छाडा बोल्छन् नमानी धक लजाउँदैनन् नारी अचेल
हवाँगै छोड्छन् छोपिने ठाउं लगाउँदैनन् सारी अचेल
कोहि हुन्छन् साक्षात देवी कोहि-कोहि चैं मार्गदर्शक
कोहि हिड्छन्अस्मिता नै अस्तव्यस्त पारी अचेल
कोहि लड्छन् देशको निम्ति ज्यानै राखी हत्केलामा
कोहि बिक्छन् बजारमा नैतिकतालाई मारी अचेल !!
कोहि भुल्छन धैर्यतालाई बिराऊंछन् बाटो यहाँ
कोहि फाल्छन जिन्दगि नै आफैं संग हारी अचेल
जीन्दगीलाइ डुबाउने कुलत छोड्छु अब
भविष्यलाई बनाउने संगत जोड्छु अब
बरालिएर हिडेकोथें बाटो नचिनेर
उदेश्यलाई चिनिसकें यात्रा मोड्छु अब
पराईलाई आफ्नो ठानें विश्वास घात गरे
पराईसंग आजैदेखि नाता तोड्छु अब
उजाडिएको मेरो जीवन,हरियाली बन्यौ
आत्मियताको न्यानो साथ ओढ्छु अब
थङ्नामा जनता सुताउने नेता खबरदार ।
बारम्बार जनता झुकाउने नेता खबरदार ।।
राजनीति छट्टाइ स्वार्थगत देश रसातलमा ।
पटपटी मुलुक फुटाउने नेता खबरदार ।।
आलोपालो लुट्याउ लुट्नसम्मा देश पाखण्डहरु ।
महाकाली गण्डकी लुटाउने नेता खबरदार ।।
लगातार कुनेता शासनमा तिम्रो परनीर्भर ।
बिकासको मुल सुकाउने नेता खबरदार ।।
बाल जनता टायर अझै, कती बाल्छौ बाल ।
सडक बाटै तताएर, सामन्तिलाई ढाल ।।
गरीब ठग्ने राजनितीको, आड भरोसामा ।
गाउका शोषकलाई नी, हिलो जस्तै गाल ।।
देशमा यत्रो झगडा छ, कानो बन्ने ति ।
सड्या जती नेता लाई, कुर्सी बाटै फाल ।।
जनता लाई ओझेल पारी, स्वार्थ हेर्ने सबै ।
देश लुट्ने मन्त्रिलाई, खन्नै पर्छ खाल ।।
आई एम साँरी सुन्तली अलिकति चडाई आ'छु,
यो झुकेको गर्दनलाई अलिकति ठडाई आछु ।
अति भा थ्यो सिन्के साला,मै हू भन्थ्यो तिन्के दादा,
झ्यापको तालमा च्याप समाई, कोई लाई उडाई, कोई लाई ढलाई आ'छु ।
जाहा जान्छु पुवर -बेकवार्ड भनि लास्टै रयाक गर्थे सुन्तली,
"ह्वाट ईज इन नेम" सोध्दै सबका गाला तताई आछु ।
प्लिज बोर नगर नाँन्सेन्स क्वेश्चन सोधि, होयर ईज जनेउँ-जुत्ता सोधि,
स्टुपिड्स् हरुलाई आज रियल लेस्शन पढाई आछु ।
घरमा मात्र नाम थियो, नाम मात्रको नाम थियो,
"द ग्रेट कान्छो" बनि आज, डार्लिङ्ग, नामको भ्यलु बडाई आछु ।
झट्ट भेट्यौ कता कता चिने जस्तो लाग्यो
पहिले कंही कता कता हिने जस्तो लाग्यो
केही समयको चिनजानलाई बन्धनमा राख्न
हतार हतार हाम्रा कुरा छिने जस्तो लाग्यो
भित्र रित्तो भई बाहिर साख देखाउन लाई
टना टन्न दाईजो फेरी दिने जस्तो लाग्यो
बजारमा सजाएको कुनै बस्तु होइन होला
किन किन के के सोचे किने जस्तो लाग्यो
चोट किन दिन्छ, जिन्दगिले घरीघरी
खुशी किन छिन्छ, जिन्दगिले घरीघरी ।
तिम्रै यादमा बस्दा, रसाउछन आँखाहरु
आंसुहरु किन लिन्छ, जिन्दगिले घरीघरी ।
देख्याहैन भेट्याछैन, कस्ती होउली तिमी
मेरैठानी किन चिन्छ, जिन्दगिले घरीघरी ।
कहिलेभेटु कहादेखु, चन्चल भएकोछ मन
भेट्नेदिन किन गिन्छ, जिन्दगिले घरीघरी ।
छोडी जाने निस्ठुरीले फर्की नहेर
माया अन्तै लगाउँने मर्की नहेर॥
अर्कै नयाँ मायासँग खुशी रहेर
विष पानी मिसाएर छर्की नहेर॥
अरु कोहि सितलता दिने भएनी
सुर्य जस्तो राप बनि चर्की नहेर॥
झुटो माया अरुलाई दिई गएनी
हाँसी खुशी बोलिदेउँ झर्कि नहेर॥
जति सुबास दिएपनि झर्नैपर्ने रैछ आखिर
धरती आकाश देखेपछि मर्नैपर्ने रैछ आखिर
कहिले सुख कहिले दुख चक्रब्रती जीन्दगीको
जंघारहरु हाँस्दै रुँदै तर्नैपर्ने रैछ आखिर
आफ्नै जीबन जली यहाँ खरानीझैं बन्दापनि
दुनियालाई नौलो किरण छर्नैपर्ने रैछ आखिर
पूर्वपश्चिम उत्तरदक्षिण दश दिक्पाल दुवै ध्रुब
यो मन त्यो मन बस्तीबसाईं सर्नैपर्ने रैछ आखिर
कहाँ गए गुन्युचोली भोटाहरु खोज्दैछु म
डन्डीबियो कपर्दी र गोटाहरु खोज्दैछु म
फ्रीज अरे कुल्लर अरे केके कुन्नि यस्तै अझैँ
गाउँघरमा पानी पिउने लोटाहरु खोज्दैछु म
शहरमा अग्लाअग्ला आकाशछुने भवन नभई
घुम्नेघर गाउँघरका कोठाहरु खोज्दैछु म
आधुनिकता आएपछि कोठैपिच्छे कम्प्यूटर
दैलोमाथि झुण्डाइएका फोटाहरु खोज्दैछु म
