कती मायाँ गर्छु भन्न सक्दिन नानु ।
तिम्रो लागि मर्छु भन्न सक्दिन नानु ।।
जुन तारा झार्छु भनी पार्दिन मख्ख ।
खोली साँघु तर्छु भन्न सक्दिन नानु ।।
प्रिती चोखो सङ्लो हुन्न भन्छन आज ।
तिम्रो पास सर्छु भन्न सक्दिन नानु ।।
सत्य ढाट्य छैन तिम्रो कसम भयो ।
तल वेंसी झर्छु भन्न सक्दिन नानु ।।
पशु बनि स्वास्नि मार्ने, क्रुर रन्जन कति छन
घर कि छाडी अर्कि चार्ने, क्रुर रन्जन कति छन
गुहार त्यो सुन्यो कस्ले, अधिकारका कुरा गर्छौ
जिन्दगीलाई खाग पार्ने, क्रुर रन्जन कति छन
सुरक्षा छ के भन्नु खै, त्यो बर्दि भित्रै अपराधि छन्
हत्याराले निर्धा खार्ने, क्रुर रन्जन कति छन
कानुनको ठेकदार भनि, अपराध गर्न छुट थियो की
अहमतामा आफै हार्ने, क्रुर रन्जन कति छन
जातको कुरा गर्ने भए, मलाई देख्दा तर्के हुन्छ ।
झुक्किएरै छोए हुलाँ, सुनपानीले छर्के हुन्छ।
कमजोर आफै बनेको छु, चुपचाप सहि दिउँला,
अफसोचमा गल्ति भए, मूख छाडेरै जर्के हुन्छ ।
स्वार्थी तिमी भन्दिन म, मेरै भाग्य खोट लाउँला,
सुखी जीवन मिल्छ भने, सुखी रोजेर सर्के हुन्छ ।
रगत मेरो एकै पाउ, तिम्रो नशामा दौडेको छ,
गुनको भारा तिर्ने भए, मेरै बाटो पर्खे हुन्छ ।
साझँ ढल्कियो
आशुं छल्कियो
सम्झी रुदा व्यर्थै
मुटु सल्कियो
उनि बन्दा दुखी
याद झल्कियो
सामु आई बोल्दा
व्यथा पल्कियो
सधै बिश्वास गर्ने भए दिप दर्शन तिम्रै
प्रिती कै बिज छर्ने भए दिप दर्शन तिम्रै
सधै बास दिन्छु प्रिय दिलको ढोका खोली
दिलमा डेरा सर्ने भए दिप दर्शन तिम्रै
राखेको छु खाली मैले यो यौवन तिम्रै लागी
खाली ठाऊ छ भर्ने भए दिप दर्शन तिम्रै
पीडाका ति भेलहरु हातमा हात समाई
सँगै जँगार तर्ने भए दिप दर्शन तिम्रै
त्यो तितो अतितका कहानि थुप्रै छन् ।
आँशुले भिजेका सिरानि थुप्रै छन् ।
म, म भित्रै कुण्ठित छुँ वियोगमा,
यदपि सनौला विहानि थुप्रै छन् ।
बल्झिन्छन् घाउ तिमीले छोडेका,
मुटुमा खत र निशानि थुप्रै छन् ।
म पनि हुँ, तिमी मात्र होईनौ दोषि,
प्रेममा कसम्! वैमानि थुप्रै छन् ।
मेरो मनले तिमीलाई नछुएपछि,
यो रंगले तिमीलाई छुदिन भो ।
त्यो होलीलाईनै अन्तिम माने मैले,
अब अरु होली खेल्दिन भो ।
त्यो पल गयो सँग मेरो एक अँश लिएर गयो,
को सद्धे को दोषी भन्दिन भो ।
तिम्रो रंगलाई रगत माने मैले,
अब रगतको होली खेल्दिन भो ।
जातोलाई झै घुमाउने, मानि बन्छौ भने
तिर्खा लाग्दा प्यास मेट्ने, पानि बन्छौ भने
किन खोज्नु सुन चादि, यदि तिमि मेरै
सौभाग्य त्यो मायाको नै, खानि बन्छौ भने
गुन देखाई स्वार्थ लुट्ने, बानि मान्छे भित्र
केही पाउने आश नराखि, दानि बन्छौ भने
जाना जानि अपराध , गर्ने छैन भन
म मा तिम्रै अधिकार छ, ज्ञानि बन्छौ भने
बदनको भार मैले धन्दा-धान्दै बित्यो रात
चुमी ओठ अंगालोमा बान्दा-बान्दै बित्यो रात
जलेका थ्यौं राप भित्रै बन्दा हामी मदहोशी
जे-जे भन्यौ सारा कुरा मान्दा-मान्दै बित्यो रात
तन्द्रा भंग बेहोशिमा छलछम अति नै भो
यत उति पछ्यौरी त्यो तान्दा-तान्दै बित्यो रात
जता छोयो त्यतै त्यतै काउकुती मान्यौ प्रिया
सुम्सुम्यऊने अंग तिम्रो छान्दा-छान्दै बित्यो रात
आशाको वेली समाई शिखर उक्ली रहें ।
जती माथि गएं आँफै फुक्ली रहें ।।
मनोकाँक्षा मेरो ठुलो सानो जे थियो ।
सधैं भरी प्राप्तिबाट फुस्ली रहें ।।
जीवनको रङ्ग फेर्ने उदात रहर मनको।
अवसर छोप्न हर नयाँ ठाउँमा झुल्की रहें ।।
जता गयो भोली पर्सी आउ भन्छन ।
फगत आश्वासनको तेन्द्रोमा उल्झी रहें ।।
