यस्तै पाराले के नेपालमा संबिधान बन्ला र ?
कुरा साराले के नेपालमा संबिधान बन्ला र ??
जति बार्ता गरे पनि नेता नेत्री हुने सँधै मौन ?
भाई चाराले के नेपालमा संबिधान बन्ला र ??
खोक्रो भाषण आउँछ रुप फेर्छन जति बेला पनि ?
शब्दका धाराले के नेपालमा संबिधान बन्ला र ??
नेताको बोलि जनताले नबुझ्ने जनता पनि भेडो ?
खोक्रो नाराले के नेपालमा संबिधान बन्ला र ??
जनताको माग नेताले बुझे पनि सुनी भुली दिने ?
दुनियाँ धाराले के नेपालमा संबिधान बन्ला र ??
कस्तो स्वार्थ पुरा गर्न, सलाई दियो देशद्रोहिले
हेर्दा हेर्दै राष्ट्रियता, जलाई दियो देशद्रोहिले
नेपाल र नेपाली हौ, भन्दा गौरब गर्नेहरुलाई
बिखण्डनको त्यस्तो जादु, चलाई दियो देशद्रोहिले
भातृत्वको के अर्थ भो, लड्दा आफै समाजभित्र
साम्प्रहायिक हिंसा फैलाई, गलाई दियो देशद्रोहिले
कमजोर बन्यो दह्रो मुटु, आफ्नै घरको यो भिडन्तले
कटुताको बिउ रोप्दै घृणा, फलाई दियो देशद्रोहिले
बिश्वासको ईट्टा जोडी, बनाएको बलियो घर
भित्र भित्रै सुरुङ्ग खनि, ढलाई दियो देशद्रोहिले
जानेनजानेका नाना गुड्डी र गफ चुट्नै पर्यो,
यसकै बलमा दुनियाँको दिमाग पनि भुट्नै पर्यो ।
अचम्मको गणित रै'छ राजनीतिको गणित साथी,
जुटी हिसाब नमिले त मिलाउन फुट्नै पर्यो ।
गाडी इन्धन आवास अनि अरू धेरैधेरै कुरा,
जुनीभरका यी सुबिधा जुटाउन जुट्नै पर्यो ।
कसले छाड्थ्यो यस्तो मौका नघुमेर देश-विदेश?
घरी यता घरी उता विमान चढी छुट्नै पर्यो ।
मन पर्ने जग्गा चाहियो मन हर्ने महल चाहियो,
धेरै ठाउँमा उध्र्यो पनि उध्रिँदा त खुट्नै पर्यो ।
ऐठन भयो सपनीमै, सगरमाथा ढल्या रैछ ।
बिउँझी हेरेँ गाँउ शहर, घरहरु जल्या रैछ ।
अराजकको भुमरीले, गाँजेको छ देश मेरो ।
उन्नतिका पाईलाहरु, एकाएक गल्या रैछ ।
अँध्यारोमै रमाउँछन, उज्यालोलाई छेक्नेहरु ।
दिउँसै मध्य सडकमा राँकोहरु बल्या रैछ ।
जुनै तन्त्र आए पनि, फेरिएन गरिबको बास ।
जनताका छाती माथी, बन्दुकहरु चल्या रैछ ।
आष थियो करोडलाई, तर अर्को बाटो मागे ।
हिँजोका ति बाचा आखिर, हामीलाई छल्या रैछ ।।
नेपाली हौ हामी एक हुनुपर्छ ।
सान्तीले नै हाम्रो आसुँ धुनुपर्छ ।।
षडयन्त्र बहुजाती नेपालमा
दाजु मर्दा भाई यहाँ रुनुपर्छ ।
बुद्दसान्ती फैलियोस कामना छ
हिसा त्यागी जुनातारा छुनुपर्छ ।।
नेपाल र नेपाली हो आदिबासी
समानता परिचान खुल्नुपर्छ ।।
बन्द बिकास काम चलाउ, सरकार भए पछि
मन्द निकास पिपलपाते, व्यबहार भए पछि
गौतम बुद्ध नदेउ अर्ति, म हिसांको बाटोमा छु
खुन पिएर जिउनु पर्ने, तरवार भए पछि
अभाब भित्र सारा जनता, पिल्सिएर मरेपनि
हेर्ने होईनन् नेता ज्युले त, दरवार भए पछि
देश भरीनै कोलाहल छ, हत्या हिसां जताततै
के आस राखु र नेता सबै, मतियार भए पछि
जनता सामु देखाउदै दाँत, ङिच्च ङिच्च हास्दै फेरी
लाज पचाई बोल्दा रहेछन्, ति लाचार भए पछि
आफ्नाले नै बिरानोझैँ ठान्दा मन रोयो,
धोका दिई अर्कैलाई छान्दा मन रोयो ।
जाली रैछ्यौ यो घाँटीमा सुर्केनी कसेर,
जीवनरूपी बगरमा तान्दा मन रोयो ।
खुसी पर्दा यही मान्छे तिम्रो द्यौता भा'थ्यो,
द्यौतालाई दानवजस्तै ठान्दा मन रोयो ।
तन सुम्पेँ, मन सुम्पेँ, सुम्पेँ जिन्दगानी,
ताकीताकी भाला र तिर हान्दा मन रोयो ।
पानी प्युने बहानामा मोती नै झिकेर,
'सागर'बाट टाढिएको जान्दा मन रोयो ।
प्रीत मेरो फुल्यो लजालु आँखैमा लै लै ।
गीत मेरो झुल्यो रसालु भाकैमा लै लै ।।
साथ पाए सानु जिबन हुन्थ्यो रंगिन यहाँ ।
हीत मेरो खुल्यो मायालु काखैमा लै लै ।।
जुन छाए नानु योमन हुन्थ्यो दंग यहाँ ।
शीत मेरो डुल्यो बैशालु पाखैमा लै लै ।।
आशा लाए जानु योतन हुन्थ्यो खुसि यहाँ ।
जीत मेरो भुल्यो दयालु धाकैमा लै लै ।।
रात पाए रानु योबन हुन्थ्यो फुरुंग यहाँ ।
मीत मेरो घुल्यो नशालु नाकैमा लै लै ।।
जून तारा नै झार्छु भन्थ्यौ झार वेला छँदै,
उल्टो सुल्टो कस्तो पार्ने ? पार वेला छँदै ।
नयाँ घरका कुराहरू भए धेरैधेरै,
घडेरीचाहिँ राम्ररी खार वेला छँदै ।
हरेक दिन एउटै लक्षण लिई आउँदैन,
अनिष्ट नि हुनसक्छ टार वेला छँदै ।
गर्न खोजे सम्भव हुन्छ खोज्नचाहिँ पर्छ,
बार बारे तिल जोगिन्छ रे बार वेला छँदै ।
लौ न छिटो उठिहाल भेल आउनै आँट्यो,
आफू तर अरूलाई तार वेला छँदै ।
जतीजती समाजमा मारहरु हुन्छन
मारको त के अर्थ आधारहरु हुन्छन ।
तलमाथि थिचोमिचो भेदभाब बन्दा
आधारको त के अर्थ प्रहारहरु हुन्छन ।
डाकु अनी बलात्कारी उत्पादन हुने
प्रहारको त के अर्थ बजारहरु हुन्छन ।
कहिले चोर फेरी कहिले यीनै साधुसन्त
बजारको त के अर्थ अबतारहरु हुन्छन ।
