आज मलाई बन्दुक चलाउन मन लागेको छ
काम नलाग्ने सरकार ढलाउन मन लागेको छ
बम बारुदलको धुँवाले अझै उराठ बन पाखामा
मन महकको फल फूल फलाउन मन लागेको छ
देश र जनताको लागी भनेर हावा दारी गफ हान्ने
भ्रष्टाचारी नेताहरु लाई जलाउन मन लागेको छ
कुर्ची माथि बसी जनताको रगत पसिनामा रम्न
पल्केका हरुलाई तानेर गलाउन मन लागेको छ।।
कस्तो हुन्छ चोखो मायाँ गर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
कति दुख्छन चोटहरू पर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
बाध्यता र विवसताका कथा व्यथा जति सबै
अभावमा सधैँ आँसु झर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
सतहलाई नियालेर देखिंदैनन भित्री कुरा
जङ्घारको गहिराई तर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
गाह्रो छ कि सजिलो छ विछोडमा जिउनु पर्दा
प्रत्येक पला तड्पिएर मर्नेलाई नै थाहा हुन्छ
जब बुझेर अन्जान बन्छन् त्यहाँ!
गाउँ, शहर सम्सान बन्छन् त्यहाँ!
देश लुट्नेको ताँती छ हेर अचेल!
हो गरिबकै चिहान बन्छन् त्यहाँ!
लास कुचेर ठुला बन्दछन् त्यीनी!
भिरे बन्दुक बल्वान बन्छन् त्यहाँ!
साँचो बोल्छ,झूटोले पोल्छ भन्छन्
सत्य भित्ताका कान बन्छन् त्यहाँ!
त्याग बिनाको देश बन्छ कशरी
भान्छा बिनाको मेश बन्छ कसरी
दोष दिएर अन्त भाग्न नखोज
गल्ती बिनाको केश बन्छ कशरी
सम्पत्ती चाहे अरब किन नहोस्
शान्ति बिनाको ऐश बन्छ कशरी
षडयन्त्र बुन्नेहरु याद गर यो
उ बिनाको मधेश बन्छ कसरी
अरु हैन यति मात्र बुझ्यो सोल्टिले
सत्य बिनाको बेश बन्छ कशरी
कस्को निर्देसनमा तरवार चल्दैछ
काटमार याहा सदाबहार चल्दैछ
नेपथ्यबाट कोही यसो भन्दै थियो
खुकुरी धारमा सरकार चल्दैछ
सरकारी जागीरमा शानको जिन्दगी
बुझ्नैपर्छ कसरी घरबार चल्दैछ
भन्न त सर्वहारा बर्गीय नेता भन्छ
तैपनि उस्कै प्राडो पजेरो कार चल्दैछ
चाँदझै मुहार सृष्टिकै फूल दैवले जुराको ।
क्षितिज पारीनी सुनिन्छ कथा उनैको कुराको ।।
सबैले दुखले गरेर खान्छ उनले गरेन ।
भाग्यमा उनको हरेक कुरा ईस्वरले पुराको ।।
अप्सरा बनेर हिडेकी छिन कर्ममा जुरेको ।
चर्चामा आएर बयान छन हातको चुराको ।।
गाउँमा बस्तिमा चल्दछ बात जहाँ'नी उनकै ।
मुटुमा रोपिने धारिलो धार भुत्तेछ छुराको ।।
खेतमा मेलामा उज्याली उनी सबैको सुंदरी ।
अचम्म मानेर वियोगी हेर्छ कुरैले फुराको ।।
जति पिडा दिए पनि आत्म हत्या गर्ने छैन
निष्ठुरीलाई चिनि सके अब भर पर्ने छैन
हेर्दै जाउ तिमि बिना बाच्न सक्छु ससांरमा
फक्रिएर देखाउने छु कोपिलामा झर्ने छैन
जिन्दगिको एक्लो यात्रा हासेर नै पुरा गर्छु
अब तिम्रो सम्झनामा आँखाहरु भर्ने छैन
जति देखाउ डर त्रास केहि हुने छैन मलाई
यहि ठाँउमा बस्छु हेर अन्त बसाइ सर्ने छैन
कोमल यो हृदयलाई ढुङ्गा पार्यौ बचनले
बचनको साटो तिर्छु हरेस खाई मर्ने छैन
शत्रुले झै खुट्टाहरु तान्ने बानि छैन मेरो
मुटु छेड्ने तिखा वचन हान्ने बानि छैन मेरो
स्वतन्त्रता पाउनु पर्छ यदि मान्छे भई बाच्ने भए
कसैलाई नि जन्जिरले बान्ने बानि छैन मेरो
भनेको त सुन्नै पर्छ निर्णय त आफ्नै मनको
आखा चिम्लि सबै कुरा मान्ने बानि छैन मेरो
हुदा खाने हुने खाने सबै मेरा आफन्तै हुन
लवाई खवाई हेरी मान्छे छान्ने बानि छैन मेरो
दुई दिनको चोला हो रे सबै सगँ हासि बोलु
आफुलाई नै सर्बे सर्बा ठान्ने बानि छैन मेरो
रँगी चँगी फुलबारी फुलाउने मन छ ।
रस चुस्ने भमरानी भुलाउने मन छ ।।
सानीको मनभए जुनेली को रातभरी ।
उनैको औंला समाइ डुलाउने मन छ ।।
ढुँगा जस्तै मनलाईनि हिउं झैं पगाली ।
सुस्तसुस्त पिरतिमा घुलाउने मन छ ।।
आफु देखी लजाएर टाढा बस्न खोजे ।
समिपैमा बस भनी बुलाउने मन छ ।।
सधैं कतीबसौ एक्लोभई... यसपालीत ।
उनी सँग नयाँ नाता खुलाउने मन छ ।।
शिखर चुम्न नपाए नि, झर्न त देउ प्रिये,
अमृत हैन विषले प्याला, भर्न त देउ प्रिये !
घच्चाको के कुरा भो र, छुँदा पनि छुन्न,
अलिकति मात्रै पर, सर्न त देउ प्रिये !
राज्य तिम्रो भएपछि, तिम्रै राजधानी,
वारि बस्न नपा' पारि, तर्न त देउ प्रिय !
मुटुमा तिर हान्नेसित, मायाको के कुरा?
आफ्नै घाउमा नुन र चुक, छर्न त देउ प्रिये !
यत्ति रै'छ भनेर म, चित्त बुझाउँला,
बाँच्न ल भो पाइएन, मर्न त देउ प्रिये !
