प्रेममा तगारो नौलो हैन, सृस्टि को उद्भव देखीनै छ
एउटा स्वयंम् को प्रेम कथा, यहाँ त अझैनी केरिनै छ
सजिलो जिउन कहाँ रछ, लडेर जिउनु पर्ने सधैं
आफ्नैले खनेको खाल्डो देख्दा, लाग्दैछ बाटोचै छेकिनै छ
साहारा विश्वाश उनी मेरो, फैसला दैबको सुन्नुनै छ
भबिस्य लेखेको छु मैले, स्वर्गमा मुद्दा त्यो पेसिनै छ
ध्रिस्टता देखेर डग्मगायो, हल्लियो इन्द्रादि सबै लोक
गरेको तिमीले पाँउने त, न्याय र निसाफ हो तिंनै छ
बल्झेर ब्यथा गल्दैछ आत्मा
सन्ताप कस्तो जल्दैछ आत्मा
के भाग्य लेख्यो दोषी छु आँफै
चर्केर ऐना छल्दैछ आत्मा
जादैछु टाढा यो गाउँ छाडी
रोकेर धड्कन् चल्दैछ आत्मा
जप्दैछु मैले यो मृत्यु माला
त्यो दृश्य सम्झी बल्दैछ आत्मा
बादलुको ओतपरे नि, तीम्रै छाया लाग्थ्यो ।
मलाई घृणा गरे पनि, तीम्रै माया लाग्थ्यो ।।
तीमिलाई नदेख्दा, कयौ चोटि एक्लोपनले
मेरो आशु झरे पनि, तीम्रै माया लाग्थ्यो ।।
पराइ को साथ लागि, कड्किएर सधैं नै
जती आँखा तरे पनि, तीम्रै माया लाग्थ्यो ।।
छाती भरी बेदना र, मुटु भरी खोट ले
सयौ चोट दिए पनि, तीम्रै माया लाग्थ्यो ।।
फाट्नेछ एक दिन कालो रात आमा ।
टर्नेछ राहु ग्रह साढे सात आमा ।।
खपेर सारा दु:ख सही जन्म दियौ ।
समाती हिंड्न सिकें तिम्रो हात आमा ।।
बनेर त्यागी जन्म घर भुली उता ।
बनायौं कर्म घर सारी जात आमा ।।
बात्सल्य गाह्रा विर्सी जाने पापी हुन ।
ममता हुन्न सुकी झर्ने पात आमा ।।
आशाको दीयो बल्दैन मेरो तिमी नै नभए ।
ओठमा मुस्कान फल्दैन मेरो तिमी नै नभए ।
बहन्छ्यौ सधै बनेर रगत यो नशानशामा
धड्केर मुटु चल्दैन मेरो तिमी नै नभए ।
बिर्सन्छु सारा दर्दका कुरा बाहुमा कसिंदा
दुखका प्रहर ढल्दैन मेरो तिमी नै नभए ।
हाँसेर जिबन बाँचौला संगै मरौंला संगसंगै
चितामा आगो जल्दैन मेरो तिमी नै नभए ।
तिमि मेरो जिन्दगीमा रसा जस्तो भयो
नमेट्टीने गरि दिलमै बसा जस्तो भयो
धेरै गरे भुल्न उनलाई,मन बुझाउन खोजे
जाल रच्दै तिम्ले मलाई फसा जस्तो भयो
मनले भन्छ तिम्रै सामु बसु जुनी भरि
एकलौटी मात्रै दिलमा पसा जस्तै भयो
हेर्छु भन्छु तिम्रै नयन हरेक जुनी जुनी
मैले एक्लै माया जालमा धसा जस्तो भयो
जिन्दगीमा नसोचेंको मिठो बहार आयो
बेसहारा यो जीवनले न्यानो साथ् पायो
लाग्छ अब यहि साथलाई मैले पुज्नु पर्छ
जिउनी आखिर यौटै संग मैले बुझ्नु पर्छ
काँडा लाग्थ्यो हिजो सारा फूल बनि छायो
बेसहारा यो जीवनले न्यानो साथ् पायो
आयो रङको तिहार, खेलौँ मिलि होली
बैमनस्यता सबै बिर्सि, ह्रदय यी खोली॥
संस्कृतिको धरोहर यो, मिलनको पर्व
सद्भावले भिजुन ति, कुर्ता अनि चोली॥
नास होस होलिका वृत्ति, आजबाट नै
बाहाओस दानवत्व, हाल्दा रङ घोली॥
दासत्वको चलन, सब नै मासियोस
दहनको कुण्डमा, घमण्ड नासुन् पोली॥
माया लाउने कसरी हो, छुटाउनेको कमि छैन
हिड्न पनि गाह्रो भयो, कुटाउनेको कमि छैन
नसा छुट्छ मदिराको, धनको नसा दशा बन्छ
आफ्नो अर्को नभनेरै, लुटाउनेको कमि छैन
स्वार्थिको यो ससांरमा, निश्वार्थि त पाउनै गाह्रो
महाजाल बुन्दै बुद्धि, भुटाउनेको कमि छैन
मिलेको त देख्नै हुन्न, झगडाको बिउ छर्दै
दाजु भाई अनि घरै, फुटाउनेको कमि छैन
तिल जत्रो कुरालाई, पहाड झै बनाएर
ठुलै भिड सडकमा, जुटाउनेको कमि छैन
तिम्रो घरको भातभान्छा गरुँ गरुँ लाग्यो कान्छा
छोडी अब डेरा उतै सरुँ सरुँ लाग्यो कान्छा
रङ्ग भर्छौ जुल्फी पाल्छौ, ढडिया नि थाप्दै हिड्छौ
जानी जानी त्यसैभित्र परुँ परुँ लाग्यो कान्छा
च्याट्ट रुमाल् भिर्छौ अनि टोपी पनि ढल्काउँछौ
हिरो देख्छौ र पो माया छरुँ छरुँ लाग्यो कान्छा
देख्दा तिम्रो रित्तोपना, उस्तै खाली जवानी त्यो
मदहोसीका प्यालाहरु भरुँ भरुँ लाग्यो कान्छा
लोभ लाग्दो रुप तिम्रो कस्सिएको ज्यान पनि
किन किन तिम्रै लागि मरुँ मरुँ लाग्यो कान्छा
