जनता हामी रुवाइ छाडे देशका नेताले ।
सबैको आसुँ चुहाइ छाडे देशका नेताले ।।
असान्त पारी मुलुक हाम्रो बिगारे द्वन्दले
गरीबी बाटो खुलाइ छाडे देशका नेताले ।
समुन्द्र पारी पठाई दिए भोलिका आधार
भबिस्य त्यसै डुबाइ छाडे देशका नेताले ।
बिधान फेर्ने कुरामा कुरै चलाए हुरिमा
बिचमा सबै धुलाइ छाडे देशका नेताले ।।
यो बाटोमा नलडि हिड्नु ठूलो कुरो रैछ ।
आफैले आफैला चिन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
तप्तपी धुपमा बालुवा नि चम्कन्छ है,
बगरबाट सुनकण चुन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
बनिबनाउँ देशको राजा जो नि हुन सक्छ,
खण्डहर बाट रोम शहर कुद्नु ठूलो कुरो रैछ ।
सम्बन्धका डोरीहरु टुट्दा रैछन सजिलै नै,
सम्बन्धलाई माकुरीले सरि बुन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
अगाडि त ताली याहा जस्ले पनि पाउछ "अर्याल",
पिठ पिछे नि मान्ने-गुन्ने बन्नु ठूलो कुरो रैछ ।
आफ्नै छाया आफै बाट टाढ- टाढ भाग्छ अचेल ।
ऐनाले खिसी गर्दै जिस्काएझै लाग्छ अचेल ।।
होश छैन, हवास छैन, भोक छैन, प्यास छैन ।
तिम्रो कसम तिम्रै नामको बिष खाएझै लाग्छ अचेल ।।
तिम्रै निम्ति जिउ-ज्यान दिदा आँखा तर्छेऊ किन तिमी?
भाग्यले नि मै माथि रिस खाए झै लाग्छ अचेल ।।
गर्दन थाप्दा मुटु हान्यो, घायल बनाई छाड्यौ किन?
तिम्रो निसानाले जानि- जानि मिस खाएझै लाग्छ अचेल ।।
आफ्नो आधार आफैलेनै खिस्काएझै लाग्छ अचेल ।
ऐनाले खिसि गर्दै जिस्काएझै लाग्छ अचेल ।।
नजन्मदै सबिंधानको, भृण भित्रै मार्यौ किन ?
त्यहि मरया भृण सम्झि, गोहिका आँशु झार्यौ किन ?
थाह थियो यस्तै हुन्छ, बिहानिले दिन दोखाथ्यो
कामै गर्न नसक्नेले,मिति मात्रै सार्यौ किन ?
जनताकै खुन पसिना, भत्ता बनाई खाए पछि
देश रोएको देखाउनलाई, भोलि भन्दै टार्यौ किन ?
कुर्लि हिड्थ्यौ हिजो सम्म, आज हेर रुन्चे मुहार
हुतिहारा नेता बन्दै, जनता दु खी पार्यौ किन ?
थोरै माया यो देशको भए, हुन्थ्यो भने छाति भित्र
गर्थ्यौ काम मरिमेटी, आफै सगँ हार्यौ किन ?
रामोराम जामसरि नजरमा चढी हजुर ।
जेठी होईन तिम्री माईली छोरी अति मन परी हजुर ।
हिजो गैरीखेतमा देख्या थिए ठ्याक्कै मनजरी हजुर ।
गोरी होईन तिम्री काली छोरी अति मन परी हजुर ।
स्वर ऊन्को कोयलीको, नाच्दा जस्तै मयूर हजुर ।
मोटी होईन तिम्री पात'ली छोरी अति मन परी हजुर ।।
बोलीबचन उस्तै मिठो रानी बनकी चरी हजुर ।
लजालु होईन तिम्री नक्कली छोरी अति मन परी हजुर ।
गाँउपनि मन पर्यो,हुनेभो मन परेको ससुराली हजुर ।
तारा होईन तिम्री जूनसरि छोरी अति मन परी हजुर ।।
बुझ्नेले बुझिहाल्छ नबुझ्नेलाई के था' हुन्छ ?
एकैचोटि मन्त्री हुँदा, करोडौँको जेथा हुन्छ !
हाम्रा बाउ मूर्ख रै'छन्, राजनीति नै गर्नुपर्थ्यो,
त्यसैले त यो घरमा, सानै कुरा लेठा हुन्छ !
मैले चाहिँ समयमै, यही बाटो लिनुपर्छ,
नत्र भने आफ्नो जीवन, आफैँलाई व्यथा हुन्छ !
बोल्न, ढाँट्न र खोइरो, खन्न जाने पुगिहाल्यो,
अलिकति यता हुन्छ, धेरैचाहिँ त्यता हुन्छ !
सुर चक्नाचुर भयो र त दिमाग तात्यो,
आफ्नो दूर भयो र त दिमाग तात्यो ।
जस्लाई आँखाको नानीसरि आँखामा राखे,
त्यो आँखाको घुर भयो र त दिमाग तात्यो ।
बर्खाको भेल नभनि भवसागर तराए त्यस्लाई,
त्यहि मेरो असुर भयो र त दिमाग तात्यो ।
दधिचिको ब्रम्ह बज्र बनाउछु भनि बिचारे थे,
बजिया बाख्रीको खूर भयो र त दिमाग तात्यो ।
सोध्यौ प्यारा, तिम्रो वचनले के गर्यो
कोमल छातीमा गोलीले जे गर्यो
बोल्यौ मीठैमीठै ती ओठ पनि मुस्कुरायौ
मायाको नक्कली मुस्कानले के गर्यो
भेट्यौ रोजैरोजै यात्रा पनि सँगै गर्यौ
आधीबाटोमा छोड्ने साथीले के गर्यो
पियौ सँगैसँगै लागे जस्तो पनि गर्यौ
होशमै हुँदा बेहोशी मान्छेले के गर्यो
फुटबल सारै जान्नु पर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
पत्रकारलाई गाली गर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
जाउ बाजे तिम्रै टोटेनहाम्लाई सिकाउन है,
च्याम्पियनको गफ भर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
के गर्छौ बाजे, तिम्रा पनी गफ नै ठुलै भए,
नेपालीहरु गोलमै मर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
गोरो छाला फुटबलमा पारङ्गत हुन्थे अरे,
तिमि गोरो, गोलै टर्ने बाई-बाई रोबर्ट अब
गाउँ-बस्ति डुल्दा हुदि, हाम्रा विचमा कुरा हुन्थे
तिम्रा ति तर्कहरुले, हाम्रा मनका कुना छुन्थे॥
कसिला ति हातहरु, मिलाउदा नि मख्ख हुन्थे
तिम्रा ति भावनाले, हाम्रा मनका कुना छुन्थे॥
शहर पस्यौ गाउँ भुल्यौ,जाहाँ तिम्रा सरीर डुल्थे
फजुल रहेछन् ति तर्क, जो मनका कुना छुन्थे॥
वाचा-कवोल बिर्स्यौ सवै, जो याहाँ व्यक्त हुन्थे
ढोङ्ग रहेछन् ति भावना, जो मनका कुना छुन्थे॥
