कविता र गज़ल हरु चोर्न पाउनु पर्छ
कपी-पेस्ट दायाबाया गर्न पाउनु पर्छ
लेखेरै त ठुलोमान्छे को पो बन्या छ र
एउटा लेख अर्कैनाममा हेर्न पाउनु पर्छ
मान्छेहरु गजब हजुर चोर्ने लेखक बन्ने
तलपट्टि लेख्नेको नाम फेर्न पाउनु पर्छ
कति होलान चोर्नेहरु नांगे झार गर्ने गरौ
सरको लेख अरु नाममा फोर्न पाउनु पर्छ
धन भएर मात्र नहुने रै छ
जन भएर मात्र नहुने रै छ
चोखोमाया पाउन आजकाल
मन भएर मात्र नहुने रैछ
जवानीको मेटाउन प्यासहरु
तन भएर मात्र नहुने रै छ
जित्नलाई जस्तो सुकै युद्ध पनि
गन भएर मात्र नहुने रै छ
रुदा रुदै सके आश धित मरेको छैन
मनभित्र अझै उन्को प्रित मरेको छैन
कोहि नभएका यी म जस्ताका लागी भनि
यसैले त विरहको गीत मरेको छैन
चोटैचोटले हजार बार हारै सहेर
अझै पनि जिन्दगीको जित मरेको छैन
बिस्तारै छिप्पिने कालो रातसंग संगै,
के तिमी नि कहिले छिप्पिएका छौ?
कालो कालकूट निशा ले सुस्त सुस्त दिन खादा,
के तिमी नि कहिले त्यसरि नै सिद्दिएका छौ?
ईच्छा र यथार्तताको तेस्रो बिश्व युद्ध पर्दा,
के तिमी नि कुन्तीसरि बिबश र वेहाल भएका छौ?
जीवनको संग्राममा कलंगारुपि घोकन्ते पाठले ठेङ्गा देखाउदा,
के तिमी नि कहिले अशोकासरि प्रमाणपत्रका थानमा थन्किएका छौ?
पहिलो प्रेमले सर्वस्व त्यागी साथ तिम्रो माग्दा,
के तिमी नि हारेका युधिरिष्ट भएका छौ?
मायाको पनि कुनै आकार हुन्छ र लाटी ?
तिमी नै भन यस्को प्रकार हुन्छ र लाटी ?
निर्मल-चोखो छ यो, पवित्र गंगा सरी नै,
अमृत मा नि कतै, विकार हुन्छ र लाटी ?
याँहा त राज चल्छ, केवल दुई मुटु को,
मायाको देशमा नि, सरकार हुन्छ र लाटी ?
सपना पूर्ण हुन्छ, तिमीले साथ दिए पो,
म एक्लै ले चाहेर, साकार हुन्छ र लाटी ?
तिम्रो बिद्वोता संग किन, लुका-छिपी खेल्न मन लाग्छ
तिम्रो मुटुबाट केहि किन, लुकी-लुकी चोर्न मन लाग्छ ।
प्रखर दिमाग, कर्मठ हात, झुकी-झुकी माया गर्न मन लाग्छ
तिम्रो आँखाबाट किन आज, अनुराग चोर्न मन लाग्छ ।
झरेका कपाल, खुम्चेका निधार, बारम्बार देख्न मन लाग्छ
मुटु कोरी जन्मिएको आज, प्रेमिल गजल मन लाग्छ ।
किन हो हिजो-आज, आफ्नो भन्न मन लाग्छ
तिम्रो बिद्वोतालाई किन आज, सलाम गर्न मन लाग्छ - ।।।
तिमीले माथ दियौ र पो, ति खुशी हरु किन्न सकें ।
तिमीले हात दियौ र पो, अनेक घुम्ती हिन्न सकें ।
पहराको शिमल थिएँ, भूवा सरि उडि रहने,
तिमीले साथ दियौ र पो, मैले जीवन चिन्न सकें ।
कूलतको मै राजा थिएँ, समाज मा काँडा जस्तो,
तिमीले जात दियौ र पो, सुखका पल छिन्न सकें ।
सबैलाई नराम्रो थिएँ, तिम्रो मायाँ ले फेरिएछु,
तिमीले आँट दियौ र पो, कहाली दू:ख पिन्न सकें ।
बिद्रोहको बाँध हेर लौ फुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
बहुतल्ले भवनलाई नि टुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
पत्याउनु पर्ने सामर्थ्य नपत्याउनु गल्ती भयो
धन, ज्यान समेत हेर लुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
मान्छे भएर बिबेक छैन एकतामा बसौ भन्ने
झरी, पैह्रोलाई एकैसाथ जुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
सन्तुलित रहोस धरा अब पोलिथिन बन्द गरौ
नत्र त मानवको साथ छुटाइ छाड्यो प्रकृतिले
भनेकै थें यो जोवन, दिंउला निर्माया ।
छोडी हाल्यौ, अब एक्लै जिंउला निर्माया ।।
रम्नु तिमी हाँसी खुशी, पिउनु अमृत सँधै,
के भयो र, म नै आँशु पिंउला निर्माया ।।
हुन्छ भनी ढाँटी हाल्यौ, यो मन फाटी हाल्यौ,
जसो तसो फाटेको मन, सिंउला निर्माया ।।
यो जुनीमा गरीब भए, सबले गरे हेला,
अर्को जुनी अमिर कै, लिंउला निर्माया ।।
मायाको जग बसाइदिउला छाना बन्छौ कि?
शब्द संगीत सजाइदिउला गाना बन्छौ कि?
निद्रा छैन भोक छैन दिन र रात नि उस्तै
भोक प्यास मेटाइदिउला खाना बन्छौ कि?
अमुल्य छ जोवन मेरो सबैले त भन्छन
जोवन कैद गराइदिउला थाना बन्छौ कि?
जिन्दगीको सबै दाउ तिम्रै नाउमा पर्नेछ
भोटे चिडी मिलाइदिउला पाना बन्छौ कि?
