चोखो माया गर्नेलाई बोलाउँ के भनेर,
मन मुटु हर्नेलाई बोलाउ के भनेर ।
बचनको बल्छि हानि पास ताने पछि ,
आफै पर सर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
रिसाएर कतै पनि नजाउ कालि भन्दा,
मनको नाता पर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
हृदयमा तृष्णा साँचि भन्न डराउदै,
रुँदै नदी तर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
प्राण घाति बनाउछ कि जस्तो भान पाएँ,
अ शान्ति ले मर्नेलाई बोलाउँ के भनेर ।
आजभोली कमजोर भाको छ !!
बाध्यताले कामचोर भाको छ !!
थकित देखिन्छ खै किन हो
पिडाबोधले भाबबिभोर भाको छ !!
मायाप्रेमका कुरा सुन्नै मान्दैन
उस्कोत ह्रीदयनै कठोर भाको छ !!
रसाइ रहन्छन आँखाहरु साउनेझरी झै
लाग्छ उस्लाई आजभोली बोर भाको छ !!
अभावले गर्दा आज रारा रुदैछ
उसै गरी बिरगंज बारा रुदैछ
देखेर नेताको काम गर्ने चाला
हो दुखियाको बस्ती सारा रुदैछ
दिनानुदिन बढेर बेरोजगारी यां
छट्पटिदै भविष्यको तारा रुदैछ
अझै पुर्न सक्या छैन दन्दको घाउ
रत रुकम सग सगै खारा रुदैछ
सपनीमा झस्किने यो बानी गएन !
तिमी संग मस्किनी यो बानी गएन ।।
ति हात थाम्ने रहरमै कालो कपाल सेतो भयो,
छुदापनि रिसाउने तिम्रो त्यो बानी गएन ।।
बात पाए, घात पाए, कयौ चोटि आघात पाए!
तर तिम्रो मुहार देख्दा सबै बिर्सने यो बानी गएन ।।
मनका पोका खोल्छेऊ भनि धेरै पटक मौन बसे,
तर ति ओठ कहिले नखुलाउने तिम्रो त्यो बानी गएन ।।
परेलीमै बल्झाई राख्यो आगनीको याचकसरि सधै,
" अर्याल कान्छो" तिम्रो ठुलाओछ्यानको कहिलै पाहुना भएन ।।
लुट अझै कती लुट्छौ, यसै लुट्या मन मेरो !
तोड अझै कती तोड्छौ, यसै टुट्या मन मेरो !
(लुट अझै कती लुट्छौ, यसै लुट्या मन मेरो !)
सुनामिको छाल पनि फिक्का लाग्छ आजभोलि,
मुसल्धारे अशिना ले, यसै चुट्या मन मेरो !
(लुट अझै कती लुट्छौ, यसै लुट्या मन मेरो !)
वैरी को रुप नधर भो, चोट दिन तिमी मलाई,
आफ्ना ले नै घात गर्न, यसै जुट्या मन मेरो !
(लुट अझै कती लुट्छौ, यसै लुट्या मन मेरो !)
जून भन्दा उनी राम्री मृगचालको के कुरा ।
अप्सरा झै सजिएको महलको के कुरा ?
सबलाई अदा गरी त्यों पायल बजौनेको ।
शायद् अर्कै संसार । धरातलको के कुरा ?
रूप रंग चन्द्रमा झै हेर्दै मात लाउछिन ।
तीर्थयात्रा गै पिउने गंगाजलको के कुरा ?
लत्पतीई सराबीले ओठ कमाई साथ माग्दा ।
मुखा मुख गरीहास्ने हलचलको के कुरा ?
अलि नजीक सर कान्छु अब डोरी बाटु जिन्दगिको
दु ख हरु टर्दै जान्छन् चोखो माया साटु जिन्दगिको
अलपत्रमा परीरह्यौ अघि जाने नयां बाटो खोजौ
हात थामौ दुबै मिलि नया काम आटु जिन्दगिको
जङ्घारलाई छिचोलेर हामि पुग्नु पर्छ गन्तब्यमा
हराभरा बनाउ लानि कोर्ने काडा काटु जिन्दगिको
कति राम्रो देखिएला हाम्रो सुखि सानो फुलबारी
रोपि मात्रै कहा हुन्छ झारपात छाटु जिन्दगिको
लजालु ती नजरैले तानीतानी मार्यौ मलाई ।
मिठो बोली पेट्मा छुरा हानीहानी मार्यौ मलाई ।।
वशन्तको पालुवा झै पौलिने यो जिन्दगीलाई ।
कोपिलामै ओइलाएर जानीजानी मार्यौ मलाई ।।
वैरी धेरै कान फुक्छन् सत्य कुरा नबुझेर ।
निर्दोषिलाई त्यसै दोषी मानीमानी मार्यौ मलाई ।।
संगै रम्ने हरीयाली तन मन्को बगैंचामा ।
फुल्दै गर्दा काडा भनी छानीछानी मार्यौ मलाई ।।
बाउबाजेका कुरा हजुर ध्यान दिएर सुनौ ।
शब्द शब्द जोडेर यहाँ एउटा माला उनौ ।।
पुर्खा हरुको अमिट्छाप ले रङ्गिए को ।
दौरा सुरुवाल ढाका टोपी सबैमिली चुनौ ।।
नलगाउन नसुहाउने पहिरन तीमी ले ।
फरिया साडी अनी चाउबन्दी लाई तुनौ ।।
नझुक्ने त्यो गोर्खाली का सन्तान हामी ।
तुच्छ कुरा,सबैफाली राम्रा मात्र गुनौ ।।
गैंती बेल्चा चलाउने मजदुर हामी
ढुंगा माटो गलाउने मजदुर हामी !
सेंची आफ्नो पसिनाले यो बन्जड भुमि
हिरा मोति फलाउने मजदुर हामी !
उठौ जुटौ कर्मथलो एकाकार भइ
कुविचार जलाउने मजदुर हामी !
कर्मबीर यौद्धा हामी ईतिहांस भन्छ
अत्याचार ढलाउने मजदुर हामी !
