तीन काने, चार आँखे भई पात पात हुन सक्दिन म,
धरौधर्म आगो खाई अँगार हग्न सक्दिन म ।
धनीलाई बागबाग, निर्धनलाई बगर हुन सक्दिन म,
ताल परे तिवारी नत्र गोतामे हुन सक्दिन म ।
नास्तिक होईन आस्था राख्छु तर अन्धबिश्वासी हुन सक्दिन म ।
ढुङ्गालाई ईश्वर भन्दै पुजी बस्न सक्दिन म ।
गर्नेले गरेकै छन कालो पनि सेतो पनि तर
माता र भूमिमा आगो लगाई तापी बस्न सक्दिन म ।
हासिदेउ न मेरी काली, आंसु नझार
निस्ठुरी बनी तिमी, माया नमार ।
मेरा सारा खुशी तिमी, बाच्नेछु तिम्रै लागि
आँखामा आंसु दीई, खुसी नतार ।
तिमी बिना एक्लो छु, आईदेउ न जिन्दगीमा
भरोसा तिमीनै हौ, जिउने आ-धार ।
म तिमिलाई माया गर्छु, मेरो तनमनमा तिमी
मेरो माया झुटो सम्झी, अन्तै नसार ।
सृष्टि फल्ने धर्ति हजुर, म त जाबो फाली न हुँ ।
सधैं पाउ सहि रहने, म त जाबो आली न हुँ ।
फूलै फूलका थुँगा हजुर, हजुरकै तारिफ हुन्छ,
बिछोड अनि चोट खेप्ने, म त जाबो डाली न हुँ ।
गंगा जी को जल हजुर, हजुरकै निश्छल गाथा,
लुकेर उधें बगी जाने, म त जाबो नाली न हुँ ।
बहुमूल्य धातु हजुर, हजुरकै पूजा-आजा,
खोलेफांडो मुछ्ने गिल्टे, म त जाबो थाली न हुँ ।
धेरै भयो छोड़ी आको सपनीमा देखिन होली ।
परदेशीको सम्झनामा चिठीपत्र लेखिन होली ।।
कुटो, कोदालो खन्ने पर्थ्यो, घांस, दाउरा पनि,
कामधामको व्यस्तताले मेरी प्यारी थाकिन होली ।
मेरो यादले सताउदा, रातमा निंद्रा लागेन कि,
सुम्सुम्याउदै मेरो तस्वीर सिरानीमा राखिन होली ।
सँगै उड़ने जोड़ी ढुकुर आज कता- कता भयो,
एक्लै बसी विरहीमा आँशु झारी रोइन होली ।
यहाँ मेची देखी काली सम्म कोही देखिएन ।
सबकोलागि केहीगरौ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
हिमाल, पहाड, मधेस तराइ सबै एउटै हो ।
हामीएक हौ छैनौपराइ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
मन्दिर,चर्च,चैत्यगुम्बा,मस्जिद, माङ्हिम ।
सबैलेपुज्ने देउताएउटै भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
दिनकोघाम रातकोजुन सबैले खाने एकैनुन ।
छुवा छुत लाई फालौ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
जवानी छरेर हुर्किछ्यौ माधुरी ।
भनेको थोरैथ्यो फुर्किछ्यौ माधुरी ।
आँखामा गाजलु पोतेर तिमी त
परेली सबै नै खुर्किछ्यौ माधुरी ।
प्रितको चाहना बोकेर मनमा
जवान सामुन्ने घुर्किछ्यौ माधुरी ।
वसन्ती जवानी मुहान रसिदा
रङ्गिन थोपामा तुर्किछ्यौ माधुरी ।
हासोसँग बाँच्न पाउदा मनलाई अन्तै साटिरहिन
आशुसँग साच्न पाउदा आँफैलाई फेरी ढाटिरहिन ।।
तिम्रोजीवन खोटो भन्दै सुखसयल चुम्ने उनको रहर
खुशी मात्र सिउछु भन्थिन बादल जस्तै फाटिरहिन ।
कोयली को भाका गाउदै बनपाखामा डुल्ने उनको रहर
चरी जस्तै जिउछु भन्थिन सधैं कैदी जीवन काटिरहिन ।।
बहर लाई गोठ को माया ।
रहर लाई ओठ को माया ।।
झुटो मुद्दा खेप्नै परे पनि ।
वकिल लाई कोट को माया ।।
एउटै रगत मा भन्दा नि ।
ब्यापारी लाई नोट को माया।।
जनता ले गाली गरे के भो ।
त्योनेता लाई भोट् को माया ।।
संसारकै अग्लो हाम्रो हिमाल जिन्दाबाद !
चिसो-चिसो हिम नदी,को छाल जिन्दाबाद !
भूगोलको कुना-कुना चलोस हल्लाहरु
मेरो देश खोला नाला र,ताल जिन्दाबाद !
भाषा धर्म आफ्ना-आफ्नै अनेक रितिथिति
दिव्य ज्योति छर्ने चैत्य बहाल जिन्दाबाद !
पौरखिलो जाति हामी बेच्दैनौं स्वाभिमान
प्राण भन्दा प्यारो हाम्रो नेपाल जिन्दाबाद !
के लेखेछ भाविले निधारमा हेर्न नमिल्ने ।
दु:खै पर्या भएनि भाग्यमा फेर्न नमिल्ने ।
सादा कागजमा कोरेको अक्षर मेटे जसरी
मेटेर चिताएको कुरा क्यै केर्न नमिल्ने ।
जो लेख्या छ सो घतित् हुन्छ निरन्तर
खुशी हुँदा बाटो छेकी सुख घेर्न नमिल्ने ।
फिजाउ कि ! वारपार षड्यन्त्रका ति जाल
सत्य उही छ कर्म जालमा बेर्न नमिल्ने ।
