चोखो माया गर्नेलाई बोलाउँ के भनेर,
मन मुटु हर्नेलाई बोलाउ के भनेर ।
बचनको बल्छि हानि पास ताने पछि ,
आफै पर सर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
रिसाएर कतै पनि नजाउ कालि भन्दा,
मनको नाता पर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
हृदयमा तृष्णा साँचि भन्न डराउदै,
रुँदै नदी तर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
प्राण घाति बनाउछ कि जस्तो भान पाएँ,
अ शान्ति ले मर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
अलि नजीक सर कान्छु अब डोरी बाटु जिन्दगिको
दु ख हरु टर्दै जान्छन् चोखो माया साटु जिन्दगिको
अलपत्रमा परीरह्यौ अघि जाने नयां बाटो खोजौ
हात थामौ दुबै मिलि नया काम आटु जिन्दगिको
जङ्घारलाई छिचोलेर हामि पुग्नु पर्छ गन्तब्यमा
हराभरा बनाउ लानि कोर्ने काडा काटु जिन्दगिको
कति राम्रो देखिएला हाम्रो सुखि सानो फुलबारी
रोपि मात्रै कहा हुन्छ झारपात छाटु जिन्दगिको
अधिकार सबै हर्यौ पाउन लडाइ गर्नु छ
त्यो शुरुवात भ्रष्टलाई फासि चढाई गर्नु छ
अशिक्षाको फाईदा उठाई लुट्यौ आफ्नै जनता
झुक्याउन नसक्ने त्यो राम्रो पढाई गर्नु छ
निमुखालाई मात्र लाग्ने तिम्रा अन्धा कानुन
तिमिलाई नि लाग्ने गरी केहि कडाई गर्नु छ
हराउने छौ सधैलाई ढले पछि शासन
शोसित अनि पिडितले हर्ष बढाई गर्नु छ
अकस्मात नै बोलि बार्यौ, थाहै पाईन मैले
आँखा बाट आशु झार्यौ , थाहै पाईन मैले
सोधेकि हुँ एउटा कुरा, भन्छौ कि त भनि
किन भोली भन्दै टार्यो, थाहै पाईन मैले
आफै हात समातेर, नदी तार्छु भन्यौ
मझधारमा यक्लै पार्यौ, थाहै पाईन मैले
छोड्नु थियो किन लियौ, यो मनमा डेरा
बस्ति किन अन्तै सार्यौ, थाहै पाईन मैले
जानाजानि चोट लाउदा, घाँउ पक्कै हुन्छ
यदि फसल राम्रो भए, भाँउ पक्कै हुन्छ
बेसुरमा हिडे कुन्नि, लक्ष्य लिइ हिड्दा
ढिलो होला तर पुग्ने, ठाँउ पक्कै हुन्छ
बिचार आफ्नै गर्नु पर्छ, अरुको भर हुन्न
स्वार्थि मनमा खुट्टा तान्ने, दाँउ पक्कै हुन्छ
प्यास मेट्ने माया हैन, जुनि भरलाई लाए
काखमा खेल्ने त्यो बच्चाको, बाँउ पक्कै हुन्छ
यदी तिमी कसैको त्यो, प्यास हैनौ भने
चिनाउने नाम थर अनि, गाँउ पक्कै हुन्छ
स्वार्थ हैन निश्वार्थले, त्याग गर्छौ भने
ससांरमा अमर पार्ने, नाँउ पक्कै हुन्छ
नजानिदो पाराले नै, तिर हान्ने तिम्रो बानि
थोरै कुरा भन्दा मैले, धेरै जान्ने तिम्रो बानि
जति टाढा भए भन्छु, खै कसरी नजिकिन्छौ
नजरको बल्छि हानि, पास तान्ने तिम्रो बानि
हसिलो त्यो मुहारमा, देख्दिन त औशि कैल्यै
जिन्दगीका दु खलाई नि, सुखै ठान्ने तिम्रो बानि
ढाट छल नगरे रै, मेहनेत मै रमाउछौ
नराम्रोलाई पर फालि, राम्रै छान्ने तिम्रो बानि
खानु हार खाई सकेछु, फेरी हराएर नजाउ तिमी
तिरस्कृत सबैबाट, मन पराएर नजाउ तिमी
ज्वारभाटा सरि भए, कलकलाउदा मेरा ईच्छा
धेरै चोटि मरी सके, शुलि चढाएर नजाउ तिमी
चाहना ति जुन थिए, मेरा अहिले भयो मुर्दा सरी
त्यो स्पर्शले बिउताउदै, प्यास बढाएर नजाउ तिमी
काम बिना प्रशंसाले, आज खसाई दियो टुप्पै बाट
घाईते भा छु बिन्ति अझै, तल झराएर नजाउ तिमी
हराएछ बिबेक नै, यहाँ मुढे बल देखे
सत्यतालाई पछि पार्ने, शकुनिको छल देखे
जस भित्र निश्वर्थ र, सत्यताको छबि थियो
त्यसै भित्र मिसिएको, दुर्गन्धित ढल देखे
लगाएथ्यौ दु: ख गरी, बालि नालि खाने आसमा
काट्ने बेला असिनाले, चुटेको त्यो नल देखे
पाउने छैनौ नेपालिले, सुख शान्ति अब यहाँ
जन्मिएछ फेरी जङ्गे, रगतको भल देखे
पराईको ईशाराले, देश सधै पछि पर्यो
आफै मिलि काम गर्दा, यसैमा नै हल देखे
कस्तो स्वार्थ पुरा गर्न, सलाई दियो देशद्रोहिले
हेर्दा हेर्दै राष्ट्रियता, जलाई दियो देशद्रोहिले
नेपाल र नेपाली हौ, भन्दा गौरब गर्नेहरुलाई
बिखण्डनको त्यस्तो जादु, चलाई दियो देशद्रोहिले
भातृत्वको के अर्थ भो, लड्दा आफै समाजभित्र
साम्प्रहायिक हिंसा फैलाई, गलाई दियो देशद्रोहिले
कमजोर बन्यो दह्रो मुटु, आफ्नै घरको यो भिडन्तले
कटुताको बिउ रोप्दै घृणा, फलाई दियो देशद्रोहिले
बिश्वासको ईट्टा जोडी, बनाएको बलियो घर
भित्र भित्रै सुरुङ्ग खनि, ढलाई दियो देशद्रोहिले
बन्द बिकास काम चलाउ, सरकार भए पछि
मन्द निकास पिपलपाते, व्यबहार भए पछि
गौतम बुद्ध नदेउ अर्ति, म हिसांको बाटोमा छु
खुन पिएर जिउनु पर्ने, तरवार भए पछि
अभाब भित्र सारा जनता, पिल्सिएर मरेपनि
हेर्ने होईनन् नेता ज्युले त, दरवार भए पछि
देश भरीनै कोलाहल छ, हत्या हिसां जताततै
के आस राखु र नेता सबै, मतियार भए पछि
जनता सामु देखाउदै दाँत, ङिच्च ङिच्च हास्दै फेरी
लाज पचाई बोल्दा रहेछन्, ति लाचार भए पछि
