प्रेम दिवस उन्मातको, रहर नबनोस
मिठो होस प्रेम रस, जहर नबनोस
माया त्यति सस्तो हुन्न,पैसाले किन्न पाउने
हेर्दा राम्रो उपहारको, लहर नबनोस
जुनि जुनि साथ दिने, आटिलो त्यो हृदयमा
कल्पनाको मात्र छोटो, प्रहर नबनोस
ढकमक्क सुनगाभा, गुँरास भई फुलिरहु
डुङ्डुङ्ति गन्हाउने, शहर नबनोस
जति पिडा दिए पनि आत्म हत्या गर्ने छैन
निष्ठुरीलाई चिनि सके अब भर पर्ने छैन
हेर्दै जाउ तिमि बिना बाच्न सक्छु ससांरमा
फक्रिएर देखाउने छु कोपिलामा झर्ने छैन
जिन्दगिको एक्लो यात्रा हासेर नै पुरा गर्छु
अब तिम्रो सम्झनामा आँखाहरु भर्ने छैन
जति देखाउ डर त्रास केहि हुने छैन मलाई
यहि ठाँउमा बस्छु हेर अन्त बसाइ सर्ने छैन
कोमल यो हृदयलाई ढुङ्गा पार्यौ बचनले
बचनको साटो तिर्छु हरेस खाई मर्ने छैन
शत्रुले झै खुट्टाहरु तान्ने बानि छैन मेरो
मुटु छेड्ने तिखा वचन हान्ने बानि छैन मेरो
स्वतन्त्रता पाउनु पर्छ यदि मान्छे भई बाच्ने भए
कसैलाई नि जन्जिरले बान्ने बानि छैन मेरो
भनेको त सुन्नै पर्छ निर्णय त आफ्नै मनको
आखा चिम्लि सबै कुरा मान्ने बानि छैन मेरो
हुदा खाने हुने खाने सबै मेरा आफन्तै हुन
लवाई खवाई हेरी मान्छे छान्ने बानि छैन मेरो
दुई दिनको चोला हो रे सबै सगँ हासि बोलु
आफुलाई नै सर्बे सर्बा ठान्ने बानि छैन मेरो
नेपालिका हर दु:ख, फालेर आउ नयां वर्ष
छिया छिया मनलाई, टालेर आउ नयां वर्ष
पुरानोलाई सिध्याउदै, नयां काम शुरु गर्न
केही राम्रा योजना ति, थालेर आउ नयां वर्ष
बिकृति र बिसगंति, नैराश्यलाई हटाउदै
उत्साह उमगं मन भित्र, पालेर आउ नयां वर्ष
अबरोधले सकिएन, कुनै काम पुरा गर्न
जोशिला ति पाईलाहरु, चालेर आउ नयां वर्ष
धनिलाई मात्र हैन, मजदुर अनि गरीबलाई
पुग्छ भने थोरै खुशि, हालेर आउ नयां वर्ष
भौतारीदै हिडेकी छु, दोबाटोमा छ जिन्दगी
दिन रात दु ख गर्छु, यो माटोमा छ जिन्दगी
देखेका ति महलले, बास दिने छैन मलाई
झुत्रा बस्त्र सुख्खा रोटी, र आटोमा छ जिन्दगी
सुनाउ त सुन्छ कस्ले, मेरा सारा पिर ब्यथा
हेनै सक्छौ भने हेर, यो टाटोमा छ जिन्दगी
जहाँ गए जस्तो भोगे, सुने धेरै कुराहरु
थाह भयौ सत्यताको, त्यो पाटोमा छ जिन्दगी
मनै रुवाई बाहिर हासो देखाउन गाह्रो हुन्छ
मुटु भित्र लागेको चोट सेकाउन गाह्रो हुन्छ
अथाह माया आफै भित्र लुकाउदै बाहिर
आफैलाई निष्ठुर बनाई लेखाउन गाह्रो हुन्छ
नयनमा तिमै्र तस्बिर मनभरीको सम्झनालाई
छैन भनि पर्दा लागाई छेकाउन गाह्रो हुन्छ
कहि कतै तिम्ले सानु बिर्सिएर गयौ भने
यो धर्तिमा मलाई पाईला टेकाउन गाह्रो हुन्छ
देश दुख्दा तिमी पनि, रुनै पर्छ साच्चै भन्दा
राष्ट्रियता मुटु भित्र, हुनै पर्छ साच्चै भन्दा
किन हाम्रो सिमाहरु दिन दिनै यतै सर्छन्
आट छ भने त्यो सिमालाई, छुनै पर्छ साच्चै भन्दा
जातियता क्षेत्रियता, देखाई देखाई भड्याउदैछौ
सदभाबको त्यो धागोले तुन्नै पर्छ साच्चै भन्दा
नेताको त भरै छैन, खान पाए देशै खान्छन्
लाग्या दाग सबै मिलि, धुनै पर्छ साच्चै भन्दा
बेबारीसे लास भयो, माया तिम्रै कारणले
यो पाटिकै बास भयो, माया तिम्रै कारणले
भकुन्डोलाई झै यता उता, हानिरह्यौ सधै भरी
घिटी घिटी शास भयो, माया तिम्रै कारणले
थोपा थोपा सगांलेको घैटो फोडी फालि दियौ
सबै कुरा नास भयो, माया तिम्रै कारणले
मन भित्र सधै भरी काँडाले झै घोचिरन्छ
सम्झौताको गाँस भयो, माया तिम्रै कारणले
आफ्नो भाग्य आफैले नै, फुटाएर आयौ तिमी
त्यो अस्मिता परदेश मै, लुटाएर आयौ तिमी
ति ईमान्दार परिश्रमी, सोझा साझा जनलाई
भ्रम फिजाइ आपसमै, कुटाएर आयौ तिमी
किन हेर्ने अरुलाई त, आफ्ना चाह पुरा भासि
बाकी थोरै स्वाभिमान, नि भुटाएर आयौ तिमी
आमाको त्यो अस्तित्वलाई, जोगाउनु पर्छ भन्दा
सौभाग्यको पोतेलाई नै, चुटाएर आयौ तिमी
दाजु भाईकै ज्यान लाने, पिली खारा नबनाउ
मुटु फुट्ने शंख फुक्दै, अब घारा नबनाउ
सपना ति सजाउदै, कल्पनामा हराउने
देख्दा राम्रा आकासका, जुन तारा नबनाउ
सबिंधान बन्ने आशा, साच्चै मर्न लागिसक्यो
आखा भित्र छारो हाल्ने, फोस्रा धारा नबनाउ
भट्याउन मात्र बन्ने, पुरा गर्नै नपर्ने ति
सुन्दा खेरी राम्रा लाग्ने, खोक्रा नारा नबनाउ
जनतालाई झुक्याउदै, पुरा गर्यौ आफ्नै स्वार्थ
देउता भनि पुजा गर्दै, भाईमारा नबनाउ
