अजम्बरी न्यानो साथ मा'ग्या थिएँ तिमीसंग
बास बस्न भित्रि आँत मा'ग्या थिएँ तिमीसंग
चोटैचोटले जिन्दगि यो धुजा धुजा पारे पछी
राहतको मिठो बात मा'ग्या थिएँ तिमीसंग
बेदनाको ओडारमा गुम्सिएर बस्दा मैले
साहाराको त्यो हात मा'ग्या थिएँ तिमीसंग
जिन्दगीका चाहाहरु अधेंरीमा डुब्न लाग्दा
चाँदनीको नौलो रात मा'ग्या थिएँ तिमीसंग
पिरतिको पर्खाल त्यो नगाउन सक्छौ मायाँ
मेरो हात समाएर भगाउन सक्छौ मायाँ ।।
माग्या हैन हात तिम्रो साथ मात्र मागेकि हुँ
बिपतीमा अघि बडी सघाउन सक्छौ मायाँ ।।
आशा मरे जाग्थ्यो होला चाह मर्न लागि सक्यो
मर्न लाग्या चाह मेरो जगाउन सक्छौ मायाँ ।।
तिमी सगँ कुनै कुरा नमागे रै बिन्ति गर्छु
मेरो चिता माथि आगो लगाउन सक्छौ मायाँ ।।
तिम्रै हुने चाहाना थ्यो तिम्रो नभै मरे भने
मेरो अस्तु गंगा लगी बगाउन सक्छौ मायाँ ।।
बात हरु चल्छन भने चल्न देउ सानु ।
रात हरु ढल्छन भने ढल्न देउ सानु ।।
माया प्रित नै नबुझ्ने ति रुढीवादी सबै ।
जात हरु जल्छन भने जल्न देउ सानु ।।
साचो प्रेममा इर्ष्यालु हरुको मन भित्र ।
खात हरु बल्छन भने बल्न देउ सानु ।।
आउ हामी साथ हिडौ प्रेम पथ मा सँगै ।
आत हरु गल्छन भने गल्न देउ सानु ।।
दोबाटो मा लुकिछिपी यही समाजले नै ।
घात हरु छल्छन भने छल्न देउ सानु ।।
यौटा गीत जिन्दगीको लेखेर मरुंला
तिम्रो लागी मुटु आफै छेकेर मरुंला
यस्तै रैछ बांचिन्जेल दुखको जिंदगी
तिमी भित्र खुशीयाली देखेर मरुंला
आखा छोपी रौला बरु छातीनै थिचेर
एक पल्ट आँशु सरी भेटेर मरुंला
तिम्रै निम्ती मर्न पाए खुशीले रमौला
यौटा तार पिरतीको रेटेर मरुंला
ईच्छाहरु मनभरी साँचेको तृष्णाले
पिरतीको प्यासहरू मेटेर मरुंला
जाग सारा नेपाली हो काम थाल्न पर्ने भयो,
निभेको त्यो दियोलाई फेरी बाल्न पर्ने भयो ।
मै हु भन्ने बाघहरु स्याल बन्दै गए पछि
बाकी र'का फ्याउरालाई तान्दै फाल्न पर्ने भयो ।
फैलाई छाडे अशान्ति त्यो देशमा स्याल कराएर
मुख बन्द गराउन यो चाल चाल्न पर्ने भयो ।
भ्रष्टचारका साना दुला झन ठुला पो बनाएछन्
पुरै देश भासिएला ति दुला टाल्न पर्ने भयो ।
पितललाई सुन ठानि ठुलै गल्ति गरेका छौ,
सुन खोज्दै बालुवामा त्यस्लाई गाल्न पर्ने भयो ।
छट्पटाई रहेछु आज म तिमीलाई भेट्न
बर्सौ देखि को प्यास हरु , लाई मेट्न!!
काली गोरी होची पुड्की कस्ती भयोउ कुन्नी
चन्चल छन यि आँखाहरु ,तिमिलाई देख्न !!
संसारको सारा खुशी दिउला पर्खिबस मलाई
उडी आउछु तिम्रो सामु कस्ले सक्छ छेक्न !!
विश्वाशमानै माया अडिन्छ धैर्य गरी बस है
दुस्मन लेनी सक्नेछैन हाम्रो मायाको ,घाटी रेट्न !!
बियोग ले तड्पियर, आज म जली रहेँ,
सुकेका झिजा सरी, दन दनी बली रहेँ !!
उठेर अगाडि बड्न नस्क्ने भएछ जिन्दगी
ठिङग उभिय बाटो बिच, कता जाउ अल-मली रहेँ !!
खाटा बसेको घाऊ निको हुन्न झन बल्झिदिन्छ
दबाइ भनी सराब पिए, भित्र भित्रै गली रहेँ !!
सडक बिच ढल्यो जिबन मान्छे हरुलाई भो वाह !वाह!!
कुल्ची हिंडे छाती माथि, ढुकढुकी मात्रै चली रहेँ !!
बिरहको भाका गाउदै बाँची रा'छ जीवन ।
पुतलिको खेल जस्तै नाँची रा'छ जीवन ।।
चोटैचोट छातीभरी दुख्छबल्झी जहिल्यै ।
सोचेजस्तै जिन्दगीमा भएननी कहिल्यै ।।
सबैमाझ दुख्दै भा"नी हाँसी रा'छ जीवन ।
बिरहको भाका गाउदै बाँची रा'छ जीवन ।।
भाग्य मेरो यस्तै रैछ दोसदिनु कस्लाई ।
मान भाची टाढा भयो मुटुमाने जस्लाई ।।
मन मारेर सधैं यहाँ हामी बाच्नु कती?
नफक्रे का आशा हरु हामी साच्नु कती ?
सोर आना माया पाउन सबै भन्छन गाह्रो,
परेली को ईशारा मा हामी नाच्नु कती ?
पुरै जीवन काट्न लाग्यौ थाहै नपाई नै,
आउँला गन्दै दिनहरु हामी भाच्नु कती ?
माली बिना को फुल जस्तै फुल्यौ कतै,
आफ्नोजीवन गुलाबसङ्ग हामी नाप्नु कती?
दिन दिनै दीनताले अब निकै सताउन थाल्यो
देशको समृद्धी पनि अब त्यसै हराउन थाल्यो
शंतानको बिचल्ली देखि मातृभूमि उदाश छिन
काली गण्डकी कर्णाली सबै आँशु बगाउन थाल्यो
कहाँ गएछ गौरव हाम्रो इतिहास कता हरायो
सगरमाथा निराश हुदै शिर निहुराउन थाल्यो
जात पात र क्षेत्र भन्दै अंश बन्डा गर्ने भए छन
तराई बाट दाजुभाइले नै निकाली भगाउन थाल्यो
