जुत्ता बिना टाइ र शुट्मा के हिंड्नु ठाँटिएर
ब्यबस्था नै त्यस्तै छ यँहा के गर्नु राँकिएर ।
ट्राफिकनियम कडा छ रे जरिमाना तिराँउछन
आँफु हिड्छन हेल्मेट बिना बाइकमा हाँकिएर ।
धनीको दोष त माफि हुन्छ सम्झौता गरेपछी
निर्दोषिलाई नै दोषी मान्छन घुसद्वारा ढाँटिएर ।
जुत्ता बिना टाइ र शुट्मा के हिंड्नु ठाँटिएर
ब्यबस्था नै त्यस्तै छ यँहा के गर्नु राँकिएर ।
यहाँ रस भर्ने भन्दा सोस्ने धेरै देखिए ।
आगो माथि घिउथप्दै ठोस्ने धेरै देखिए ।।
आफुमाथी उठ्न गरीबमारा सामन्त लाई ।
देउता मानी पाउ पर्दै पोस्ने धेरै देखिए ।।
मानवताको खोलओढी निर्धोलुट्ने बलिया ।
आफ्नो छोढी पराइको खोस्ने धेरै देखिए ।।
एउटामाथी दु:खआए सबैमिली अङ्गाल्दा ।
नाना भाती कुरालाउदै झोस्ने धेरै देखिए ।।
घुम्टो ओढाई लैजाउ भन्थे, उन्ले आउन मानिन्,
खोटो हो की कर्म मेरो,माया मैले लाउन जानिन ??
सिन्दुर,पोते,चुरा,धागो किनिल्याए उनलाई भनी,
लेक,बेशी,मेला,पात शायद मैले, धाउन जानिन ।।
मेरो आशा हरु सुनगाभा झै, सधैं यहाँ फुली दिदा,
बिरह मा गाउन खोजे, रोधिघरमा गाउन जानिन ।।
शिशीर पछी बषन्त झै, आचल भित्र बस्न खोजे,
एकनास भई उनको जिन्दगीमा मैले आउन जानिन ।।
के रह्यो र अब यो सास त बाँकी छ ।
जिउँदै छु भन्ने आभास त बाँकी छ ।।
म मान्छेको सामु बदनाम छु अचेल ।
दुनियाँको घृणा उपहास त बाँकी छ ।।
बयान दियौ सबै भुल मेरो नै थ्यो ।
लोकलाई भन्ने बकबास त बाँकी छ ।।
धेरै दुख्छु होला तिम्रो यो शहरमा ।
मैले छाडेर जाने निर्वास त बाँकी छ ।।
अप्सरा पो हौ कि कतै, या परी पो हौ कि तिमी ?
बिन्, बादलनै बर्सिदिने, या झरी पो हौ कि तिमी ?
अप्सरा पो हौ कि कतै..
पिपल पाते ओठ तिम्रा, नयन छ्न् मृगका झै,
कोईलीको बोली तिम्रो, या चरी पो हौ कि तिमी ?
अप्सरा पो हौ कि कतै..
सामु मेरो तिमी हुँदा, आफै लाई बिर्सिन्छु म,
भुल्भुलैया देशको कुनै, नगरी पो हौ कि तिमी ?
अप्सरा पो हौ कि कतै..
पुष्प-कमल ति अंग मा, छुँदा दाग लाग्छ कि त,
बेली हौ कि चमेली या, बाबरी पो हौ कि तिमी ?
अप्सरा पो हौ कि कतै..
म गज़लकार होइन तर लेख्दै गर्दा हुन्छन
म कविता लेख्दिन तर कोर्दै गर्दा हुन्छन
सारै सजिलो हुन्छ लेखक बन्न अनि लेख्न
म मुक्तक पनि नकोरेरै पोख्दै गर्दा हुन्छन
के लेखु भनेर बस्यो,चारैतिरका कुरा हेर्छु
म लेख लेख्दिन भन्छु,सोच्दै गर्दा हुन्छन
कतिले ठुलो ठानुहुन्छ कतिले धोलो मात्रै
तर,हेर्नुस साथी यो सब भोग्दै गर्दा हुन्छन
आज तिम्रो तस्बिर हेरी हेरी पिए
दुई चार बोतल, फेरी फेरी पिए
मुटु झिकेर दिए, फ्याक्यौ पथर भनी
नपी भन्दै थिए, अटेरी हुँदै पिए ।।
जती पिडा बड्दै, गयो अरु थप्दै गए
उभिन नस्क्ने भएछु, मझेरिमा लड्दै पिए ।।
यती नजिक सम्झे, टाढा हुँदै गयौ
बिहानबाटै सुरु भयो, अन्धेरी सम्म पिए ।।
पर्ख तिम्रो मिठो निन्द्रा, छिन्छे कालीले
अथाह माया तिमीलाई नै, दिन्छे कालीले
रिसाएर जहा जाउन, यहि फर्काउछु
नझुक्याउन तिम्रो माया, चिन्छे कालीले
पिडा भित्र नलुकाउनु, मिली बाडुला
तिम्रा सारा दु खलाई नि, लिन्छे कालीले
नाफा घाटा जे जे होला, चोखो मायामा
यो मन दिई त्यो मायालाई, किन्छे कालीले
बियोगमा परी संधै रुने गर्छु म त साथी ।
आँशुले नै चेहरा यो धुने गर्छु म त साथी ।
हर्षाश्रुमा डुबी जिउने चाहा हुँदा हुँदै पनि,
बेदनाको ज्वाला भित्रै हुने गर्छु म त साथी ।
कर्मै खोटी भए पछी खुसी कहाँ मिल्दो रै छ,
धिक्क मान्दै निधार यो छुने गर्छु म त साथी ।
कहीं सुख कहीं दु:ख यहि नै हो जिन्दगानी,
तर संधै आँशु बनि चुने गर्छु म त साथी ।
आशाहरु मरी दिंदा जिउँदो लाश भैँदो रै'छ,
सडीएर आफै भित्र कु'ने गर्छु म त साथी ।
बाटो हिंड्ने बटुवा को भर हुन्न सानु ।
आशय दिने ढटुवा को भर हुन्न सानु ।।
कती कुर्छौ उसैलाई फर्की आउछ भनी ।
धनको पछी छटुवा को भर हुन्न सानु ।।
साँचो माया नबुझ्नेलाई थाहा हुन्न अर्थ ।
बेसार जस्तै घटुवा को भर हुन्न सानु ।।
अघी पछी नसोची स्वार्थ हेरी जता ततै ।
पाउदा थाली चटुवा को भर हुन्न सानु ।।
हुन्छ भन्दै यहाँ उ सबलाई धोका दिन ।
बैगुनी भई खटुवा को भर हुन्न सानु ।।
