थाके भनु भने सगरमाथा चढ्न बाँकि छ
अझै कति कति लडाईहरु लड्न बाँकि छ
पढेछु र के मैले यो दुनियामा आजसम्म
मेरै जीवन यो टुक्रा टुक्रा पढ्न बाँकि छ
हरेक साँझ थाकेर भन्छु धेरै गरे आज
सबै अरु को आफ्नो त अझै गर्न बाँकी छ
मैदान त अझै छिचोल्न बाँकी छ जीन्दगीको
चढे उकाली सिङ्गो ओराली झर्न बाँकि छ
कती खुशी पायौ तिमीले पलपल रुवाएर
रातदिन आसुँहरुले मेरो मुख धुवाएर ।।
तस्बिर फ्याक्यौ फोहरमा, सड्दै छ अजभोली
नाम निसान त मेटिन्न, तस्बिर्लाई कुवाएर ।।
घाइते भएको मुटु आज, छट्पटाउदै छ चोट बिच
मनमा तिम्रो शान्ती मिल्यो ?,मलाई चोट खुवाएर ।।
तोड्नु थियो बाचाहरु, छोड्नु थियो मेरो साथ
किन खान लायौ कसम, भगवानलाई छुवाएर ।।
जादै छु धेरै टाढा, देख्ने छैनउ कहिलेपनी
मृत्युको खबरले मुस्कुराउनु, हर्षआंसु चुवाएर ।।
कोही पुगेर नै सर्केको देखेँ ।
कोही अभावमा मर्केको देखेँ ।।
घाम छेक्न यहाँ कस्ले पो सक्छ ।
आँट गर्नेहरु फर्केको देखेँ ।।
गफ सहयोगको निकै भा हो ।
अबर पर्दा उ तर्केको देखेँ ।।
मै हुँ भन्ने पनि त्यो कुनै दिन ।
चोट लाग्दा अश्रु दर्केको देखेँ ।।
जस्तो सोच्यो उस्तै हुन्छु म
आत्मियताले मन् छुन्छु म
मलाई नजिकबाट नियाल
तिम्रा दु:ख पिडा गुन्छु म
भएका चोट ब्यथाहरु सबै
आफ्नै आँशुले नै धुन्छु म
भन तिम्रा रहरहरु निर्धक्क
सागरबाट मोती चुन्छु म
भार बनेछ भने मेरो माया
आँफै थुनिने जाल् बुन्छु म
चारै तिर अभावै अभाव भेटिन्छ ।
फेरी पनि जिन्दगीमै लगाव भेटिन्छ ।।
केहि राम्रा पहिचान बनाएर हेर ।
टक्कर दिने मान्छेको तनाव भेटिन्छ ।।
सक्दैनन सब थोक त्यागेर हिँड्न ।
आफ्नाको माया छ जबाव भेटिन्छ ।।
जिवनलाई डोर्याउनै गाह्रो भयो भनि ।
कसैको हात हातमा शराव भेटिन्छ ।।
जिन्दगीका जोड घटाउ पल्टाएर हेरे ।
सँधै घाटै घाटाको हिसाव भेटिन्छ ।।
जीवन काँडा होकी फुल भनी देउन कोही ।
जीवन तारा होकी धुल भनी देउन कोही ।।
पहिरोझै सुख दु:ख भात्किएनी तारिदिने ।
जीवन नदी होकी पुल भनी देउन कोही ।।
यत्र, तत्र, सर्वत्र नै यहाँ झुक्याउछ सधैं ।
जीवन छाँया होकी तुल भनी देउन कोही ।।
बाहिरीहेर्दा उस्तैछरुप सुसाउछ भित्र भित्रै ।
जीवन आँशु होकी मुल भनी देउन कोही ।।
अहमताले कलँक छोप्नखोज्छ नजानिन्दो ।
जीवन खाल होकी झुल भनी देउन कोही ।।
आँखाबाट तप्पतप्प, झर्न लागेको छु,
वारि मुटु छाडी पारि, तर्न लागेको छु !
दिनको मूल्य-महत्त्व, रातले बढाउँछ,
रात बनेर म त्यही काम, गर्न लागेको छु !
कताकता शङ्का लाग्छ, राम हुँ कि म रावण?
तिमी हैन, तिम्रो दु:ख, हर्न लागेको छु !
नामै लिन चाहँदैनन्, सबै डराउँछन्,
म त आफ्नो नाम आफैँ पो, दर्न लागेको छु !
नसोच के अचम्म भो, यस्तै हो यो जीवन,
आफ्ना लागि आफैँ गोली, भर्न लागेको छु !
आधिहुरी हैन माया, मनको मिठो भावना हो
बिश्वासमा मन मिल्दा, प्रकट गर्ने चाहना हो
भौगोलिक दुरी टाढा, नजिक छ नि मन मुटु
दुख सुख सधै बाड्छौ, दिवस भन्ने बाहना हो
माया भन्ने शब्दै त्यस्तो, फरक गर्ने तरीका त
राम्रो सगँ लगाएमा, सुन्दर पार्ने गहना हो
छैन धेरै भन्ने कुरा, मनको मेरो प्यारो कालु
सधै म त तिम्रै नै हु, दिलको यो त कामना हो
केहो नगद के उधार ठ्याम्मै बुझिन !!
खै कुन्नि के हो ? प्यार ठ्याम्मै बुझिन !!
झझल्कोमा तिमि सपनिमा पनि तिमि
किन आ'को बारम्बार ठ्याम्मै बुझिन !!
तिमि जनताको भन्छौ मलाई लाग्दैन
कसको हो यो सरकार ठ्याम्मै बुझिन !!
कति छिटो कति चाँडो कति तिखो क्या बोलि
जिब्रो हो कि चक्कुको धार ठ्याम्मै बुझिन !!
आफ्नै माटो गाउँका पाखा त्यसैमा छ मन सधैं !
सुन्दर दृष्य हेर्ने आँखा त्यसैमा छ मन सधैं !!
गोधुलीमा चिर्विर गरी भंगेरीले बास बस्दा !
बनपाखा झ्याउरे भाका त्यसैमा छ मन सधैं !!
गैरी खेतमा धान झुलेको देख्दा मनै लोभ्याउने !
आली माथि मास लाका त्यसैमा छ मन सधैं !!
घाँस दाउरा बनपात कोइलीको मधुर स्वर !
डुली वनमा गित गाका त्यसैमा छ मन सधैं !!
बाऊ आमाको आँखा छली चोरी'चोरी काँचा फल !
संगी मिली बांडी खाका त्यसैमा छ मन सधैं !!
