मदहोसिमा ढल्छौ किन प्रेमको खोली तरौ भन्दा तर्न मानेनौ ।
पस्चातापमा जल्छौ किन झापा तिरै झरौ भन्दा झर्न मानेनौ ।।
रुपको बखान गर्दै म त पहाडको रानी मायाकी खानि भन्थ्यौ ।
गाउको म सोझो सानु मेरो विश्वाश गर भन्दा गर्न मानेनौ ।।
दोबाटोमा भेटिएका मान्छे सबै जाली फटाहा हुन्छ भन्थ्यौ ।
धोखा हुन्न जिन्दगी भर साथ दिन्छु भरपर भन्दा पर्न मानेनौ ।।
थाहै भएन मलाई कति चाडै गलाई सकेछौ
भित्र भित्र यो मुटुमा तिखो छुरा चलाई सकेछौ
रम्दै थिए तिम्र्रै मायामा हराउदै तिम्रै छायामा
आफ्नो मन न्यानो पार्न मेरो मन जलाई सकेछौ
सगै हुन्छु सयौ जुनी तिम्रै हु म सदा सदा भनी
यता मख्ख पारी अन्तै दिल जोडी छलाई सकेछौ
भन्थ्यौ पैलो तिमी मेरो अन्तिम सम्म नी तिमी मेरो
होला भने भर परे कयौ मन ढलाई सकेछौ
नाना थरी फेशन गर्छौ गाउघरमा हुर्की ।
बुढा बुढी बाबुआमा लाई देखाएर घुर्की ।।
शरिर भरी ट्याटु खोपी हिप्पप भन्छौ ।
साव अक्षर जाँदैनौ निकै लाउछौ फुर्ती ।।
स्टायल पार्छौ रयाप सितै पाए झ्याप ।
कुसङ्गत ले पिउछौ चरेस गाजा सुर्ती ।।
जिउनडालको मरन्च्यासे देखाउछौसान ।
मैहुङ भन्दै चोकचोकमा लगाउछौ उर्दी ।।
अन्ध्यारो मा कतीबस्नु, एउटा टुकी बालौन ।
नयाबिचार मनमा राखी, पुरानोलाई ढालौन ।।
आजबिक्रिती र बिसङ्गतिले, दुर्गान्धभो हेर ।
गाउबस्ती सुधारनलाई, सबलेपाइला चालौन ।।
सुनलाईजती पगालेनी,पित्तलकहिले बन्दैन ।
वैरी भाव फाली हजुर, कुबिचारलाई गालौन ।।
बैशाखीको साहारामा, पराइकै भर कती पर्नु ।
चुहिएकोआफ्नो घरकोछानो,सबैमिली टालौन ।।
मैलो चोली थोत्रो टोपी टालम भन्थे हजुरबाले
यो दशैमा ठुलो खसी ढालम भन्थे हजुरबाले ।
हाम्रो घरपनि ज्योति छाऊन सक्छ यसपाली
पिस चामल सेल रोटी हालम भन्थे हजुरबाले ।
पिङ हाल्ने लट्ठो बाट्न काम आउछ हेरहै नाती
खरबारीको बाबियोलाई पालम भन्थे हजुरबाले ।
हामीमात्र कती सधैं पिल्सिएर बाच्नुपर्ने
यही दशैंमा गरीबीलाई फालम भन्थे हजुरबाले ।
छोड्यौ किन बोल्न पनि आजकाल
कोहि पायौ होला धनि आजकाल॥
तिमी मेरो राजा भन्दै मर्ने सधै
गयौ अन्तै बैरी बनि आजकाल॥
छोडी साथ गए पनि टाढा टाढा
तिम्रै नाम जब्दै छनी आजकाल॥
तिम्रो साथ बिना मर्छु भन्दै हिड्ने
भाग्यौ माया दिन्छु भनि आजकाल॥
को हिमाली को पाहाडी सबै उस्तै तराई ।
मिली जुली बसौं हजूर कोही छैन पराई ।
हेर नेपाली हौं भन्ने हुनु पर्छ भावनामा ।
आफु-आफु लड्नु हुन्न के हुन्छ कराई?
आउ हामी सुध्रे सिंगोदेश सुध्रिनेछ हाम्रो ।
हामी सुध्री एकापसमा माया मोह सराई ।
देशको निम्ति केही गर्ने उदेश्य हुनुपर्छ ।
दिनहूँ यहाँ कति मर्छौ आफु आफै डराई ।
भिरमाथिको फूललाई टिप्न कहाँ सकियो र
शिरमाथिको फूललाई टिप्न कहाँ सकियो र ।
भेल आउँदै हुत्याउदै गर्दापनि जिन्दगीले
तिरमाथिको फूललाई टिप्न कहाँ सकियो र ।
कहिले खुशी कहिले आबेग सन्नाटाका पाटाहरु
पिरमाथिको फूललाई टिप्न कहाँ सकियो र ।
कहिले उन्छ शरीरमा रगतको भेलै बग्छ
झिरमाथिको फूललाई टिप्न कहाँ सकियो र ।
तिमि देखि धेरै टाढा बिरानो शहरमा छु ।
तिम्लाइ भेट्ने अथाह मनको रहरमा छु ।
रहरले होइन प्रिय बाध्यताले टाढा हुनुपर्यो ।
त्यसैले प्रिय पानिबिना माछि झै बगरमा छु ।
तिम्रै खातिर हासि हासि सहिदिंछु दुःख हरु ।
त्यसैले प्रिय आज बेतन लिने लहरमा छु ।
तिमि देखि धेरै टाढा बिरानो शहरमा छु ।
तिम्लाइ भेट्ने अथाह मनको रहरमा छु ।
सडकमा ढुङगा हान्नेकै बजार छ
प्रगतिमा खुट्टा तान्नेकै बजार छ ।
यतापट्टी ल्याप्प उतापट्टी चर्याप्प
राजनीति गर्न जान्नेकै बजार छ ।
बिकास त मट्ठ भएको धेरै भो
बाउबाजेको बिडो धान्नेकै बजार छ ।
रातारात मान्छे करोडपति हुन्छ
चम्चागिरी पेसा मान्नेकै बजार छ ।
