अहिले किन ढिला गर्यौ, यहि बेलामा आउथेउ आमै
आफ्ना मनका पिर पोखेर, थोरै शान्ति पाउथेउ आमै
सन्तान सम्झि रुने गर्थेउ, पत्तै छैन तिनको भन्दै
तिनलाई खोज्दा घर बास गयो, भनि कुरा लाउथेउ आमै
कति टाढा थियौ कुन्नि, के ले तिम्लाई यहा ल्याउथ्यो
म नमरुन्जेल आई राख्छु, खिस्स हास्तै भन्थेउ आमै
भन्थ्यौ निर्दयि छन मान्छेहरु, कुकुर लागाई खेद्ने गर्छन
आफ्नै सम्झि छेउमा बस्थ्येउ, तेहि भएर धाउथेउ आमै
मेरा हरेक खुसिहरु तिम्रै नाउमा सारी दिउला
तिम्लाई जित्ने रहर भए सधै मैले हारी दिउला
कारण बिना आफ्नै मनलाई रुवाउछौ तिम्ले भने
तिम्रा इच्छा पुरा गराई आफ्ना सबै मारी दिउला
तिम्लाई कहि पछुतोले मन जल्न थाल्यो भने
मनको आगो निभाउनलाई साच्चै पानि पारी दिउला
अरुसग त्यो कालिलाई छाडिदिन्छु भन्छौ अ रे
भन सानु मै सँग नै नाउदी पाउदी तारी दिउला
पुछिएको खालि सिउदो, त्यो हातले भर्न सक्छौ ?
सक्रुचित भावनालाई, परिवर्तन गर्न सक्छौ ?
पापि हैन भबितब्य, पर्न सक्छ जो कोहिलाई
साच्चै भन मर्ने सगँ, तिमि पनि मर्न सक्छौ ?
अलछिनि कर्महारा, नभनन मन रुन्छ
सान्तोनाले मन सेक्दै, यो दु खलाई हर्न सक्छौ ?
सधै भन्छौ ति आखा बाट, अश्रु गगाँ नबगाउ न
भन तिमि यि हात थामि, समाज अघि पर्न सक्छौ ?
सुनसान अनि एक्लो भो, हर रात तिमी बिना
कोही छैन सुनि दिने, मिठा बात तिमी बिना
न्याउलि झै रुदारुद, सुकिसक्यो आशु पनि
बिछोडमा चाहनाका, लागे खात तिमी बिना
तिमी पनि छटपटिमा, निशासिदै हौला सानु
नदेखिने खडेरीले, सुक्यो आत तिमी बिना
मैलाई हेरी भित्ताले नि, जिस्क्याए झै लाग्न थाल्यौ
नफक्रदै ओईलि झर्यो, बैशका मात तिमी बिना
पिडामा नै बाचेकी छु, हास्ने मन छैन मलाई
कसै सगँ कुनै नाता, गास्ने मन छैन मलाई
सबै मान्छे स्वार्थि भनि, शकां गर्न मिल्दैन की
मै भित्रको शकांलाई नि, मास्ने मन छैन मलाई
यही सानो मनलाई, धेरै पारे गराहरु
यि गराका आलिलाई नि,तास्ने मन छैन मलाई
बाध्या छैन वचनले, स्वतन्त्र छौ सधै तिमि
यो मुटुमा कुनै तस्बिर, टास्ने मन छैन मलाई
निर्मोहीले फसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
अङ्गालोमा कसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
रुपैकी छौ खानि, मेरो दिलकी रानि भन्दै
त्यो छातिमा टसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
ज्यानै लाने मुस्कान, भन्छ अझ नजिक सरी
तान्दै काखमा बसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
दु:ख दिने छैन, सानि भन्दै मिठो बोलि
साच्चै मलाई हसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
मन सगँ खेल्दा खेल्दै, मायाको त्यो किलो
दिल भित्र धसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
नरुनु है बाबा मलाई, दुश्मनले मारे पनि
झुट्टा झुट्टा आरोप लागाई, जेल भित्र पारे पनि
स्वाभिमान जोगाउन, लड्नु छोरी भन्नु हुन्थ्यो
झुट कबुल गर्ने छैन, बाघैले झै दारे पनि
हाम्रा दिदी बैनीहरु, जति रुदै बसेका छन
तिन्लाई निस्क भन्दिनु है, मलाई यदि बारे पनि
बाच्ने आस छैन अब, ढुकढुकि मात्र चल्छ
मर्ने छैन बिचार मेरो, भङ्गालोमा झारे पनि
त्यति धेरै कायर त, भा’की छैन अझै बाबा
नमान्नु है अपसोच कत्ति, बाध्यतामा हारे पनि
हिड्दा हिड्दै थाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
पिडा भित्र पाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
मेरो माया लत्याएर, तड्पाउन कतै तिम्ले
दिलमा अरु राख्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
छिनभरमै छुटिजाने, देखावटी माया भित्र
रमाई पराई ताक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
अग्नि देउता साक्षि राखि, फेरा लिदै खाको कसम
बिर्सि अर्कै भाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
तिम्लाई सानो चोट लाग्दा, पिडा हुने गर्छ मलाई
मात्र मनले डाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
जाडो छेक्ने गरीबको ओढने भयो मेरो गजल
यता जोड्दा उता तिर छोडने भयो मेरो गजल
साच्चै राम्रो बनाउछु भनि सिप लाउदा पनि
निति नियम सारा हजुर तोड्ने भयो मेरो गजल
बाटो हेर्दा सहज जस्तो गाह्रो यात्रा गर्न
घुम्ति नभा ठाउमा नि मोड्ने भयो मेरो गजल
जोस जागर लागाएर काम गर्नु पर्छ भन्थ्ये
अल्छि यो खेतालाले गोड्ने भयो मेरो गजल
रमिता त्यो दुनियाको, जात्रै भयो तिम्रो माया
लक्ष्यहिन गन्तव्यको, यात्रै भयो तिम्रो माया
भित्र भित्रै घात गर्दै, मलाई ठिक्क पारीरह्यौ
दुई दिनको देखावटी, मात्रै भयो तिम्रो माया
जुनिभर सगै जिउने, बाचा हो कि जस्तो लाग्यो
देख्दा राम्रो चलचित्रको, पात्रै भयो तिम्रो माया
यो मायाले जिउन हैन, बिष पिउन नि सिकाउछ
मरे पछि ओढाउने कात्रै, भयो तिम्रो माया
