आएको रित्तै जानुछ भोलि साथ किन खोज्छ मान्छे ।
जुन आफ्नो वशमा छैन त्यही किन रोज्छ मान्छे ।।
जसको मनभित्र पस्न सक्दैन भन्ने जान्दा पनि ।
उसैको दिलमा आफुले ठाउं पाऊन सोच्छ मान्छे ।।
मन भरी माया भएपनि देखाउनु त पर्दैन नि ।
थाहा हुँदाहुँदै आफ्नो मन मुटु आफै घोच्छ मान्छे ।।
झुटो माया गरे झैं गरी मिठो बोली बोल्यो भनी ।
संसारै आफ्नो सम्झी आफैलाई नर्कमा कोच्छ मान्छे ।।
धेरै तल खस्नुपर्ला, संसारलाई ढाँट्यौ किन
दलदलेमा फस्नुपर्ला, नकामलाई आँट्यौ किन
आफ़्ले खन्या खाडलमा, आँफै परे पछि
रहरलाई कस्नुपर्ला, यस्तो डोरी बाट्यौ किन
मित्रतालाई लत्याएर, लाग्दा अर्कै बाटो
फेरी सङ्गै बस्नुपर्ला, मायाँ प्रीति साट्यौ किन
वास्तविकता लुकाएर असत्यलाई रोज्दा
खरानी नै घस्नुपर्ला, आफ्नै बुद्धि चाट्यौ किन
सुनेको थिए, कसैको महल चोरि भो।
तर यहा आज आफ़्नै गज़ल चोरि भो।
भंथे सब्ले धन चोरि हुंछ, बन चोरि हुंछ।
तर आज आफ़्नै, अक्कल चोरि भो।
भंथे सब्ले तन चोरि हुंछ, मन चोरि हुंछ।
तर आफ़्नै कुवाको, जल चोरि भो।
भंथे सब्ले अम्रित चोरि हुंछ, प्रित चोरि हुंछ।
तर आफ़्नै गलाको, सल चोरि भो ।
तिमि देखि धेरै टाढा, बिरानो शहरमा छु ।
तिम्लाइ भेट्ने अथाह मनको रहरमा छु ।
रहरले होइन प्रिय बाध्यताले टाढा हुनुपर्यो ।
त्यसैले प्रिय पानिबिना माछि झै बगरमा छु ।
तिम्रै खातिर हासि हासि सहिदिंछु दुःख हरु ।
त्यसैले प्रिय आज बेतन लिने लहरमा छु ।
तिमि देखि धेरै टाढा बिरानो शहरमा छु ।
तिम्लाइ भेट्ने अथाह मनको रहरमा छु ।
अ-सहनीय पीड़ा पछी वेहोसीमा छू म ।
कसलाई दिऊँ दोष आफै दोषीमा छू म ।
बग्नु परे बग्छु आफै आँशु भेलमा परी ।
न सताऊ पापी संसार संतोषीमा छू म ।
मोनभई हेरी रहें, दुनियाको कर्तुतहरू ।
बोले पाग़ल, भन्छन खामोसीमा छू म ।
माया बस्यो अन्जानमै सुम्पिदिएँ सबै ।
जाली रहेछौ नबुझेर अफ्सोसीमा छू म ।
निर्मूल पार्न न सकेनी घटाऊँन त सकिन्छ ।
एक्लै लड भन्दीन हात बटाऊँन त सकिन्छ ।
हामी एकतामा बाँधिएर युवाशक्ति उठ्नु पर्छ ।
देश-द्रोही को गुठ्बन्दी फटाऊँन त सकिन्छ ।
हाम्रै हात मा छ सबै दिमागले काम गर्नु पर्छ ।
भुंडी पलटाई बस्ने लाई, हटाऊँन त सकिन्छ ।
स्वाभिमानी नेपालीको लाज अब राख्नु पर्छ ।
निस्वार्थले राम्रो मान्छे खटाऊँन त सकिन्छ ।
अस्मिता हाम्रो लुटिनेछ अँझ हाम्ले नसोंचेत ।
त्यस्ता पापीलाई लोपो चटाऊँन त सकिन्छ ।
स्वर्ग जस्तो संसारमा, सीता जस्ती नारी
सुकोमल भावनामा, हाँस्थ्यो घर बारी
सुषमा को ज्योति आउने सधैँ मिर्मिरेमा
प्रभातिले नौलो किरण छर्थ्यो वारी पारी
ढकमक्क कुसुमले खुसि छायो दिलमा
हाँसी खुसि फैलिएका वन पाखा घारी
पूजा, पाठ, अर्चना र सद्भावना बाँड्दै
सद्प्रेमले भक्तिभाव हुन्थे मन कारी
सन्तोषले रमाउथ्यौँ सुख, शान्ति, घरमा
आपसमा माया प्रेम सबै सदा चारी
जन्म दिने आमा लाई नचाऊँदैछ राजनीति ।
गरीबको खून,पसीना पचाऊँदैछ राजनीति ।
जातजातिको आगो सल्काई देश भरी हाम्रो ।
भाई भाईमा रडाको नि मचाऊँदैछ राजनीति ।
जनताको खून पसीना बाउको हो ठान्छन ।
गुंडागर्दी देशद्रोहीलाई बचाऊँदैछ राजनीति ।
कुर्चिकै पछी सबै आफ्नै दुनो सोझाउनलाई ।
हाम्रो देशको मेरुदण्ड भचाऊँदैछ राजनीति ।
चादनी र तिम्रो रुप, कस्लाइ रोजु म?
तिमि जस्तै अर्को रूप, कस्लाइ रोजु म?
चादनी मा दाग होला,तिमि बेदाग छ्यौ ।
तिम्रो बारे अरु कुरा, कस्लाइ सोधु म?
बत्तिस लक्ष्ण भरिपुर्ण,परिजस्ति तिमि ।
ऋषि जस्तै एकांत मा, कति सोचु म?
यि आखां मा अश्रुधारा अहं,सुहाउदैन ।
तिम्रो दिल दुखाउने लाइ,कहा घोचु म?
अब चर्चा चल्न थाल्यो, जताततै तिहारको ।
सप्तरङ्गि टीका माला, गला अनि निधारको ।।
आफू भने प्रवासमै, बस्नु पर्यो ऐले पनि,
मनभित्र ज्वारभाटा उठिरा'छ बिचारको ।।
मौनतामै रुने होलि, यो साल नि चेलि मेरो,
फूल झर्दा सुक्दै त्यसै, आँगनिको किनारको ।।
घर रुन्छ उता तिर, आत्तिदैछ मन यता,
पाए थोरै त्याग धेरै, प्रदेश यो बेकारको ।।
न आएनि हुन्थ्यो भन्छु, छिया छिया पार्न मन,
दिल भित्र चोट दिन पर्वहरु बेधारको ।।
