाहरुको सहर पापड बेल्दैछ
हिमाल पहाड र तराई कतै छैन शान्ति
जन-जनको मुहारबाट मेटिदैछ कान्ति
घात अन्तरघात र प्रतिघातको खेल मैदान भएकाछन्
वालुवाटार र सिंहदरवार
राष्ट्र र राष्ट्रवासिका गर्धनमा झुण्ड्याईदैछ तरवार
यसबाट जो थिति-रिति बिग्रदै गएको छ
यसलाई रोक्न तिमिले तात्नै पर्ने भएको छ ।।
हामिले कामको जिम्मा दिएर पठाएका अभियन्ता
जो बाटो बिराउदै छन्
मुलुक र मुलुकबासिहरुको साख जो गिराउदैछन्
यसबाट निरासा जो बढ्दै गएको छ
यसलाई रोक्न तिमिले तात्नै पर्ने भएको छ
बाँचे देख्न पाइन्छ, आज यो साकार हुदै छ
आफु बसेको परिवेस देख्दा मन धर-धरि रुदै छ
हिजो परिवर्तनको पाठ पढ्दा वा पढाउदा
मुलुक र जनतालाई सर्बोपरि राखिन्थ्यो
सामन्तवाद र त्यस्का नाइकेहरुको
सत्यानास हुनु पर्ने कुरा भाकिन्थ्यो
सामाजीक विकृति विसंगति अनि
शोषण, दमन, उत्पिडनको कारक तत्व
त्यसैलाई मानिन्थ्यो।
हो, समाज विकासको क्रममा
यो बाधक नै थियो
तर आज !!
सामन्तवादको प्रतिनिधि संस्था
ढलेको चार वर्ष बितेको छ
फेरि पनि याहाँ,
यदि खुलामञ्चको भाषण
मात्रै परिवर्तन होइन भने
यदि संचारमाद्याममा आउने
अन्तरवार्ताहरु मात्रै लोकतन्त्र होइन भने,
परिवर्तनको अनुभुति हुन सकेको छैन
बरु उहि सामन्तवादको भुतले
परिवर्तनकारिहरुलाई जितेको छ
भ्रष्टाचार, कमिसनखोरि, कालाबजारि
अभाव, गरिवि, महङ्गि, असुरक्षा
लुट, हत्या, बलात्कार, अपहरण आदि
सवै सवै मौलाएका छन्, फैलिएका छन्!!
काहाँ गर्छौ तिम्रो, पेशा र खेति, नेपालै नरहे
२-४लाई दिन्छौ, गर्छौ के भोलि, बाकिँले नसहे ।
गुड्दछ ढुङ्गो, नदिमा हेर, जम्दैन कवै लेउ
साँझ विहान, दुई थरि बोल्छौ, पाईएन केहि भेउ ।
लेकमा फुल्ने, लालि गुराँस, बेसिँमा फुल्दैन
कलह विजन, रोपेर याहाँ, शान्ति बाला झुल्दैन ।
नेपाल देश, सवैको साझा, साझा नै रहन देउ
आ-आफ्नो रिति, रिवाजलाई,फुल्न र फल्न देउ ।
मेचि-कालि,गण्डकि कोसि, सवै नै हो हाम्रो
हिमाल-पहाड, तराई मिलि, बसेका क्या राम्रो ।
