नशामा नै झुल्दै गयौ, म के गरुँ?
सत्य सबै भुल्दै गयौ, म के गरुँ ?
शत्रुले झै व्यबहार, गर्यौ मलाई
बिष भित्र घुल्दै गयौ, म के गरुँ ?
गन्तव्य नै भुलिदिदा, आज यस्तो भो
अन्धकारमा डुल्दै गयौ, म के गरुँ ?
दिल भित्र फुलाउन, खोजेकै त हुँ
पहरामा फुल्दै गयौ, म के गरुँ ?
धेरै गरे इज्जत तिम्रो, जोगाउनलाई
दोबाटोमा खुल्दै गयौ, म के गरुँ ?
खुशी हरु बाट्न नपाई पिढा मात्र पोखिन्छकी,
मन मुटु साट्न नपाई ढुक-ढुकी नै रोकिन्छकी....
सङ्गै बाच्ने सङ्गै मर्ने हात समाइ कसम खाउँ भन्छु,
देउराली मा भाक्न नपाई ढुक-ढुकी नै रोकिन्छकी ।
जुनी जुनी सङ्गै बित्ने माया प्रिती लाउँ भन्छु
आधाजीवन काट्न नपाई ढुक-ढुकी नै रोकिन्छकी ।।
तीम्रो मुहार मुस्कुराउन सधैं बहार लीइ आउँ भन्छु
बादलु झै फाट्न नपाई ढुक-ढुकी नै रोकिन्छकी ।
तिम्रै चोट तिम्रै मल्हम पाएर खुशी लाग्यो ।
आजकल तिम्लै आफै चाहेर खुशी लाग्यो ।।
विश्वासमा अडेको यो नाता सम्बन्धलाई ।
लाहा छाप झै कसम खाएर खुशी लाग्यो ।।
तिम्रो गल्ली हुँदै मैले धाँउथे घरै सम्मै ।
मैरै गल्ली तिमीले आजकल धाएर खुशी लाग्यो ।।
पासा पल्टिएछ अब दाउ मेरो भागमा ।
मेरै नामको गीत तिमीले गाएर खुशी लाग्यो ।।
यौटा सुन्दर त्यो रचेर रचना छोडौ कि यै देशमा
राम्रो फूल टिपेर बास्न सितको जोडौ कि यै देशमा
माटोको ममता भुलेर अरुमा ईच्छा नराखौ कतै
त्यागी स्वार्थ सबै बिकाश मुल यो फोडौ कि यै देशमा
काँडाको बिचमा म हिड्छु सहजै चम्केर संसारमा
आफ्नो राष्टियता रचेर कबिता गोडौ कि यै देशमा
सष्टाको रुपमा असीम क्षमता बोकेर नेपाल यो
राम्रा सिर्जनका म देख्छु सपना मोडौ कि यै देशमा
बैरी सामु नझुकेको शिर हाम्रो झुक्ने भयो
कैदीलाई नी सहिद मै गन्दा सबले थुक्ने भयो ।।
जनता भन्दा मन्त्रि धेरै बनाउन थाले पछी
ढुंगा जस्तो रास्ट्र पनि एका एक चुक्ने भयो ।।
समुन्नत सु सम्पन त्यो नेपाल हेर्ने सपना
फल्न फुल्न नपाउदै गर्वमा नै सुक्ने भयो ।।
भिर बाट लड्ने देखि झुण्डी मर्ने सहिद रे
लास देख्दा स्याल गिद्ध सबै आज लुक्ने भयो ।।
डाँडा पारी घाम जस्तै, देश मेरो देख्नु छैन ।
देश हारेको ईतिहास्, भोलीलाई लेख्नु छैन ।।
देशको नयाँ खाकामा नहोस् कुनै रोक्ने नाका ।
पैतालाले नेपालीकै, रगत् अब टेक्नु छैन ।।
सोची कोर देशको नक्सा, हातियार उठ्न सक्छ ।
नसुहाउने शासन भन्दै, जलाई हात सेक्नु छैन ।।
भोको नहोस कर्णाली नडुबोस् तराई पनि ।
नफुटोस् पहाडी मन, अर्को युद्द छेक्नु छैन ।।
तिम्रो मुटुमा नाम लेख्ने मै त हुँलानी
नजाउ भनि बाटो छेक्ने मै त हुँलानी
सुखमा हास्ने धेरै हुन्छन यो दुनियामा
दु ख पर्दा तिम्लाई देख्ने मै त हुँलानी
पिडा हुदा भौतारीदै जस्लाई भने पनि
सान्त्वोनाले मनलाई सेक्ने मै त हुँलानी
कतै तिमी लरखराई लड्न लाग्यो भने
आधार दिन दह्रो टेक्ने मै त हुँलानी
गुण हेर सुन्दर त्यो मुहार नमाग
छिन भर सिगाँरीने जुहार नमाग
हेर्दा राम्रो भए पनि स्वर्थ हुन्छ जुनमा
बिर्सेर नि तिमीले त्यो उपहार नमाग
नपलाउदै पालुवा ति झर्न थाल्छन जहा
त्यही ठाउमा हरीयाली बाहार नमाग
जानि जानि खाल्डो भित्र पसिसके पछि
जिन्दगीलाई माया मानि गुहार नमाग
मर्नु सम्म मरिसक्यो, अब मर्ने छैन
पर्नु सम्म परिसक्यो, अब पर्ने छैन
अभाव र बेदनामा, पिल्सिएर आँशु
झर्नु सम्म झरिसक्यो, अब झर्ने छैन
वारी पारी जता ततै, हण्डर र चोट
छर्नु सम्म छरिसक्यो, अब छर्ने छैन
प्रकृतिले ठग्ने कहिले, दैव पनि ठग्ने
गर्नु सम्म गरिसक्यो, अब गर्ने छैन
अबदेखि किन मैले, गजल कोर्नु पर्यो?
फ़ेस्बूक बाट भएपनि, गजल चोर्नु पर्यो ।
पेज हरुमा गजल का, शेर हरु हेर्दै गयो ।
मनपरेको कपि गरि, पोस्ट गर्नु पर्यो ।
मागि मागि घिउ खनेको, जेठो नाति म ।
दुधखान गोठ मा गाई, किन पाल्नु पर्यो?
पाठक लाइ के थाहा, म गजल चोर भनेर ।
बधाइ पाउन भावना मा, किन डुब्नु पर्यो?
