डालीबाट कोपिला मै 'माया' झार्न खोज्छौ ?
माली भई बिरुवा मै 'माया 'मार्न खोज्छौ ??
फुल्न देउ झुल्न देउ धान को बाला झै
बाली हुँदा झरी जाने 'माया' पार्न खोज्छौ ??
बग्न देउ रम्न देउ खुशी छर्दै सधैं
नाली सङ्ग बगाएर 'माया' तार्न खोज्छौ ??
थोपा थोपा गर्दै सागर बन्छ माया यो
छाली देखी अन्तै तीमी 'माया' सार्न खोज्छौ ??
सुख दु:ख जिन्दगी को रित नबुझेर
ताली बज्दा खुशीसङ्ग 'माया' बार्न खोज्छौ ??
नमर्दै म हरियो बाँस ठिक्क पारे हुन्छ ।
बिरालाले बच्चाझैँ पाईला अन्तै सारे हुन्छ ।
मेरो लाश कात्रोले बेर्न बाँध्न नपाउँदै,
मासु कोच्दै मुखमा आँशु थोरै झारे हुन्छ ।
गरेपनि चियो ति मलामीका नजरले,
दन्किएकै चितामा खुशी तिम्ले खारे हुन्छ ।
नचाहेनि सम्झन आउला थोरै मेरो याद,
छिट्टै काँडे तारले बाटो पुरै बारे हुन्छ ।
देश को माटो को, याद आउँदैन र ?
गाउ को बाटो को, याद आउँदैन र ??
तीमी मुङ्लान पस्दा, शाहुले जोत्यो
खेत को आटो को, याद आउँदैन र ?
कसरी बिर्ष्यौ बलेसी,बग्या चुलामा
घर को पाटो को, याद आउँदैन र ??
पिज्जा खादा साझबिहान,छाक टार्ने
ढिकि र जातो को, याद आउँदैन र ??
बस्याछौ कन्डिशनभित्र,गाउको त्यो
घुम र छातो को, याद आउँदैन र ??
अस्तित्वको लागि लड्न, डराउन त हुन्न हजुर
बिना कारण बिपक्षमा, कराउन त हुन्न हजुर
शान्ति प्रेमि नेपाली हौ, बैरभाव त्याग्नु पर्छ
हत्या हिसां फेरी मन, पराउन त हुन्न हजुर
दाजु भाईकै काटामार छ, खोला बग्छ रगतको
त्यहि खोलामा स्वार्थि डुङ्गा, तराउन त हुन्न हजुर
मिलिजुलि बस भन्दै, नेपाल आमा रुदैछन् नि
फुल फुलाउ बिकासको, झराउन त हुन्न हजुर
आफ्नो लागि धेरै गर्यौ, अब देशको लागि गर
सधै आफ्नै स्वार्थ भित्र, हराउन त हुन्न हजुर
अनित्य उसको मायाँले रुवायो हजुर ।
रुवाई अंश्रुको दहमा डुवायो हजुर ।
कठोरै रहेछ उसको निर्दयी त्यो दिल,
मेरो त मुटु मै काँढाले छुवायो हजुर ।
मायाँ'म गरें'थें उसलाई जीवनै सुम्पेर,
उल्टो नै बियोग भित्र पो कुवायो हजुर ।
अनुक्त नाता र सम्बन्ध जोडेछु मैले त,
मायाँको बदला बिष पो खुवायो हजुर ।
चमकदार ति हरेक वस्तु, सुन हुन्न हेर !
जे छ त्यसमै चित्त बुझाउ, रुन हुन्न हेर !
ठटाउँदैमा ढ्यांग्रो, संगीतकार कोहि हुन्न,
छुन्न जसले कुना मनको, धुन हुन्न हेर !
नचलाउ है रक्षान त्यो, फोहोरको डङ्गुर,
छिटा पर्छ आफ्नै मुखमा, छुन हुन्न हेर !
सागर ले मात्र बोक्छ, नुनिलो त्यो स्वाद,
खोला को त्यो बगर मा, नुन हुन्न हेर !
हामी नेपाली हौ गर्व गरौ, सगरमाथा शिर ले ।
हाम्रोआमा रुन्दैछिन रे,सन्तानहरु को पिर ले ।।
वर्षायाम को भेलसङ्गै,पराई को आक्रमण मा ।
अहिले मेची काली रुन्दैछ रे,छिमेकीको पिर ले ।।
आज आफन्तको झगडाले,स्वच्छ हावा नपाउदा ।
यहाँ फेवा रारा सुक्दैछ रे, दुर्गान्ध को पिर ले ।।
हिजो सम्म शान्ती नेपाल,किन आज हाहाकार ।
लुम्बिनी त्यो दुख्दैछ रे, आतङ्क को पिर ले ।।
फुलेको गुलाबले डसेको याद छ केवल ।।
चाँदनि आँचलमा खसेको याद छ केवल ।।
संगम दोभानको कसरी अलग भयो ?
छातिमै छुराले धसेको याद छ केवल ।।
ढुक्ढुकी चल्दै थियो,सायद ज्यान ढल्दै थियो,
बाँस् माथि बरियोले कसेको याद छ केवल ।।
कसरी पुरियोथ्यो माटोको खण्डहर ?
हो सत्य.! त्यहाँ भित्र पसेको याद छ केवल ।।
ल त सरकार बन्ने भएछ,
भाकाको फेरि घरबार बन्ने भएछ ।
काठमाण्डुको छातीमाथि दुईचार
अझै दरबार बन्ने भएछ ।
उहि हातमा त रहने हो सत्ता आखिर,
बोदे खुकुरी तरबाल बन्ने भएछ ।
बाउन्न झ्याले श्रापित महल
अब भण्डार बन्ने भएछ ।
सिद्राको नासो ढाडे बिरालो
फेरि पहरेदार बन्ने भएछ ।
न थर छ न त भर भन्न कर लाग्यो
लावारिस भो के डर भन्न कर लाग्यो
पत्थर पुज्नेहरुको जमातमा न परे
टुट्छ प्रेम छैन भर भन्न कर लाग्यो
सम्पतीको औकातमा ठालु बन्नेलाई
निमेक गर्नेले सर भन्न कर लाग्यो
बनाउने चाहि साच्चै जेठमा नै हो ?
बन्दैन र त पो तर भन्न कर लाग्यो
मेरा पनि आफ्नै केहि बाध्यताहरु छन्
रत कि मर कि गर भन्न कर लाग्यो
