बड्नु पर्छ लक्ष्य लिएर एकै ठाउमा टोल्नु हुन्न
भित्री कुरा भने मनको सबै ठाउमा खोल्नु हुन्न ।
दर्पन भनी साहित्यलाई सबैले नै त मानेको छ
साहित्यको माध्यमले बिष चाँही तर घोल्नु हुन्न ।
उदाङो जती नै बनाए नि समाजको दिनचर्यालाई
श्लीलसँग अश्लिलतालाई कहिले पनि मोल्नु हुन्न ।
चेलीबेटी हुनसक्छन नि वरीपरी दर्शक माझमा
बोल्नु पायो भन्दैमा जे पायो त्यही बोल्नु हुन्न ।
थोरै मिठो लेख्यो यहा चोरीको बिगबिगी
बौद्दिक्ताको दलालीमा फोहोरिको बिगबिगी
कति बेक्क्ति जान्ने सुन्ने चोरी-चोरि लेखि
अझ उनै गर्छन यहा दोहोरीको बिगबिगी
कति मान्छे राम्रा लेख्छन लाइक नपाउने
फेसबुक भित्र हुने गर्छ छोरीको बिगबिगी
कति मान्छे साथि बन्दै उल्टै थर्काउछन्
फेसबुकमा हुन्छ पहेलो तोरीको बिगबिगी
अज्ञानी छौं ज्ञान दिनोस सरस्वती माता
विद्या बुद्धि दान दिनोस सरस्वती माता
कुभावना हटोस् सबको सन्मार्गमा लाग्दै
इज्जत अनि मान दिनोस सरस्वती माता
निरक्षरले पढ्न सकुन प्रेम बढाई मनको
फोहर मैला जान दिनोस सरस्वती माता
प्रतिभाको मूल फुटी ढाकोस समाजमा
प्रतिष्ठा र शान दिनोस सरस्वती माता
हजुरको माया,सम्झना मेरो बाँच्ने आधार हो!
हिफाजत गर्नु आँखामा त्यही मेरो संसार हो!
मरे तुल्य हुन्छु म तिम्रो आहट नसुन्दा सम्म!
फुल्नु अनी फुलाउनु तिमी नै मौसम वहार हो!
को ठुलो को सानो यहाँ धन पैसाले चिनिएर!
मानिस सुन्दर त हुन्छनै ठुलो मन,विचार हो!
के युवा?के युवती? पलायन छन् बेरोजगार भै!
देश छोडी विदेशिनु सरकार नै जिम्मेवार हो!
जति चोट खपेर नि गंगाजी भै बह्यौ आमा
बाँचुन्जेलै अभाव र असन्तुष्टि सह्यौ आमा
रातोदिन डोको,नाम्लो,घाँस सँग प्रेम गाँस्दै
यिनैलाई आफ्ना दर्द सधैँ भरी कह्यौ आमा
सन्ततिलाई हुर्काउन दुखै दु:ख र पीडा झेल्यौ
जिन्दगीमा कयौँ दिन भोकै नाङ्गै रहयौ आमा
नखाइ नखाइ काम गर्दा निम्तियेर रोगहरू
शोक सुर्ता बढ्दै गए साह्रै जीर्ण भयौ आमा
हारेर रुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !
नयन धुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
कैले दु:ख कैले सुख जीवन खेल बैमानिको !
पिरले छुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
पीडाले मारी दिन्छ जिउंदै फुटे को भाग्य भित्र !
झरेर चुहुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
दिल तोडी चुडाएर घात दिईस दैव मलाई !
गर्वमै तुहुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
तिमी बिना जिन्दगीका दिनै पूरा हुन्नन्!
तिम्रै चर्चा हुन्छन् प्रिय अरु कुरा हुन्नन्!
हात समाई सँगै बसी ,खाईएका कसम!
हुन्छन साकार सप्नाहरु अधुरा हुन्नन्!
बचनले कड़ा बोल्नन् केही तितो लाग्ला!
मन् त्यो सफा जुन बगलीमा छुरा हुन्नन्!
युद्धमा लोग्ने मर्यो समाजले लुछ्यो हिँजै!
पाखण्डी भन्छ रॉडी हातमा चुरा हुन्नन्!
समयको चक्र सँगै मनको ढोका खुल्दा!
प्रिति का बाटा हरु कैल्यै साँघुरा हुन्नन्!
फूलले पनी बिझाई रह्यो काँडाको के कुरा!
ओझल पर्छ्यौ समीप बाटै डाँडाको के कुरा!
योवन छँदै हाँस्दै र खेल्दै पिरतीमा रमाऔं!
आजकै दिन मर्नेपो हौंकी ठाँडाको के कुरा!
अस्तित्व छैन नेपाली तिम्रो स्वामित्व नेताकै!
ईज्जतै छैन खुस्कियो धोती नाँडाको के कुरा!
बढेको देख्छु लुट्नेको ताँती देशमा त्यो हाम्रो!
सबैमा बोझ बन्दैछ तन्त्र घाँडाको के कुरा!
कसरी ब्यक्त गरौँ ? यहाँ अत्याचार भएको छ
कसैको स्वच्छ भावनामा बलात्कार भएको छ
विकृति र विसंगति, बढेका छन् दिन दिनै
पवित्र विचारधारा पनि, निराधार भएको छ
बदमाशहरु मस्त सँग घुम्दै छन् जताततै
सोझा र सज्जनमाथि, सधैँ तलवार भएको छ
बेसरम र नकच्चर्याइले पराकाष्ठा नाघ्दा
गहिरो मित्रतामा अब वारपार भएको छ
डराएका किन हेर आखिरका सपूत तिमी!
जानू हुन्न बिलाईकन् वीरका सपूत तिमी!
राख्नु पर्छ पुर्खाको त्यो इतिहास जोगाएर!
स्वाभिमानी नझुकेका सिरका सपूत तिमी!
कति लडे वीरहरू देशको निम्ति ज्यानै दी!
फर्की आऊ नालापानी तिरका सपूत तिमी!
गर्ने ठाने हामी पनी कम कहाँ छौं र भन्छौ!
नेपाली हौ बहादुर तक्दिर् का सपूत तिमी!
