जून भन्दा जुन राम्रो थ्यो भन्थे,
त्यो भन्दा जोडी राम्रो हाम्रो थ्यो भन्थे ।
बतास र मंजरी के गर्थे छुईमुई र !
त्यो भन्दा बढि, अंजु !, हाम्रो थ्यो भन्थे ।
देवेश सरले कहदा रोमियो जुलियटको कथा,
त्यो भन्दा रोचक हाम्रो थ्यो भन्थे ।
बतासे डाँडामा बतासले गीत गाउदा,
त्यो भाका मोहनी हाम्रो थ्यो भन्थे ।
सद्भावको फूल माला, चढाएर आओस् दसैँ
आपसमा माया प्रीति,बढाएर आओस् दसैँ
घर बारी साहुलाई छोडी,चाड बाड मान्नु पर्ने
विकृतिलाई चोरऔँला,ठड्याएर आओस् दसैँ
देश हाम्रो नेपाल हो,नेपाली नै सबको जात
ठूलो सानो विभेदलाई,सडाएर आओस् दसैँ
हत्या,हिंसा,बलत्कार, जाल,झेल,लूट,चोरी
अन्याय र अत्याचार, डढाएर आओस् दसैँ
मन भरी पाप बोकी गंगा स्नान किन?
झूटो आस्था बोक्नेलाई सम्मान किन?
मान्छे नै राक्षस यहाँ अरु किन खोजूँ?
हैन भने मान्छे गर्छन, रक्त पान किन?
ह्रदय खोलीदेऊ जेजे दिन्छौ दुःखीलाई
लोभगरी मन दुखाई दिन्छौ दान किन?
दुःखी अनी असक्तको दुःख देखौं सुनौं
नदेख्ने आँखा र, ,नसुन्ने कान किन?
आधिबेरि मायाको जति चल्छ, चल्न देउ ।
ज्वाला यो मायाको जति बल्छ, बल्न देउ ।
संग संगै तरौला आउ, प्रेमको सागरहरु ।
रिस गरि दुनिया जति ढल्छ, ढल्न देउ ।
चुलिरहोस हाम्रो माया सगरमाथा सरि ।
गहिराइमा अझ अरु जति गढ्छ, गढ्न देउ ।
दुनिया मा अजंबरि पहाड़ बनोस हाम्रो माया ।
डाहा गर्नेहरुको मन जति गल्छ, गल्न देउ ।
ब्रजपातको पर्खाल ढालेर हिड्न खोज्दै छु
फाटेको यो जिन्दगी टालेर हिड्न खोज्दै छु ।।
हजारौ ति आशाका कोपिला गर्भ मै ओइलिदा
नयाँ आशा दिलमा पालेर हिड्न खोज्दै छु ।।
जिन्दगीको हरेक चाहना शिशा झैँ फुटेर
चोट पिडा मनमा गालेर हिड्न खोज्दै छु ।।
सारा सपना भुसको आगो झैँ दन्किदा
जलेका ती सपना फालेर हिड्न खोज्दै छु ।।
बन्द हड्ताल जता ततै जाम किन सरकार।।
लोकतन्त्रमा गोधुलीको घाम किन सरकार।।
गर्नु गर्यौ अपमान शहिदको बलिदान,
जो मर्दा नी शहिद कै नाम किन सरकार।।
रोजगार नहुनाले कति यहाँ बिदेसिँए,
बाँधिएर आउँछन् फेरि खाम किन सरकार।।
शान्ति अनी बिकास त्यो कहाँ पुग्यो संम्बिधान,
आफ्नै स्वार्थ पूर्ती गर्ने काम किन सरकार।।
माया गर्ने मुटुलाई ढुङ्गा बनायौ
नदि तरी छोडि जाने डुङ्गा बनायौ
बेबारीसे बगैचामा फुल्या थिईन
भगवान लाई चढाउने थुङ्गा बनायौ
तिम्रो चाह अनुरुपको पक्कै भइन
धन नभा नि मन थियो बुङ्गा बनायौ
धेरै थोरै कुराहरु बुझ्थ्ये मैले नि
किन तिम्ले केही नबुझ्ने गुङ्गा बनायौ
सबै भन्छन यहाँ मैले हास्नै हुन्न रे,
कोही सङ्ग नाता मैले गास्नै हुन्न रे ।।
सुनगाभा झै यहाँ सुबाश छरी बास रोज्न,
मनमिल्ने मझेरीमा मैले फुल्नै हुन्न्न रे ।।
जुनकिरी झै यहाँ छुटिएको साथ खोज्न,
रात को अन्धेरीमा मैले डुल्नै हुन्न रे ।।
बिछोड को शन्तापमा यहाँ मन भुलाउन,
गीत पन्धेरि मा मैले गाउनै हुन्न रे ।।
आँसु धारा दर्किएर फेरि यहाँ सुक्छ किन?
छाती मेरो चर्किएर अनायसै दुख्छ किन?
आत्मा कति जलेको छ,हेर्दा कहाँ देखिन्छर,
निभ्न ला'को मनको आगो,बैरी आई फुक्छ किन?
घाऊ चोट देखे देखी,मल्हम पत्ति गर्ने थिए,
हृदयमा खट बनी,पीडा सँगै लुक्छ किन?
संर्घषको यात्रा कतै,आल्झिएर आफै भित्र,
गन्तब्यमा नपुगेरै, एका एक चुक्छ किन?
मेरै घर जलाएर खरानी पो माग्यौ सापट,
अन्त्य गरी मेरो खुशी बिहानी पो माग्यौ सापट,
चिथोरेर कोतरेर दिल भित्र चोट दिइ,
सम्झनामा राख्नलाई निशानी पो माग्यौ सापट,
निद स्वप्न सबै लुटी बेशाहारा पारेपछी,
आफू भने निदाउने शिरानी पो माग्यौ सापट,
मेरै घर जलाएर खरानी पो माग्यौ सापट,
अन्त्य गरी मेरो खुशी बिहानी पो माग्यौ सापट !!
